
02/04/2025
رمضان با تمام معنویت و برکاتش رخت بربست، نوروز با شور و شادمانی و باستانی بودنش به خاطره پیوست و حتی عید فطر، با آن حس یگانگی و سرور، از راه رسید و سپری شد. این گذر ایام، این چرخش بیوقفه عقربههای ساعت، چه یادآور تلخی است از شتابان بودن زندگی و چه زنگ هشداری است برای قدر دانستن لحظههایی که در دستان ما جاری است.
زندگی، همچون رودخانهای پر خروش، در جریان است و هر روزی که میگذرد، قطرهای از این رود را با خود به دریای نیستی میبرد. مناسبتهای عزیز میآیند و میروند، همچون ایستگاههایی در مسیر این سفر بیبازگشت. اما آنچه باقی میماند، همین لحظههایی است که اکنون در آن نفس میکشیم، همین فرصتهایی که پیش روی ما گسترده شدهاند، هرچند که شاید تعدادشان رو به نقصان باشد.
نه آن روزهای سپری شده دیگر باز میگردند و نه فردایی که نیامده، تضمینی برای تحقق آرزوهای ما دارد. آنچه اهمیت دارد، همین "اکنون" است، همین دم غنیمتی که در اختیار ماست. باید نگاهمان را به داشتههایمان بدوزیم و از همین فرصت باقیمانده، آنچنان که قلبمان آرزو میکند، بهره ببریم.
شادی و لذت بردن از زندگی، نه یک انتخاب بلکه یک ضرورت است. نباید اجازه دهیم گذر زمان و دغدغههای روزمره، لبخند را از لبانمان و نور امید را از دلمان بربایند. همین فرصت کوتاه نیز میتواند سرشار از شادی، عشق و رضایت باشد، اگر قدر آن را بدانیم و از آن به بهترین نحو استفاده کنیم.