Mana Psikolojik Danışmanlık ve Gelişim Merkezi

08/03/2025

28/02/2025

“Terapiye ihtiyacım yok” derken…

Bazen bir kişi terapiye gelir ama aslında değişime hazır değildir. “Benim terapiye ihtiyacım yok” derken belki de şunları kastediyordur:

🔹 “Sorunum o kadar büyük değil.” (Ama aynı döngüler içinde sıkışıp kalıyordur.)
🔹 “Zaten her şeyi mantıksal olarak biliyorum.” (Ama bilmek ve değişmek aynı şey değildir.)
🔹 “Kendi başıma halledebilirim.” (Ama yıllardır bunu denediği halde sonuç değişmiyordur.)
🔹 “Geçmişi kurcalamanın anlamı yok.” (Ama geçmişin izleri bugününe sızıyordur.)

Terapi, sadece “çok büyük sorunları olan” insanlar için değildir. Bazen kendini anlamak, bazen de içindeki yükleri taşımaktan vazgeçmek içindir.

Peki, sen hiç “Terapiye ihtiyacım yok” dediğin bir dönem yaşadın mı? Yorumlara yazabilirsin.

27/02/2025

“Travmam yok” derken…

Belki de aslında şunu demek istiyorsun:

🔹 “Başkaları çok daha kötü şeyler yaşadı, benimki o kadar önemli değil.” (Ama içten içe bazı anılar hâlâ seni sıkıştırıyor.)
🔹 “Olan oldu, geçti, artık düşünmeye gerek yok.” (Ama bazı olaylar zihninde durup dururken canlanıyor.)
🔹 “Ben güçlü biriyim, etkilenmem.” (Ama bazen en küçük şeylere bile fazlasıyla tepki verdiğini fark ediyorsun.)
🔹 “Hatırlamıyorum, zaten üstünde durmadım.” (Ama bazı duygular, adını bile koyamadığın şekilde seni yoruyor.)

Travma, sadece büyük felaketler değildir. Bazen bir söz, bir bakış, bir his… Çocukken görülmemek, sevilmek için çabalamak, kendini hep güçlü olmak zorunda hissetmek de iz bırakır.

O yüzden, “Travmam yok” diyorsan bile, belki de kendine şu soruyu sorabilirsin:
Beni en çok ne yaraladı? Ve ben bunu nasıl taşımaya devam ediyorum?

19/02/2025

✨İzlediğimiz filmde beden algısı, toplumsal güzellik standartları ve kimlik karmaşasına sıklıkla rastlıyoruz.
• Beden algısı bozukluğu olan bireyler, kendilerini olduğundan farklı algılayarak aşırı değişim arzusu duyabilirler.
• Toplumsal güzellik standartları, özellikle kadınlar üzerinde yoğun bir baskı yaratıyor ve bu durum kendilik değeri ile doğrudan ilişkili hale geliyor.
• Kimlik karmaşası yaşayan kişiler, fiziksel değişim yoluyla duygusal sorunlarını çözebileceklerini sanabilirler. Ancak, asıl ihtiyaç duyulan şey, içsel kabul ve psikolojik esneklik geliştirmektir.

17/02/2025

“Hayvan Kaybı da Bir Yas Sürecidir”

Bir evcil hayvan kaybettiğinizde yaşadığınız üzüntü, tıpkı insan kaybında olduğu gibi gerçek ve geçerlidir. Ancak çoğu zaman bu yas süreci yeterince ciddiye alınmaz ve “Sadece bir hayvandı” gibi sözlerle küçümsenebilir. Oysa ki, onlar yalnızca bir hayvan değil, ailemizin bir parçası, dostumuz ve hayat arkadaşımızdır.

