Simon d'Orsogna, Psychotherapy & Coaching

07/10/2025

IMPORTANT this weeks recording from the National Press Club - Australian Human Rights lawyers Ben Saul and Chris Sidoti on recognition https://www.youtube.com/live/MoUMmkQ5sAg?si=qoGVR7088KeSw42g&t=1515 listening here from 26min for approx 11min for recommendations to signatories of the UN Convention.

Professor Ben Saul & Chris Sidoti, will address the National Press Club of Australia on “Palestine recognition: necessary but insufficient”.Subscribe: http:/...

06/10/2025

Cathy Wilcox

25/09/2025

~Audre Lorde, Book: Sister Outsider https://amzn.to/4gAgKd1 [ad]

16/09/2025

https://www.facebook.com/share/p/1H37A12Hoe/

🚨 This is the first time that a UN body has found that “Israel” is committing genocide in Gaza.

16/09/2025

https://www.facebook.com/share/p/1FcFAgv3pY/

العربية بعد العبرية English follows

👇👇👇

אני יעקב אל-ראבי, מהכפר בידיא שבאזור סלפית. אני אב לתשעה ילדים: שבע בנות ושני בנים.

בשנת 2018 איבדתי את אשתי היקרה לאחר שנרצחה בידי מתנחל פושע. היא נהרגה מאבן גדולה שנזרקה על הרכב שלנו בעוד בתי רמא, שהייתה אז בת שמונה וחצי בלבד, הייתה בתוך האוטו והיתה עדה לאסון. אשתי היתה בת 45 בלבד שנרצחה. עד לרגע זה, אני לא יכול להשלים עם אובדנה.

לאחר האירוע, אילנה קמינקא, ישראלית, פעילת שלום, המתנגדת לכיבוש, ביקרה אותי יחד עם משלחה מטעם ארגון "תג מאיר". הם חלקו עימי את כאבי וחיבקו את ילדיי בחום כאות לסולידריות. הביקור הזה היה תחילת ההיכרות בינינו, וביחד הם נטעו עימנו עץ זית בגינת ביתי, כסמל לשלום.

במתקפת 7 באוקטובר, בנה הבכור של אילנה נהרג، והוא בן 20 בלבד. מתקפה שאחריה פרצה מלחמה. אילנה מיד הצטרפה לפורום המשפחות השכולות הישראלי-פלסטיני, שבו הפכנו שנינו לחברים. הפעם אני נאלצתי לנחם אותה בעת אובדנה הקשה מנשוא.

כאשר הצטרפתי לפורום, כמה חודשים לאחר שאשתי נהרגה, נגע בי עמוקות החזון של הפורום: השאיפה לשים קץ למעגל האלימות ושלא עוד משפחות יצטרכו להצטרף למעגל השכול.

אז קיוויתי שאהיה האדם האחרון שמצטרף אליו, ושאף משפחה אחרת לא תיאלץ לחוות את הכאב שעברנו. לצערנו זה לא קרה ומאז שהצטרפתי אלפים רבים כל כך נהרגו. אבל אני עדיין נושא עימי את התקווה שיום אחד יבוא השלום.

👇👇👇

أنا يعقوب الرابي، من قرية بديا قضاء سلفيت. أنا أبٌ لتسعة أبناء: سبع بنات وولدان.

في عام 2018، فقدتُ زوجتي الغالية بعد أن قتلت على يد مستوطن مجرم، إذ قُتلت بحجر وهي في الخامسة والأربعين من عمرها، بينما كانت ابنتي راما، التي لم تتجاوز الثامنة والنصف من عمرها آنذاك، شاهدة على هذه الفاجعة. حتى هذه اللحظة، لا يزال رحيلها يفوق قدرتي على التصديق.

بعد الحادثة، زارتني إيلانا، وهي يهودية مناهضة للإحتلال، برفقة مجموعة من منظمة “تاغ مئير”، حيث شاركوني حزني وعانقت أطفالي بحرارة تعبيراً عن تضامنهم معنا. كانت تلك الزيارة بداية تعارفنا، حيث قمنا معاً بزراعة أشجار الزيتون في حديقة المنزل، رمزاً للسلام.

في هجوم 7 أكتوبر، قُتل ابن إيلانا البكر وكان عمره 20 عامًا فقط. هجوم أدى إلى اندلاع حرب. إنضمت إيلانا على الفور إلى منتدى العائلات الثكلى الإسرائيلي الفلسطيني، حيث أصبحنا أصدقاء. هذه المرة كان عليّ أن أواسيها في فقدانها الذي لا يوصف.

