Aile Danışmanlığı

27/04/2025

26/02/2025

Aile, yanında yorulmadan dinlenebildiğin yerdir.
Eğer sürekli kendini kanıtlamak zorundaysan, orası sadece bir evdir… 🕊️

21/02/2025

1. Tembellik evliliğin katilidir.
2. Şüphe evliliği öldürür.
3. Güven eksikliği evliliği öldürür.
4. Karşılıklı saygı eksikliği bir evliliği öldürür.
5. Affetmemek, kırgınlık, nefret, kin ve öfke evliliği öldürür.
6. Gereksiz anlaşmazlıklar evliliği öldürür.
7. Karı-kocadan sır saklamak evliliği öldürür.
8. Sadakatsizlik (finansal, duygusal, psikolojik, materyal vb. ) bir evliliği öldürüyor.
9. Kötü iletişim evliliği öldürür.
10. Yalanlar evliliği kolay bitirir - eşinizle her konuda samimi olun.
11. Ebeveynleri/aileyi eşe tercih etmek evliliği öldürür.
12. Mahremiyet eksikliği ya da tatmin edici olmayan mahrem yaşam evliliği öldürüyor.
13. Sürekli mırıldanmak evliliği öldürür.
14. Aşırı konuşma ve umursamaz sözler evliliği öldürür.
15. Bir evliliği bitiren şey eşinizle az zaman geçirmektir.
16. Düşüncenin aşırı bağımsızlığı evliliği öldürür.
17. Kupon aşkı, para, dürtü alışveriş ve finansal disiplinsizlik bir evliliği öldürüyor.
18. Karı/kocanın dezavantajlarını anne-babaya ya da kardeşlere maruz bırakmak evliliği öldürür.
19. Manevi uygulamaları ihmal etmek ve toplu duanın eksikliği sadece evliliğinizi değil hayatınızı da öldürür.
20. Değişikliğin red edilmesi ve azarlanması evliliği öldürür.
21. Her zaman üzücü ifade ve baskı evliliği öldürür.
22. Aşırı feminist propaganda evliliği öldürüyor.
23. Erkek şovenizmi evliliği öldürür.
24. Kontrol edilemeyen ahlak ve öfke evliliği öldürür.
25. ALLAH'ın belirlediği evlilikteki rol ve sorumluluğunu anlayamamak evliliği öldürür.
26. Bir eşin ruhsal, duygusal ve fiziksel ihtiyaçlarını ihmal etmek evliliği öldürür.
27. Karı/kocanın güvenliğine yönelik tehditler evlilik üzerinde yıkıcı bir etkisi vardır.
28. Bilgi eksikliği ve ALLAH'ın emirlerine itaatsizlik evliliği öldürür.
Alıntı

11/02/2025

Kendini Unutan İnsan

İnsan, varoluşunun en temel sorularıyla yola çıkar: Ben kimim? Nereden geldim? Neden yaşıyorum? Nereye gidiyorum? Ancak yaşamın akışına kapıldıkça, bu soruların yankıları giderek zayıflar. Günlük hayatın telaşı, sorumluluklar, roller ve beklentiler arasında kendimizi unuturuz. Oysa insanın en büyük yolculuğu, kendine yaptığı yolculuktur.

Toplum, bireye belli kimlikler ve roller yükler: iyi bir ebeveyn, başarılı bir çalışan, sorumluluk sahibi bir vatandaş... Bunları yerine getirmeye çalışırken, iç sesimizi duymamaya başlarız. Zihnimiz, başkalarının bizden beklediği kişi olmaya o kadar odaklanır ki, içimizdeki gerçek "ben" giderek silikleşir.

Bir süre sonra, dış dünyanın dayattığı kimliklerle o kadar bütünleşiriz ki, bir an durup düşündüğümüzde kendimizi tanıyamayabiliriz. Gerçekten neyi sevdiğimizi, neyin bize anlam kattığını unuturuz. Bu noktada, insan kendine dönmeli ve şu soruyu sormalıdır: Ben, bana öğretilen biri mi oldum, yoksa gerçekten kendi özümle mi yaşıyorum?

Kendini unutan insan, ruhsal bir boşluk hisseder. Çünkü insan, yalnızca dış dünyaya anlam yükleyerek yaşayamaz; kendi iç dünyasına da bakmalıdır. Kendini tanımak, düşüncelerini sorgulamak, hislerini anlamak, kendi varoluşunun özüne inmek gerekir.

Peki, bu unutkanlıktan nasıl çıkabiliriz?

Kendi iç sesimizi dinleyerek. Hayatın gürültüsünde kendimize vakit ayırıp iç dünyamıza dönmeliyiz.

Sorgulamaktan korkmayarak. Gerçekten istediğimiz hayatı mı yaşıyoruz, yoksa bize sunulan bir kalıba mı sıkıştık?

Kendimize şefkat göstererek. Sürekli başkalarını memnun etmek yerine, kendi duygularımızı da önemsemeliyiz.

Anlam arayışına yönelerek. Hayatın içinde bizim için neyin değerli olduğunu bulmalı ve ona göre yaşamalıyız.

İnsan kendini unuttuğunda, bir süre sonra hayata dair tatminsizlik ve huzursuzluk hisseder. O yüzden dönüp kendimize bakmalıyız. Çünkü insanın en büyük sorumluluğu, kendi varoluşunu anlamlandırmaktır.