Yas sürecinde:
🐾 Üzüntünüzü bastırmak yerine kabul edin, duygularınızı yaşamanız doğal.
🐾 Hayvanınızla olan anılarınızı onurlandırmak için ritüeller oluşturabilirsiniz (mektup yazmak, bir fotoğraf albümü yapmak gibi).
🐾 Kendinize karşı şefkatli olun; “Daha iyisini yapabilir miydim?” suçluluğuna kapılmak yerine, elinizden gelenin en iyisini yaptığınızı hatırlayın.
🐾 Destek alın. Hislerinizi paylaşabileceğiniz güvenli bir alan, iyileşme sürecinizi kolaylaştırabilir.

Unutmayın, yasın bir takvimi yoktur. Sevdiğiniz bir canı kaybetmek zordur ve hissettikleriniz tamamen normaldir. Kendinize zaman tanıyın.

❤️‍🩹 Hayvan dostlarını kaybedenler için buradayım. Paylaşmak isteyenler yorumlara ya da DM’ye yazabilir.

16/02/2025

Elveda, küçük ışığım…

Bana varlığınla neler öğrettin neler..
Sen hayatıma girdiğinde, içimde fark etmediğim bir boşluğu doldurdun. Küçücük bedeninle kocaman bir sevgi bıraktın bende. Sevmeyi öğrettin, bağlanmayı, koşulsuzca daha fazla sorumluluk almayı, paylaşmayı… Korktuğum ne varsa tek tek yüzleşmemi sağladın. Ve ben de ilk defa korkmadan bağlandım sana.

Ama hayat bazen en güzel şeyleri çok kısa süreliğine veriyor insana. Gitmen gerekti ve ben buna hazır değildim. Hiçbir zaman da hazır olamazdım. Gidenlere çoğunlukla hazır olamaz insan. Giderken bile bana bir şey öğrettin: Duygularımı saklamak yerine yaşamam gerektiğini, kendimi hep geri plana atarken aslında ne çok şeyden vazgeçtiğimi…

“Psikolog olarak bu kadar üzülmemelisin.” diyorlar. Ama insan olmanın kuralları yok. Meslekler hissetmeyi engellemez, acıyı hafifletmez. Sevdiğim birini kaybettim ve bu canımı yakıyor. Küçücük patilerinle içimde kocaman bir iz bıraktın. Şimdi orada bir boşluk var ama biliyorum, senin ışığın hep benimle olacak.

Seninle geçen o kısa ama dolu dolu anlar için minnettarım. Seni sevmek, bu dünyada hissettiğim en güzel şeylerden biriydi. Ve belki de en büyük vedalar bile, yaşanmış güzel anların gölgesinde biraz daha katlanılabilir hale geliyor.

Hep parlasın ışığın, küçük beyaz yıldızım. Seni her zaman özlemle hatırlayacağım.

09/02/2025

Bu pazar kahvaltımıza 1989 yapımı “Uçurtmayı Vurmasınlar” filmi eşlik etti..

Yıllar sonra filmi tekrar izlediğimde özellikle çocuk psikolojisi, travma, baskı altında yaşamak ve hayal gücünün bir başa çıkma mekanizması olarak kullanılması gibi konular dikkatimi çekti.

Barış, çocuk yaşta bir hapishane ortamında büyümek zorunda kalıyor bu da onun sosyal gelişimi, duygusal düzenlemesi ve dünya algısı üzerinde ciddi etkiler yaratıyor. Çocukların gelişiminde güvenli bir bağlanma figürüne ve dış dünyayla sağlıklı bir etkileşime ihtiyaçları vardır. Ancak Barış, özgürlüğü hiç deneyimlememiş bir çocuk olarak sadece diğer mahkumlardan öğrendiği kadarıyla dünyayı anlamlandırıyor.

