26/10/2025
Një fjalë për ata që harrojnë se janë mësimdhënës
Nëpër shkolla tona ka shumë mësimdhënës të përkushtuar, që japin zemrën për nxënësit, i motivojnë, i nxisin të mendojnë, i vlerësojnë me drejtësi dhe i ndihmojnë të rriten jo vetëm në dije, por edhe si njerëz.
Por, për fat të keq, ka edhe nga ata që notën e përdorin si armë për të lënduar, si një “bombë” që plagos shpirtin e fëmijëve.
Ja vetëm një shembull, nga një përvojë personale:
Sot, një nxënës më tha këto fjalë pas notës që i vendosa në test:
“Faleminderit shumë, profesor! Këtë moment gëzimi s’do ta harroj kurrë. Më mbushe me energji e optimizëm, ma ktheve vetëbesimin. Tani besoj se do t’i marr të gjitha pesa. Ah, sa do të gëzohen prindërit!”
E pyeta me kureshtje e dhimbje:
"Po pse kjo dëshirë kaq e madhe për një pesë?"
Përgjigjja e tij më preku thellë:
“Në shkollë fillore më kanë trajtuar shumë keq. Fjalët e arsimtarëve më shponin në zemër. Sa herë kërkoja ta përmirësoja notën, më thoshin: ‘Rri aty ku je! Boll e ki tresh! Ti s’di kurgja! Je budallë!’”
Sa dhimbje në këto fjalë!
Dhe sa nxënës të tjerë, me dhjetëra e qindra, kanë ndjerë të njëjtën gjë; lëndime që nuk shërohen lehtë.
E nga kush? Pikërisht nga ata që në radhë të parë duhet t’i edukojnë, t’i motivojnë, t’ua ngjallin dashurinë për dijen.
Të dashur kolegë mësimdhënës,
Kujdes kur vendosni nota, kujdes me fjalët që thoni.
Një fjalë e mirë mund ta ndezë dritën e vetëbesimit në shpirtin e një fëmije, por një fjalë e rëndë mund ta shuajë përgjithmonë.
Jo të gjithë mësojnë njësoj, disa më ngadalë, disa më shpejt, disa kanë vështirësi në të shprehur, në të lexuar apo në të shkruar.
Jepni mundësi. Jepni kurajë. Jepni dashuri.
Sepse më shumë se për një notë, një fëmijë ka nevojë të ndihet i vlefshëm.
Nga: Selim Tahiri
