27/01/2023
EEN HOOPJE PECH BIJ ELKAAR...
Het is vandaag 2 weken geleden dat Phoebe per ongeluk in mijn oog krabde. Haar nagel recht in mijn oog en ik wist meteen waar ik aan toe was. Ik heb in het verleden nog een paar keer een hondennagel in mijn oog gehad, maar deze keer kreeg ik uren later mijn oog nog steeds niet open en bleef het heel pijnlijk aanvoelen. Buiten de wedstrijd die ik hierdoor moest missen, maakte ik me hier niet teveel zorgen over. Ik heb altijd goede resultaten gehad met het herstellen van een oog met bioresonantie, dus wist dat het enkel wat tijd zou vragen om bioresonantie zijn werk te laten doen betreffende de wondheling en oogcellen te energetiseren.
Diezelfde dag had ik ook last van mijn rug, en toen ik na een dag niet meer rechtkon, maakte ik me hier veel meer zorgen over. Bioresonantie kan geen wervels of ribben terug op zijn plaats zetten, groffe mechaniek is niet mijn werk. Ook hernia's zijn een vervelend werk van lange adem.
Toen ik na 4 dagen terug wat kon bewegen, ging ik toch maar op bezoek bij de oogarts. Niet omdat ik geen vertrouwen had in mijn oog, maar meer omdat ik de drama van de mensen rond mij over mijn oog niet meer aan kon (ik kon mijn oog met moeite open doen). De pijn was niets vergeleken met de pijn van mijn rug, nek en schouder, maar wel vervelend aangezien ik geen tv kon kijken, niets lezen en geen gsm kon gebruiken.
De oogarts was helemaal verwonderd dat het oog, waar een grote wonde in zat, al geheeld was na die 4 dagen. Geen ontsteking, alles zag er tip top uit. Ik moest rekenen op een viertal weken voor mijn oog terug een beetje zijn werk kon doen. Vandaag, dus 14 dagen na het voorval, is de eerste dag dat ik terug met de auto kan rijden en pijnloos mijn oog kan open houden. Ik zie nog wel dubbel omdat mijn ogen terug moeten leren samenwerken, mijn rechteroog heeft namelijk al het werk alleen moeten doen voor 2 weken. Dus dit komt zeker in orde.
Over mijn rug/ nek ben ik nog niet helemaal gerust. Mijn rechterhand slaapt al 2 weken, ik kan het nog wel bewegen maar het is erg pijnlijk en tintelt voortdurend. En nu begint mijn linkervoet hetzelfde te doen. De pijn is al veel beter; waar ik de eerste week alleen maar kon liggen, is het nu goed te doen om te bewegen, maar nu is het slapen een stuk lastiger. Statische houdingen verhogen de druk op de wervels en zenuwen en zorgen nog steeds voor pijn. De diagnose was een nekhernia.
Tijdens het meten met bioresonantie voel ik sowieso veel spanning in mijn hals en rug, de week vooraf heb ik veel meer uren gemeten dan normaal en dit heeft me enorm overbelast. Ook energetisch. Dit is dus een belangrijke les voor de toekomst om beter te doseren.
Ik wil Vanessa Georis bedanken voor de osteopathie op afstand die enorme verlichting gaf op momenten dat het voor mij niet mogelijk om fysiek naar mijn osteopaat te gaan. Maar ook mijn osteopaat en causopractor Arnold Meinesz heeft zoals altijd weer schitterend werk verricht. Mijn doel is volgende week terug wedstrijd te kunnen lopen, al is er nog heel wat werk aan de winkel.