Hans van Klink psychosociale ondersteuning

15/07/2025

Wie herinnert zich nog het beroemde boek van Al Gore met de titel (vertaald) 'De ongemakkelijke waarheid'. Het boek sloeg in als een bom.

01/07/2025

https://www.linkedin.com/pulse/beroepsziekte-hans-van-klink-qujle

Eerder schreef ik al dat ik in de aanloop naar mijn pensioen een aantal columns wilde schrijven die direct of indirect met mijn loopbaan te maken hebben. In deze column komen de geschiedenis en de actualiteit bij elkaar.

24/06/2025

Zoals ik eerder aankondigde, wil ik in de opmaat naar mijn pensioen nog een aantal beschouwende columns schrijven die gerelateerd zijn aan mijn loopbaan, die ik na 51 jaar afsluit. Natuurlijk ben ik retrospectief bezig.

22/06/2025

In verband met mijn aanstaande pensioen (6 juli) is mij vrijdag 20 juni j.l. een indrukwekkende afscheidsreceptie aangeboden door mijn huidige werkgever, de GGD, onderdeel van de VRK (veiligheidsregio Kennemerland)

Het was sowieso al een onvergetelijke dag: die middag mocht ik een exemplaar van mijn boek "LOOS" (subtitel 'deltaplan dakloosheid') aanbieden aan dhr. Wienen, burgemeester van de Gemeente Haarlem.

Hierna dus de afscheidsreceptie, waarin precies dát weerspiegeld werd wat ik hoopte: de 'breedte' en 'integraliteit' van mijn loopbaan zag ik terug in de bezoekers: mensen van mijn 'eigen' cluster Maatschappelijke zorg, maar ook collega's van andere afdelingen van de VRK én natuurlijk de collega's van de brandweer!

Zo mijn loopbaan zich over 51 jaar 'zorg' en 35 jaar 'brandweer' strekte, zo zag ik dat terug in de bezoekers vrijdag. Mét daarbij nog een fors aantal netwerkpartners van de GGD. Denk aan politie, zorgaanbieders, woningstichtingen, en meer.

Ik zou geneigd zijn namen te gaan noemen (om te bedanken) maar ik wil niet het risico lopen iemand over te slaan...

Blij verrast werd ik (en dan druk ik me nog te bescheiden uit) toen mij uit handen van directeur Ciska Scheidel een oorkonde (met bijpassend kunst-ornament) werd aangeboden: de 'onderscheiding bijzondere verdiensten'.
Ik ben blij en trots. Het is een groot goed om op deze manier mijn carrière te mogen afsluiten. Bovenal ben ik DANKBAAR.

En zoals ik in het dankwoord van mijn boek "LOOS" schrijf, herhaal ik hier: Ik ben vooral ook dankbaar voor het feit dat talloze cliënten / patiënten mij het vertrouwen hebben gegeven dat ik enige tijd in hun leven heb mogen meewandelen. DAT vergeet ik nooit....

12/06/2025

Dit is best heel groot / interessant nieuws:

In het onderzoeksrapport uit 1994 over de Bijlmerramp stond een fout: op een routekaart was het moment waarop twee motoren afbraken, verkeerd aangegeven.

07/06/2025

Helaas ik kan er niets aan doen. Ik voel me (als altijd) maatschappelijk betrokken en kan het daarom niet laten een kleine beschouwing op de laatste politieke ontwikkelingen te geven.

Vooropgesteld dit: in het hele spelletje over 'links of rechts' zit ik m'n hele leven al aan de linkerkant. Soms wat verder, soms net links van het midden...maar in mijn beleving (maar ik heb het over mezelf!) kun je geen 'hulpverlener' of 'zorgverlener' zijn zonder enig sociaal gevoel; en volgens mij (ik heb het nog steeds over mezelf) past het daarbij niet om groepen uit te sluiten, af te wijzen, te discrimineren of wat dan ook. ZELF als dit soms betekent dat we wat luxe of ruimte moeten delen met anderen.

Ik heb er vaker over gepubliceerd en me altijd fel verzet tegen 'polarisatie'. En ik hoor mijn opponenten nú al reageren dat ik 'dus' (alleen dat woordje 'dus' al...) mijn ogen sluit voor de realiteit. Helaas, ik moet ze teleurstellen, ik heb mijn ogen niet in m'n zak zitten en zie, juist van heel dichtbij (!) welke 'ellende' er op straat bestaat.

