27/03/2024
19 marca przestało bić serce Leszka Mikołajkowa. Zmarł przeżywszy 91 lat.
To olbrzymia strata dla branży drogowej i transportowej, a dla mnie szczególnie, bo Leszek był dla mnie jak tata. Często dzwonił, żeby po prostu zapytać jak się czuję i czy czegoś mi nie potrzeba. Przez długie lata wydawania przeze mnie „Infrastruktury”, jako jej redaktor prowadzący, wspierał, doradzał. Był kopalnią wiedzy i pomysłów.
Pomimo ponad 20-letniej znajomości dopiero niedawno opowiedział mi o swoim trudnym dzieciństwie. O stracie ojca podczas wojny. Tata Leszka został zabity nieomalże na jego oczach. Poruszony opowiedział mi, że tamtego dnia podczas ostrzeliwania ich miejscowości bał się tak bardzo, że żadne inne wydarzenie w jego życiu nie było w stanie spowodować więcej lęku. Za okupacji niemieckiej, jako młody chłopak, Leszek dostarczał jedzenie do getta dębickiego. Narażając swoje życie, bo tak trzeba było i tak mu podpowiadało serce. Był „Sprawiedliwym Wśród Narodów Świata”.
Chęć niesienia pomocy, mocny kręgosłup moralny, ponadczasowe wartości determinowały życie Leszka. Sprawiało to, że wnosił on to coś niesamowitego do świata. Miałam ten zaszczyt należeć do grona jego bliskich znajomych.
Leszku, przyjacielu, dziękuję Ci za te wszystkie wspaniałe lata. Za to co wniosłeś do mojego życia. Za to, że mogłam zawsze na Ciebie liczyć. Bardzo mi Ciebie brakuje.
Msza i pogrzeb odbędzie się 03.04.2024. godz. 11.00 w kościele Karola Boromeusza, ul. Powązkowska 14. https://heronpogrzeby.pl/nekrolog/leszek-mikolajkow/
Kilka lat temu Leszek zostawił u mnie plik ze swoim życiorysem. Miałam nadzieję, że bardzo długo nie nadejdzie chwila jego opublikowania. Niestety nadeszła. Poniższe stanowi tylko część jego życiorysu, pokazuje jednak jego otwartość, szerokie horyzonty i niesamowitą sztukę połączenia nauki i praktyki.
mgr inż. Leszek Mikołajków
Urodzony 4 lutego 1933 r. Absolwent Politechniki Warszawskiej, Wydziału Samochodów i Ciągników (1957 r.) i Studium Podyplomowego Inżynierii Ruchu na Wydziale Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej (1978 r.). „Sprawiedliwy Wśród Narodów Świata”. Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
Długoletni pracownik Politechniki Warszawskiej (praca dydaktyczna, w tym wykłady z techniki bezpieczeństwa ruchu drogowego na studiach podyplomowych oraz prace badawcze w dziedzinie silników samochodowych), oraz Biur Projektów: Dróg i Mostów „Transprojekt-Warszawa”, „Profil” Sp. z o.o. i Arcadis Sp. z o.o. w Warszawie. Długoletnia praca na stanowisku Głównego Specjalisty w Sekretariacie ds. Bezpieczeństwa Ruchu Drogowego w Ministerstwie Transportu i Gospodarki Morskiej. Przez wiele lat niezależny konsultant z zakresu inżynierii ruchu drogowego, w tym bezpieczeństwa ruchu drogowego i urządzeń bezpieczeństwa ruchu, oraz niezależny publicysta fachowy. Także: wieloletni Redaktor Prowadzący (lata 2007-2017) miesięcznika „Infrastruktura – Ludzie, Innowacje, Technologie”.
Wielokrotne staże z zakresu bezpieczeństwa ruchu drogowego – m. in. w USA, w Wlk. Brytanii i Holandii. Wielokrotne czynne uczestnictwo (w tym referaty) w konferencjach zagranicznych (m.in. Amsterdam, Tel Aviv, Bangkok, Budapeszt i Berlin) oraz konferencjach krajowych. Współpracował z Politechniką Warszawską, Wydziały: Inżynierii Lądowej (wykłady z zakresu bezp. Ruchu drogowego) oraz Maszyn Roboczych i Pojazdów, a także z ośrodkami naukowymi poza Polską – w tym FSU-FAMU University w Tallahassee (USA–Fl).
