13/03/2025
Sergiyi gezerken salonun tam merkezine konumlandırılmış bu eser dikkatimi çekti.
Uzaktan bakınca önce iki kişinin elele tutuşarak birlikte kurduğu bir dengeymiş gibi geldi.
Fakat yaklaşınca aslında, belki de kendinden doğan, kabuğundan çıkan bir birey olduğunu fark ettim.
Sanatın bu çok boyutlu, insanı düşündüren ve yorum yaptıran halini seviyorum.
İstemsizce gülümsediğimi fark ettim.
Ellerinin tutuştuğu yerdeki o gerginliği kendi kollarımda hissettim.
Hatırlar mısınız, çocukken el ele tutuşup dönerdik. O hız ve momentumla arka plan bulanıklaşırken, el ele tutuştuğumuz kişinin suratı daha da netleşirdi.
Ve eğlenceliydi.
Önümdeki esere bakarken neden gülümsediğimi şimdi anlıyorum. Bana bu hissiyatı vermiş olmalı. Kendi çocukluğuma bir şekilde temas etmiştim.
Belki de kabuk değiştirmek, büyümek ve gelişmek, başka bir evreye geçmek demekti. Aynı, doğada başka canlıların yaptığı gibi.
Eser, içimdeki Çocuk'a bir hayli temas etmiş olmalı ki, bu satırları bu denli akışkan yazabiliyor ve paylaşabiliyorum.
Bence sanatçı, sadece bir eser yaratmakla kalmıyor. Bir şekilde, birlikte bir yaratım sürecine vesile oluyor.
Eseri gören kişinin içinde bir yankı yaratıyor
İşte bu yüzden Sanat'ın iyileştirici etkisine güveniyorum ve bol bol besleniyorum.
✨ Bu sergi İzmir Konak Metro'da Uluslararası İzArtist Derneği tarafından düzenlenmiş. Ziyaret etmenizi öneririm.
değil