Het is een gekke vergelijking: maar als je een gaatje in je kies hebt ga je niet je hele gebit laten trekken. Je laat dat gaatje vullen.

Als er een enge man met een zwaard loopt te zwaaien en mensen te bedreigen onder het uitroepen van 'Allahu Akbar' dan moet je een enge man die anderen bedreigt oppakken.

NIET de Islam verbieden.

(Net zo min overigens dat als je de houding van de Israëlische regering jegens Gaza nu bekritiseerd, je 'dus' het Joodse volk afwijst)

Als er vervelende verwende eikels uit een 'veilig land' komen en vervolgens de boel ve*****en, dan moet je vervelende eikels uit een veilig land die hier de boel ve*****en aanpakken.

NIET de grenzen sluiten.

En als, om maar even mijn eigen boek "LOOS" te citeren, er 400.000 woonplekken te weinig zijn, dan moet je zorgen dat er 400.000 woonplekken bij komen (om te beginnen het bestaande woning-woeker-potentiëel á 80.000 woningen vrijmaken)

NIET groepen de lijden onder het woningtekort tegen elkaar op gaan zetten.

In een democratie worden mensen gekozen die het 'dichtstbij' komen in het dienen van jouw belang. (Van ieders voorkeur-belang dus) Bij de samenstelling van de vertegenwoordigers van AL die belanghebbenden vindt er een 'spel' plaats om door middel van debat, wetgeving een beleid die belangen zo goed mogelijk te dienen. En gelukkig wordt dit dan nog getoetst aan internationaal recht, aan de grondwet, en aan de visie van de Raad van State plús een beoordeling via stemming door twee kamers.

Het is, in een democratie ALTIJD het resultaat van dat samenspel. Noem het 'polderen' of noem het anders... wat er uit komt is resultaat van het gezamenlijk dienen van het volk.

De term 'radicaal' is voor mij synoniem met het 'afdwingen' van één belang zonder rekening te houden met de gedeelde belangen. Dit houdt AUTOMATISCH in dat radicalisme ALTIJD zal stranden. Er mag nóg zo'n grote groep komen: er zal ALTIJD verlangen blijven naar rust, realisme en gematigdheid. Radicalisme zal altijd verliezen van realisme.

Volksvertegenwoordigers van de radicale rechterzijde die BELOVEN dat zij hun standpunten zullen 'waarmaken' doen per definitie loze beloften. Wat zij prediken KAN NIET, hoe prettig de onderbuikgevoelens van sommigen ook aangesproken worden.

Het understatement van het jaar las ik in een X-bericht van Wierd Duk (vandaag) die tussen de regels schreef: 'Tijd voor een sterke leider want het polderen heeft tot polarisatie geleid'. Nou breekt m'n klomp. Polarisatie als gevolg van polderen? Over omkeren gesproken....

Is Nederland vol? Nee, om de dooie dood niet. We gaan mensen nog nodig hebben de komende jaren!
Zijn er daklozen, asielzoekers, huisverlaters, jonge gezinnen etc. die vergeefs de woningmarkt willen betreden? Ja wel degelijk! Moeten we dan één groep uit die gegadigden 'weg doen' en liegen dat daarmee het probleem is opgelost? Of moeten we als de drommel woonruimte creëren? (bouwen en vrijmaken)

Ben ik tegen een streng asielbeleid? Ja.

Ben ik tegen een 'rechtvaardig asielbeleid'? Nee! Ik pleit al jaren voor 'snel' scheiden van kaf en koren, snelle rechtvaardige procedures en snelle duidelijke uitkomsten.

Ik pleit vooral ook voor een degelijk meerjarenplan waarbij demografische ontwikkelingen (inclusief asielinstroom, arbeids-behoefte, vergrijzing etc. etc.) leiden tot degelijke besluitvorming t.a.v. woningbouw, woningtoewijzing (aan diverse doelgroepen) en doorstroom.