Barış’ın dünyayı anlama ve hapishane şartlarıyla başa çıkma yöntemi ise hayal gücüdür. Uçurtma metaforu, onun özgürlük arayışını ve hayallerini simgeliyor. Çocukların travmatik ortamlarla başa çıkmak için oyun, hayal gücü ve sembolik düşünme mekanizmalarını sıkça kullandıkları bilinir (Yetişkin hale gelince nasıl da uzaklaşıyoruz bu başa çıkma mekanizmasından). Barış’ın uçurtmaya olan ilgisi, kendisine sunulmamış olan özgürlüğü zihinsel olarak deneyimlemesine olanak tanıyor.
Filmde hapishane ortamında farklı kişilik yapılarına sahip kadın mahkumlar var. Onların hepsi bir şekilde baskıyla başa çıkmaya çalışıyor. Hapishane, bireyin özgürlüğünü kısıtladığı için ruhsal anlamda ciddi bir stres kaynağıdır ve burada yaşayan insanların hayata dair umutlarını yitirmemeleri için psikolojik dayanıklılık geliştirmeleri gerekir.
İnci karakteri, bu anlamda Barış için bir mentor ve güven figürü oluyor. İnci’nin Barış’a olan sevgisi ve ona anlattığı hikâyeler, aslında onun da hapishanedeki varoluşunu anlamlandırma ve kendini güçlü hissetme çabası olarak yorumlanabilir.
Tabi sistem eleştirisi, otoritenin baskıcı gücünü, yetişkin dünyasının acımasızlığını, öğrenilmiş çaresizliği bu eski yapımda sıkça rastlıyoruz. Belki pazarınıza nostalji dolu bir film eşlik etmek ister.
İyi seyirler ♥️

08/02/2025

“Bazen en iyi terapi, dört patili ve yumuşacık tüylere sarılmaktır.” 🐾🤍

Psikolog olarak, zihnin ve duyguların nasıl çalıştığını bilmekle, onları gerçekten hissetmek bazen çok farklı şeyler. “Lumos” hayatıma girdiğinden beri, bana hiçbir teoriyle tam olarak açıklayamayacağım bir şeyi öğretti: Koşulsuz sevginin iyileştirici gücünü.

Bazen yorucu bir günün ardından, bir çift masum göz bana bakıyor ve sanki tüm yorgunluğumu anlıyor. Bazen sadece varlığı bile içimi sakinleştiriyor. Onu sevdikçe, stres azalıyor; onun oyunlarına daldıkça, zihnim geçmiş ve gelecek kaygılarından sıyrılıp ana geliyor.

Bir kedi sahiplenmek sadece ona yuva açmak, sorumluluk almak değil, aynı zamanda kendine de şefkat göstermekmiş. Çünkü bir canlıya sevgi verirken, aslında kendimizi de iyileştiriyoruz. 🕊️✨

28/01/2025

Kurumuş yapraklar arasında çıkan çiçek size ne ifade ediyor?

Bana kendini karmaşa ve zorlukların ortasında bile umut ve güzellik olarak ifade etmenin güçlü bir metaforu gibi geliyor.
Minik bir çiçek, kuru bir ormanda dikkat çekmez gibi görünse de, varlığıyla hayatın hâlâ devam ettiğini hatırlatıyor içten içe. Belki de bu, dayanıklılık, kırılganlık içinde güç, ya da en umutsuz anlarda bile bir şeylerin filizlenebileceğinin mesajı.

26/01/2025

Bazen insanın ihtiyacı olan tek şey, toprağın serinliğini hissetmek, rüzgarın saçlarını okşaması ya da kuşların melodisini dinlemektir. Doğa, hiçbir şey söylemeden şefkatle sarar bizi; yorgun kalbimizi, dalgalı zihnimizi dinginleştirir.

Bir ağaç gölgesinde otururken, onun yıllardır orada durduğunu fark edersin; sabırla, sessizce ve güvenle. Tıpkı doğa gibi biz de her fırtınanın ardından yeniden yeşerebiliriz.

Gökyüzünün mavisine bakıp nefes al. O anda, bütün karmaşa geride kalır. Çünkü doğa, iyileştirmenin en nazik yolunu her zaman bilir.

Biraz dur ve dinle… Şifa, hep bizimle çok yakında. 🌿✨