W latach 1993–1998 Główny Specjalista w Sekretariacie d/s Bezpieczeństwa Ruchu Drogowego w Ministerstwie Transportu i Gospodarki Morskiej. Współtwórca programów poprawy stanu bezpieczeństwa ruchu drogowego w Polsce (lata 1994–1998) i realizowanych w latach następnych. Współautor (lata 1997–1999) podstawowych programów działania Krajowej Rady Bezpieczeństwa Ruchu Drogowego oraz wojewódzkich i lokalnych Rad BRD.
Wieloletnia współpraca z biurami projektowymi, w tym współpraca projektowa, konsultacje i opiniowanie projektów drogowych i projektów urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego – m.in. projektu autostrady Warszawa-Kraków, ZTE Autostrady Północ-Południe – odcinek w Polsce, ZTE i PT drogi samochodowej Warszawa-Katowice, odcinka A4 przy przejściu granicznym w Zgorzelcu-Jędrzychowicach. Autor konstrukcji drogowych betonowych barier ochronnych wprowadzonych do stosowania w Polsce, a także współautor m.in. projektu typowego barier ochronnych (stalowych i betonowych) na obiektach mostowych, projektu urządzeń bezpieczeństwa ruchu – m.in. na drogach Warszawa-Katowice i Warszawa-Poznań (w tym na autostradzie A2, odcinek Września-Konin). Autor lub współautor wielu rozwiązań technicznych urządzeń bezpieczeństwa ruchu na drogach i ulicach w m. st. Warszawie – w tym na Trasie Łazienkowskiej, Trasie Toruńskiej/Trasie Armii Krajowej, i innych.
Autor, współautor lub opiniodawca wielu dokumentów normatywnych i technicznych, związanych z projektowaniem i wykonawstwem urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego w Polsce – w tym „Wytycznych stosowania drogowych barier ochronnych” (1994 r). M. in. – autor projektu działu „Urządzenia bezpieczeństwa ruchu” w „TEM (Trans European Motorway – Autostrada Północ - Południe) Standards and Recommended Practice”. Autor lub współautor kilkudziesięciu prac analitycznych i badawczych z dziedziny bezpieczeństwa ruchu drogowego.
Długoletnia działalność publicystyczna i dziennikarska w dziedzinie techniki transportu, techniki samochodowej oraz techniki i praktyki bezpieczeństwa ruchu drogowego. Pierwsze publikacje w 1949 i 1952 r. – następnie ponad 300 artykułów naukowo-technicznych, publicystycznych i popularyzatorskich z zakresu techniki samochodowej, drogownictwa i bezpieczeństwa ruchu drogowego. Autor dwóch książek związanych z urządzeniami bezpieczeństwa ruchu drogowego.
Długoletni biegły sądowy z zakresu techniki samochodowej i bezpieczeństwa ruchu drogowego (w tym wypadki drogowe). Długoletni członek (od 1953 r. i później od 1963 r.) , a także rzeczoznawca Stowarzyszenia Inżynierów Mechaników Polskich oraz Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Komunikacji. Długoletni współpracownik, opiniodawca i konsultant branżowych biur projektów i producentów urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego oraz przedsiębiorstw wykonawczych w Polsce.
Za działalność zawodową w dziedzinie techniki samochodowej i bezpieczeństwa ruchu drogowego oraz działalność stowarzyszeniową odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi i dwukrotnie, w 1986 i 1998 r., Odznaką Honorową "Za Zasługi dla Transportu", oraz m.in. honorowymi odznakami stowarzyszeniowymi, w tym Złotą Odznaką Honorową Naczelnej Organizacji Technicznej, Złotą Odznaką Honorową Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Mechaników Polskich oraz Złotą Odznaką Honorową z Diamentem Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Komunikacji RP. W 2013 r. odznaczony przez Zarząd Krajowy SITK RP za wybitne osiągnięcia w inżynierii komunikacyjnej medalem im. Aleksandra i Zbigniewa Wasiutyńskich. W 2017 r. odznaczony przez Prezydenta RP Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
