25/03/2025
Ağdam. Ata-baba Yurdum. Heç vaxt ağlıma gəlməzdi ki, bir gün Ramazan ayında azan vaxtı Ağdamın Cümə məscidini ziyarət etmək mənə nəsib olar. Getməyi çoxdan arzulayırdım, amma səfərimiz planlı deyildi. Oraları gedib görməyə kiçik bir şansın olmasını biləndə təbii ki, dərhal getmək qərar verdim. İşğaldan azad olunmuş torpaqlara daxil olduqda qarışıq hisslər yaşadım. Sevinc, kədər, qürur, fərəh, xoşbəxtlik, qəm hamısı bir-birinə qarışmışdı. İlk olaraq gedəcəyimiz yer Ata-baba yurdum olan Ağdam şəhəri idi. Yolumuz dağıntılar arasında keçirdi. Bu mənzərəyə ürək ağrısı, göz yaşı olmadan baxmaq olmurdu. Bir yandan xarabalıq, bir yandan şəhərə yeni nəfəs verən ucalan binalar, yeni tikililər. Nəhayət gəldik çatdıq Cümə məscidinə. Məscidə daxil olduq. Hacı Əvəz azan oxuyurdu. Oturduq, dualarımızı etdik, xatirə videosu çəkdik və çıxdıq. Artıq məsciddən çıxırdım. Bu vaxt Hacı Əvəz məscidin qarşısını təmizləyirdi. Birdən başını qaldırdı və mənə tərəf səsləndi: qızım, örtük özünündür yoxsa burdan götürmüşdün?Dedim: özümündür. Dedi: hə, lap yaxşı. Bəzən geyinib elə də gedirlər. Bəlkə də mənimlə danışmasaydı, mən də heçnə soruşmayacaqdım ondan, amma bu qısa dialoqdan sonra ürəkləndim. “ Bu gəbələr(biz tərəfdə xalçaya gəbə deyilir) elə Ağdamın özündən götürülüb yəgin?”deyə soruşdum. Dedi: niyə soruşdunuz? “Mənim atam burda doğulub. Uşaqlıqdan çox görmüşəm bu gəbələrdən. “ Kimlərdənsən? Soruşdu. Dedim: “Ağamirovlardan”. Birdən kişi başın qaldırdı və soruşdu: “ Mir İsmayıl Ağamirova qohumluğun çatır? Dedim “Nəvəsiyəm”. Kişi sevincindən necə qışqırdısa. “Nə danışırsan? Kimin qızısan?” Dedim: Nazimin. Qısa bir sükut yarandı. Artıq ikimiz də kövrəlmişdik. Dedi: sən bilirsən sənin atan necə gözəl insan olub, sən bilirsən ki, Natiq əmin məni 2007- ci ildə Həcc ziyarətinə göndərib? Bilirsən ki, sənin babanın məzarına da mən baxıram. Heyf, atanı çox tez itirdik. Dedim: ümid edirəm ki, ruhu şaddır indi. Özü gəlib görə bilmədi, amma mən gəldim. Davamı kommentdə⤵️