28/11/2022
#آکنه (Acne)
آکنه نوعی اختلال است که بر روی غده‌های چربی روی پوست و فولیکول‌های مو تأثیر می‌گذارد. منافذ شاخه‌ای و شیوع ضایعات که معمولاً به عنوان جوش شناخته می‌شوند، در صورت، گردن، پشت (کمر)، قفسه سینه و شانه‌ها رخ می‌دهند. این بیماری به باکتری‌هایی که به طور معمول روی پوست زندگی می‌کنند اجازه می‌دهد تا در فولیکول‌ها رشد کرده و باعث التهاب، تورم، قرمزی و درد شوند. برای اکثر افراد، آکنه با رسیدن به سی سالگی کاهش می‌یابد، اما برخی از افراد در دهه چهل و پنجاه زندگی خود نیز همچنان با این مشکل دست و پنجه نرم می‌کنند.
پزشکان دقیقاً نمی‌دانند چه عواملی باعث ایجاد آکنه می‌شوند، اما احتمالاً چندین عامل به این موضوع مرتبط هستند. یکی افزایش هورمون‌هایی به نام آندروژن یا هورمون‌های جنسی مردانه است. محققان بر این باورند که اگر والدین شما آکنه داشته باشند، احتمال دارد که شما نیز به آکنه مبتلا شوید. تخمین زده می‌شود که 80 درصد از کل افراد بین 11 تا 30 سالگی، آکنه دارند.
مانند بیماری‌های پوستی دیگر، نشانه‌های آکنه به شرح زیر هستند:
جوش سر سفید (منافذ بسته)
جوش سرسیاه (منافذ باز)
برجستگی‌های کوچک و قرمز (پاپول)
توده‌های بزرگ، جامد و دردناک در زیر سطح پوست (غده مانند)
توده‌های پردرد و چرکی زیر سطح پوست (ضایعات کیستیک)
براساس قضاوت بالینی یک پزشک، آکنه تشخیص داده می‌شود. ارزیابی شامل بررسی تاریخچه پزشکی دقیق درباره سابقه خانوادگی، بررسی داروهای مصرفی، علائمی که نشان دهنده تولید بیش از حد هورمون‌های آندروژن، کورتیزول و هورمون هستند.
پزشک ممکن است داروهای بدون نسخه یا نسخه‌ای را برای مصرف قرص و یا استعمال موضعی (مالیدن روی پوست) توصیه کند. برخی از داروهای موضعی بدون نسخه که بر روی پوست اعمال می‌شوند شامل موارد زیر هستند:
بنزوئیل پراکسید
رزورسینول
سالیسیلیک اسید
گوگرد
انواع مختلفی از داروهای تجویزی شامل موارد زیر هستند:
آنتی بیوتیک‌ها
مشتقات ویتامین A یا رتینوئیدها
نکته: داروهای موضعی به اشکال مختلفی از جمله ژل، لوسیون، کرم، صابون و موارد دیگر موجود هستند.