In mijn boek "LOOS" neem ik het nadrukkelijk op voor 'de dakloze' en beweer ik zelfs dat het vrij eenvoudig is op te lossen (als men maar wil) Maar ik laat me vooral NIET verleiden het dakloosheidsprobleem te koppelen aan (bijvoorbeeld) de asielinstroom. Het bekt lekker en lijkt een intikkertje, maar ten eerste is beperking van de asielinstroom sec geen oplossing voor het woningtekort, en ten tweede blijf ik trots op een land wat een veilige (soms tijdelijke) thuisbasis kan zijn voor mensen die het véél slechter hebben dan wij. Mensen die narigheid en oorlog ontvluchten. Ook al zitten daar soms klootzakken tussen. Beste vent hoor die Wilders, maar mijn stem gaat hij niet krijgen. Nu niet. Nooit niet. En zijn 'beloften' daar ga ik nooit intrappen. Ten eerste omdat het niet waargemaakt KAN worden en ten tweede (maar 'last but not least') ik wil niet leren haten.

12/05/2025

Vandaag gepubliceerd op Linkedin

Momenteel reageer ik op veel artikelen rondom het thema dakloosheid. Niet in de laatste plaats, ik zeg het er maar eerlijk bij, om mijn boek "LOOS" onder de aandacht te brengen.

04/05/2025

Wat een prachtige, ontroerende uitzending op SBS6 van 'de reünie'. Ongekend. Stedelijk gymnasium Leiden. De klas van (primair) Armin van Buren, maar ook van Jochem Meyer.
Zeldzaam eerlijk en open interview van beiden.
Hulde ook aan Rob Kamphues. Integriteit bestaat (zelfs bij SBS6)

03/05/2025

Het COA stelt voor een groep jonge asielzoekers een uitje naar de Efteling te gunnen. Als motief noemen ze erbij 'om rellen op de nabijgelegen kermis te voorkomen'. Dat genoemde motief is koren op de molen van veel (rechtse) critici.
En het IS ook lastig! Bij rellen moet je relschoppers aanpakken. Straffen, sturen, opvoeden, weet ik veel wát; alles in het werk stellen om kinderen te leren 'gewoon' deel te nemen aan wat de maatschappij te bieden heeft, en af te leren wat niet gewenst is.
Door de 'hele groep' te benoemen én apart te nemen geef je, vind ik, geen verstandig signaal af.
Maar daarmee zeg ik dus NIET dat ik die kinderen hun uitje niet gun. In tegendeel: ik gun het ze WEL. Je zou bijna vergeten dat het zonder uitzondering bijna allemaal kinderen zijn uit achtergesteld gebied of oorlogsgebied. Wellicht nú al voor het leven getraumatiseerd. Het leven in een opvangcentrum is geen lolletje, en duurt door belabberde procedures toch al veel te lang. Waarom zou je dan die kinderen zo'n eenmalig uitje misgunnen?
Ik zeg hier dus TWEE dingen: 'rellen' moet je in de kiem smoren en daarnaast prima als die kinderen een keer lol hebben.
'Twee dingen zeggen' in plaats van één gepolariseerde kant kiezen is bijna niet meer mogelijk tegenwoordig. Omdat onze volksvertegenwoordigers ons daarin het slechte voorbeeld geven én daarmee een vrijbrief presenteren voor sterk gepolariseerd, zo niet walgelijk gedrag.
Eerst Faber, die begint te blaten over iets waar ze helemaal geen zeggenschap over heeft. 'No way' roept ze uit, en het COA trekt zijn drol in. (Hadden ze NIET moeten doen!) En Wilders doet er een schepje bovenop. Niet naar de Efteling, maar een busreis: enkele reis het land uit. De held.
Op X gaan vervolgens mensen dáár weer mee aan de haal. Een onbenul haalt het zelfs in zijn hoofd om de tweet van Wilders te herhalen, maar dan in plaats van 'het land uit' te spreken van 'een enkeltje Bergen Belzen' om ze daar 'te laten verwerken'. Je wordt er kotsmisselijk van!
Maar het kan bestaan omdat volksmenners zoals de zojuist genoemden ons dit voorbeeld geven. En het kan bestaan omdat men, in een gepolariseerde samenleving, kaf noch koren scheidt en alles over één kam scheert.
Het wordt echt de hoogste tijd voor een rustige, genuanceerde, menselijke overheid die goed als voorbeeld dient, heldere keuzes maakt, fout gedrag afstraft zonder de nuance blijft verliezen en ook (en vooral) de publieke reacties bijschaaft waar dat nodig is. Wil je trots zijn op je land met z'n gastvrijheid dan moet je durven zeggen dat je je politieke gewin niet wil behalen over de rug van een paar kinderen die kans hadden op een dagje efteling. Waar gaat 't om....

