11/02/2021
Geçen gün parkta bir grup çocuk saklambaç oynuyordu. Biraz izledim. Ebe olan 20ye dek sayarken diğerleri saklanıyordu. Bir tanesi oraya koştu buraya koştu saklanacak bir yer bulamadı kaldı ortalık yerde, hemen sobelendi. Duruşundan bile belliydi, el parmakları ile oynamasından da... Heyecanlı ve belki kaygılıydı. Diğeri epeyce uzağa gitti. Belki garanticiydi, kolayca bulunmayacagina emin olmak istiyordu. Diğeri ebenin saydığı ağacın hemen arkasına geçti ve ebe saymayı bitirir bitirmez sobeledi. Belki beklerkenki gerilime tahammülü azdı veya şakacı bir çocuktu. Bir diğer çocuk da herkes sobelendikten sonra "hadi ben sıkıldım başka oyun bulalım" dedi ve diğerleri de ona uydu. Bu çocuk da belli ki lider özellikte bir çocuktu...
Elbette yalnızca 15 dakikalık bir gözlemle çocukların mizaç özelliklerini veya ruhsal durumlarını belirlemek, yüzde yüz anlamak imkansız. Ama emin olun grup veya bireysel çocuk oyunlarını dikkatle izleyerek dünyalarina dair büyük ipuçları edinebilirsiniz. Yapmanız gerekenler eğitmeden, çocuk nasıl istiyorsa öylece oynamak, keyif almak, düzenli ve bölünmeden vakit ayırmak...
Eğitmeden: "Hangisi daha uzun? Kırmızı blok hangisi?" demeden
Çocuk nasıl istiyorsa öylece oynamak: "Ne oynamak istersin? Ben ne olayım? Şimdi ben ne diyeyim?" gibi çocuğa sorarak oynamak. Oyunda ne gelirse gelsin kabul etmek.
Keyif almak: Çocuklar sizin keyif almadığınızı ve böylece ilginizi vermediğinizi hissederler. Çocuklar güvenli ve ilgili birinin varlığında iç dünyalarını rahatlıkla açmaya çok daha hevesli olurlar.
Düzenli ve bölünmeden: Her gün belli bi dakika (20-25 dk), oyun esnasında ilginizi başka herhangi bir kimseye veya nesneye kaydırmadan.
Bunlar harika bir şekilde olmak zorunda değil. Elinizden geldiğince yapabilmeniz önemli, çok kıymetli.
