Enkelejda Gjoza

04/08/2025

Nuk je shumë i/e ndjeshëm, je i/e lënduar.
Ajo që ndien janë plagë të padukshme nga trauma.
Trupi yt mban kujtimin, por ti mund të shërohesh.
Nuk je i/e thyer. Je duke u rindërtuar.
Dhe kjo është forca jote. 🤍

30/07/2025

22/07/2025

Udhëtoni! ❤️

17/07/2025

“Dashuria nuk është vendpritje për potencialin e dikujt. Është proces ndërtimi, rritjeje dhe përfshirjeje aktive nga të dy palët.”

14/07/2025

Shpesh nuk na dëmton ajo që ndodhi, por mënyra si nuk arrijmë ta lëmë pas. Lirimi është akt force, jo dobësie.

10/07/2025

I bëmë një pyetje të thjeshtë ChatGPT-së: cilat emocione njerëzore do të donte të ndiente…
Dhe përgjigjja nuk ishte vetëm prekëse, por edhe një kujtesë e bukur:
sa shpesh i marrim si të mirëqena emocionet më të thella, mërzinë, mallin, trishtimin, mahnitjen, pa e kuptuar se pikërisht ato na bëjnë njerëzorë.

05/07/2025

“Ghosting” është bërë shenja dalluese e marrëdhënieve
në kohën tonë:
prerje të papritura, pa asnjë fjalë.

Por dhimbja që nuk mund të tregohet, ngelet e burgosur.
T’i japësh kuptim asaj që të tjerët ia mohuan zërin,
ky është hapi i parë për të filluar të ndjesh sërish.

04/07/2025

Personi që po bëhesh do të të kushtojë.
Nuk ta thonë gjithmonë, por kjo është e vërteta.

Do të të kushtojë njerëz që ndoshta i ke dashur vërtet, por që nuk arrijnë më të të kuptojnë. Ose që ti nuk arrin më t’i ndjesh në të njëjtën mënyrë. Do të të kushtojë rehatinë e të njohurës, zakonet që të jepnin njëfarë sigurie, edhe nëse thellë-thellë të fiknin. Do të të kushtojë versione të vetes që të kanë mbrojtur për vite me radhë — vetja që e kënaqte të tjerët, që heshtte, që përshtatej për t’u pranuar.

Dhe të lëshosh të shkuarën nuk është e lehtë.
Është një lloj zie, ndonjëherë e heshtur, që vetëm ti mund ta kuptosh.
Ka vetmi në ndryshim.
Ka atë ndjesinë e çuditshme të mos diturit më saktësisht se kush je, por edhe të ndjesh që nuk mund të kthehesh më pas.

Dhe në ato momente e pyet veten nëse ia vlen vërtet.
Nëse ia vlen të humbasësh disa njerëz, të ndihesh “jashtë vendit”, të kesh më pak siguri.
Pastaj, pak e nga pak, vjen diçka ndryshe.
E gjen veten më afër vetes.
Zbulon më shumë nga vetja, më të vërtetën, edhe nëse më pak të përkryer.

Fillon të zgjedhësh me më shumë guxim, të thuash jo pa ndjerë faj, të qëndrosh në heshtje kur nuk ke më dëshirë të shtirësh.
Dhe kupton se, duke humbur shumë, ke gjetur diçka që nuk e ke pasur kurrë: paqe, hapësirë, praninë, lirinë.

Nuk është një rrugë e lehtë.
Por është e jotja.
Dhe po, ia vlen. Gjithmonë.

(BRUNO LA VERSA)

01/07/2025

Çdo gjest, çdo fjalë, çdo heshtje…lë një shenjë, ndaj duhet të jemi shumë të kujdesshëm në atë çka i transmetojmë fëmijës. 🤗