14/06/2025
Biri bana baksa sadece oturuyorum sanır. Oturuyorum ama zihnimdeyim. Oradaki odalarda dolaşıyorum. Her odada birden fazla kapı... Bazıları öylesine benzer ki daha önce hangi kapıdan geçtiğimi, hangi odaya uğradığımı ayırt edemiyorum. Buraya daha önce gelip gelmediğimden emin olabilmek için, aynı kapılardan defalarca geçip aynı odalarda yeniden dolanıyorum. Belirsizlikle başka türlü kalamıyorum. Sanki bir şeyleri kaçırmamak için hep bir şeyler yapmam gerekiyor.
Kaygı.
Emin olabilmek için odaların arasında dolanmaya devam ediyorum, dolandıkça emin olamamaya devam ediyorum.
Döngü.
Sadece yoruluyorum.
Sonra bir odada bir pencere görüyorum, pencereden dışarı bakıyorum. Yavaşlıyorum. Dışarı bakmanın keyfini hissediyorum. Bu anın içinde soluklanıyorum. Sadece bu andan emin olabildiğimi fark ediyorum. Odadaki kapılar yok oluyor.
Zihnim oturduğum ana geri geliyor.
Nefes alıyorum.
🌬✨️