21/03/2025

'LOOS'; boek over dakloosheid, rolt 18 april van de persen. Wie er via mij een wil kopen: stuur gerust een DM en ook, mocht je dat willen, een verzoek voor een persoonlijke boodschap erin (voor jezelf of een ander)

LOOS is actueler dan ooit. Haarlem: project 'wonen boven winkels' geschrapt omdat er niet voldoende stallingsplekken voor fietsen zijn (!)

Ambitie van de overheid is: in 2030 alle daklozen van straat af. En het worden er dagelijks meer...

Tijd voor verandering!

08/03/2025

Bijlmerramp

Het archief over de Bijlmerramp wordt geleidelijk aan opengesteld voor publiek. Hoewel zelfs deze eerste zin al wat uitleg vraagt.
Betrokkenen bij de Bijlmerramp, in de breedste zin van het woord, ontvingen voor vandaag een uitnodiging het Nationaal Archief in Den Haag te bezoeken. Ook ik ontving een persoonlijke uitnodiging. Een forse delegatie ging per touringcar vanuit de Bijlmer naar Den Haag; ik ontmoette het gezelschap aldaar.
Overigens ontving ik de uitnodiging van Henk van de Belt. Hij is luchtvaartdeskundige en destijds (tijdens de Parlementaire enquête) als getuige-deskundige gehoord. Enige tijd geleden had ik met hem een dialoog naar aanleiding van mijn boek “De Klap”. Dit boek handelt primair over ‘collegiale opvang en nazorg voor hulpverleners’, maar de Bijlmerramp komt er prominent in voor. Henk vroeg me mijn mening over de stelling dat ‘niet weten kan leiden tot onrust en negatieve gedachten.’ (En andersom: duidelijkheid neemt verwarring en onrust weg) Ik kon deze stelling alleen maar bevestigen! Het is een algemeen menselijke behoefte ‘duidelijkheid’ te verkrijgen en in tijden van crisis versterkt dit. Bij onduidelijkheid zijn we geneigd zelf invulling te geven aan dat wat we niet weten, en daarbij gaan we meestal niet uit van de meest positieve veronderstellingen. Anders gezegd: we praten onszelf de put in. Via zijn inspanningen poogt Henk ook duidelijkheid te geven en onbewezen feiten bewezen te krijgen óf van tafel te krijgen. Wat niet meevalt, overigens…

…tijdens de uitleg bij het Nationaal Archief werd verteld dat er 148 kilometer (!) aan archief aanwezig is (gestart in de 14e eeuw) en dat stap voor stap steeds meer gedigitaliseerd wordt. Er werd ook uitgelegd wat het betekent als een archiefdeel ‘niet voor openbaring geschikt is’. Dat is wat ánders dan ‘geheim’, zo werd uitgelegd. Er zijn simpelweg voorwaarden (in de persoonlijke levenssfeer, omdat er risico’s zijn, wat dan ook) die maken dat er voorwaarden gelden voor het inzichtelijk maken van archiefstukken. De uitleg was op zich duidelijk.
Vervolgens (en hier haal ik de eerste zin even terug) is het Nationaal Archief afhankelijk van wat wordt vrijgegeven door de overheidsdepartementen. Dat maakt dat ‘het archief over de Bijlmerramp’ feitelijk niet bestaat. Er zijn archiefstukken van het ministerie van Verkeer met betrekking tot de Bijlmerramp (vooral over de technische kant van het ongeluk) Er zijn archiefstukken van het ministerie van Volksgezondheid (onder andere over het grootschalige -maar mislukte- medisch onderzoek) en zo zie je verschillende ‘kolommen’ die allemaal delen van het Bijlmerverhaal kunnen bevatten. Wil je zien wat er is, dan vraagt dat dus een speurtocht door het archief. En in de toelichting op hun werkwijze werd uitgebreid uitgelegd hoe dat in zijn werk gaat. Het Nationaal Archief gaat daarbij uit van hun missie: de burger het recht op informatie gunnen.