عندما إنضممت إلى المنتدى، بعد عدة أشهر من مقتل زوجتي، تأثرت بشدة برؤية المنتدى: الذي يسعى لإنهاء دائرة العنف حتى لا تضطر عائلات أخرى للانضمام إلى دائرة الفقدان.

حينها كنت آمل أن أكون الشخص الأخير الذي ينضم إليه، وأن لا تضطر أي عائلة أخرى إلى تجربة الألم الذي مررنا به. لكن للأسف لم يحدث ذلك، ومنذ انضمامي، لقي الآلاف حتفهم. ولكنني لا زلت أحتفظ بالأمل أن يأتي يوم ما السلام."

تمنّيت حينها أن أكون آخر فرد ينضم إليه، وألّا تضطر أي عائلة أخرى لخوض الألم الذي مررنا به. لكن للأسف لم يحدث هذا، منذ إنضمامي فقد الآلاف أرواحهم.
ولكنني لا زلت أحتفظ بالأمل بأن يأتي يوم يتحقق فيه السلام.

👇👇👇

My name is Yaacoub El-Rabi, from the village of Bidya in the Salfit area. I am the father of nine children: seven daughters and two sons.

In 2018, I lost my beloved wife after she was murdered by a criminal settler. She was killed by a large stone thrown at our car while our daughter Rama, who was only eight and a half at the time, was sitting inside and witnessed the tragedy. My wife was only 45 years old when she was killed. To this day, I cannot come to terms with her loss.

After the incident, Ilana Kaminka, an Israeli peace activist who opposes the occupation, came to visit me with a delegation from the “Tag Meir” organization. They shared in my pain and embraced my children warmly as a gesture of solidarity. That visit was the beginning of our acquaintance, and together we planted an olive tree in my garden — a symbol of peace.

On October 7th, Ilana’s eldest son was killed in the attack. He was only 20 years old. The attack was followed by war. Ilana soon joined PCFF, where we both became members. This time, I was the one who had to comfort her in her unbearable grief.

When I joined the Forum, a few months after my wife was killed, I was deeply moved by its vision: the commitment to end the cycle of violence so that no more families would have to join the circle of bereavement.

At the time, I hoped I would be the last person to join. That no other family would have to endure the pain we experienced. Sadly, that hope was not fulfilled, and since I joined, so many thousands have lost their lives. Yet I still carry the hope that one day, peace will come.

13/09/2025

An Israeli conductor performing at last night’s Proms used the opportunity to condemn the country for the situation in Gaza, and has announced that he will no longer perform in Israel for the foreseeable future, despite continuing to live there.
Ilan Volkov was performing with the Scottish Symphony orchestra last night, and addressed the audience at the Royal Albert Hall after the musicians took their bows.
“In my heart there is great pain”, he said, as reported by The Times. “I come from Israel and live there. I love it, it’s my home. But what’s happening is atrocious and horrific on a scale that’s unimaginable.

- video of his speech here https://x.com/Art4PalestineUK/status/1966473050267722097

After condemning the "atrocious and horrific" situation in Gaza, Ilan Volkov told The Times that he would not work in Israel for the foreseeable future

08/09/2025

08/09/2025

08/09/2025

Blood moon 2025 from
Brisbane 🇦🇺🇦🇺🇦🇺

01/04/2025

Boys face a barrage of toxic influences. We talk to sixth-formers about the pressures and joys they experience

25/12/2024

Fifteen years ago, I heard Mary Oliver read her poetry at a college convocation. During the Q&A, someone asked, "What is the purpose of beauty?" Her remarkable answer is below...

MO’s words contain a quiet challenge in a world where we wake up every day to news that's far from beautiful and is often plug-ugly, news that may leave us feeling grief, or anger, or fear.

In the face of all that, simple acts of kindness and generosity still have the power to transform lives—acts that say, without words, "Thank you for the gift of beauty that can always be found in nature and human nature."

As Rumi says, “Let the beauty we love be what we do. There are hundreds of ways to kneel and kiss the ground.”

Memo to Self: find something of beauty in the world around you, and find some way to say give thanks with your work and your life.

P.S. My 10 books are at https://tinyurl.com/mt4sbe7t. The woodcut on which I placed MO's words is by MN artist Nick Wroblewski, whose website is http://tinyurl.com/2bg7hha.