10/07/2025
🌱 نگاه مازلو به عشق؛ از کمبود تا خودشکوفایی
ابراهام مازلو، روانشناس برجسته، در نظریه‌ی خودشکوفایی و سلسله‌مراتب نیازهای انسانی، نگاهی ژرف و تکامل‌یافته به عشق و رابطه‌ی انسانی دارد. او میان دو نوع عشق تمایز قائل می‌شود:
❤️ عشق نابالغ (Deficiency-love / D-love)
عشقی‌ست برآمده از نیاز و کمبود، از ترس تنهایی، وابستگی و نیاز به تعلق. در این نوع رابطه:
- فرد بیشتر به پر کردن خلاهای درونی خود فکر می‌کند تا شناخت واقعی طرف مقابل.
- رفتارها اغلب کنترل‌گر، خودمحور و متکی به تأیید بیرونی هستند.
- عشق تبدیل به ابزاری برای فرار از تنهایی و نیازهای حل‌نشده می‌شود.
💞 عشق بالغانه (Being-love / B-love)
عشقی‌ست خالص، بالغ و ژرف که از ثبات روانی و رشد درونی سرچشمه می‌گیرد. ویژگی‌های این عشق:
- حاصل بلوغ روانی و خودشکوفایی فرد است.
- مبتنی بر شناخت واقعی طرف مقابل، نه تصورات خام یا فرافکنی آرزوها.
- احترام متقابل و پذیرش فردیت پایه‌ی این رابطه‌اند؛ هیچ‌کس تلاش نمی‌کند دیگری را تغییر دهد.
- آزادانه و رشددهنده است، نه وابسته و محدودکننده.
مزلو تأکید می‌کند که افراد خودشکوفا از عشق به‌عنوان بستری برای رشد مشترک استفاده می‌کنند، نه صرفاً برای رفع نیازهای عاطفی خود. در روابط آن‌ها، درک، پذیرش و حمایت متقابل جای تملک و وابستگی را گرفته‌اند.
✨ نتیجه‌گیری:
از دید مزلو، عشق واقعی زمانی شکل می‌گیرد که انسان به مرحله‌ای از رشد درونی رسیده باشد—جایی که رابطه نه از کمبود، بلکه از شناخت، احترام و پذیرش آغاز می‌شود.
عشق بالغانه نه اسارت است، نه نیاز؛ بلکه هدیه‌ای‌ست از یک انسان کامل به انسانی دیگر.
#روانشناسی #زندگی #رواندرمانی #روانشناس #روانشناسی