Het verraste mij dat er bij de genodigden van vandaag een fors aantal mensen waren die nog steeds op zoek zijn naar een verklaring voor gezondheidsproblemen van tóen, die tot op de dag van vandaag gelden. Enkelen neigden tot verongelijktheid toen ook daar niet direct antwoord op kwam, maar de uitleg (nogmaals) van het Nationaal Archief maakte duidelijk dat men ten eerste afhankelijk is van wat is vrijgegeven; en ten tweede dat aanwezige stukken kunnen bijdragen aan onderzoek; en dat dat onderzoek nú pas beter mogelijk is doordat er steeds meer bereikbaar en digitaal zichtbaar wordt. Met andere woorden: gesproken werd over wat men kan doen om meer te weten te komen. Wát dat dan wel mag zijn (de inhoud) kwam vandaag niet aan de orde.
Door de jaren heen zijn, wat mij betreft, steeds meer complot-achtige gedachten ontzenuwd. De mysterieuze mannen in witte pakken waren niet mysterieus (maar gemeente-ambtenaren die in papieren wegwerpoveralls metingen verrichtten) en de geblindeerde auto begeleid door de marechaussee was niet de Israëlische ambassadeur die stiekem de zwarte doos kwam verdonkeremanen, maar betrof onze bloedeigen koningin die de rampplek kwam bezoeken. Maar net zo makkelijk als ik door de jaren heen logische verklaringen met genoegen heb geaccepteerd, zijn er ook mensen die tot op de dag van vandaag niet gerust gesteld zijn. ‘Eerst zien en dan geloven’, en dan gaat het boven alles om de gedachte dat in de lading stoffen hebben gezeten ‘die het daglicht niet verdragen’ maar die wél tot gezondheidsproblemen hebben geleid. En ik kan het noch bevestigen, noch tegenspreken. Want ook vandaag de dag geeft het genoemde archief daar geen antwoord op. Er zijn géén geheimen meer over de lading, voor zover ik heb kunnen zien, maar of dat wat nu bekend is een verklaring voor die gezondheidsklachten geeft vraagt nader onderzoek. De gedachte ‘vandaag gaan we dat zien’ was een misvatting die bij sommigen tot lichte teleurstelling leek te leiden.

Zelf heb ik als betrokkene bij de Bijlmerramp (ik heb er samen met velen twee nachten naar slachtoffers mogen zoeken tussen het puin) géén gezondheidsklachten noch angst daarvoor ontwikkeld, in eerste instantie. Pas toen de geruchtenstroom over gezondheidsproblematiek bleef aantonen bekroop ook mij (met velen) het gevoel ‘heb ik dan toch overmatige risico’s gelopen?’ Reden genoeg om gemotiveerd deel te nemen aan het grootschalige gezondheidsonderzoek. Maar dit hele onderzoek stierf een stille dood. Het werd niet gevalideerd omdat er geen ‘schaduwgroep’ op de been te brengen was waaraan het onderzoek gestaafd kon worden. Resultaat: je hoorde er niks meer van.

En misschien moet dát wel de grootste les zijn. Het ‘niet weten’ en ‘niks horen’ is niet heilzaam. Het is, op zichzelf, best gek dat we deze dialoog nu voeren, drieëndertig jaar (!!) na de Bijlmerramp. Een dialoog die tot op de dag van vandaag nóg leidt tot overtuigingen van sommigen: De Bijlmerramp heeft mij ziek gemaakt, ik moet het alleen nog bewezen krijgen. En of dat ooit gaat lukken is nét zo moeilijk te beantwoorden als de stelling: de informatie nu gaat u geruststellen. Gevoelsmatig kan het nog alle kanten op. Sterker nog: bij het archiveren en rubriceren van de stukken (en het uitleggen hoe het werkt) begint het voor sommigen nú pas.

Ik vertrok vandaag uit Den Haag met twee sterke overtuigingen: 1. Het Nationaal Archief doet prachtig werk en 2. Deze ervaringen hadden we bést twintig jaar eerder mogen opdoen. Voor sommigen begint het nu pas….