05/08/2025
M. është rasti që, këto 9 vite Synaps, ka bërë më shumë kilometra se kushdo për të ndjekur trajtimin pranë nesh.
Vinte nga Australia!
Tashmë prej më shumë se 4 vitesh ishte diagnostikuar me spektër dhe ndiqte terapi në Australi. (Muajin tjetër bën 8 vjeç).
Takimin e parë e patëm në 09.2023. M. ishte një fëmijë i ndrojtur, por që menjëherë të bënte për vete.
Pasi diskutuam gjërë e gjatë për rastin vendosëm që qershorin e 2024 të trajtohej për 5 javë; kështu shikonim dhe impaktin që do jepte terapia dhe ecurinë e fëmijës.
Qartazi ishte proces frustrues, intensitet i lartë, programe me të cilat përballej për herë të parë…
Me gjithë sfidat dhe refuzimet, arritëm me shumë mund, që të shihnim frytet e atyre javëve. Nuk ishte shumë, por kishte një dritë në fund të tunelit!
Muaj më vonë, familja e M. mori ndoshta vendimin më sfidues ndonjëherë; të linin Australinë dhe të zhvendoseshin në Tiranë për 6 muaj!
Pesha e këtij vendimi, nuk ka nevojë për shumë fjalë! Për prindërit: A ja vlen?! Për ne: A do t’ja dalim?!
Të jemi realistë, hera e dytë ishte më komode dhe me pak sfiduese se kontakti i parë që patëm, ndoshta sepse M. tashmë ishte më familjar me gjithçka që lidhej me ne dhe me të.
Ajo çka rëndonte më shumë se cdo gjë tjetër ishte “presioni i kohës”: A do na mjaftonte koha? A do mbyllej si proces? Po sikur mos të shkonte si e kishim menduar?
Përpara se të mernim këto përgjigjie, kaluan plot 6 muaj (aspak të thjeshtë)!
Zakonisht fjalët janë ato që i kam me bollëk përveç se atëherë kur mbi to dalin emocionet!
Takimi i fundit me prindërit është një ndjesi; si film të dalin para syve nga takimi i parë tek vështirësitë, tek ulje-ngritjet…dhe në atë moment je aty përballë dhe i thua: Mbaruam! Kaq ishte! M. ja doli, ju ja dolët, ne ja dolëm!
Për prindërit e M. nuk gjej dot fjalët për t’i falenderuar mjaftueshëm, që na zgjodhën ne, që na besuan, mbështetën dhe vlerësuan çdo ditë të këtij rrugëtimi!
U did great M. 🤍