21/10/2025
Boris voelde zich al negen maanden zo welkom, zo geborgen, zo veilig, zo liefdevol omringd door zijn mama, zijn papa, zijn broer en vele anderen.
Hij was er klaar voor. En op dat moment blijkt dat zijn hartje niet klopte zoals je hoopt, wordt er beslist om hem heel snel geboren te laten worden, en krijgt hij hulp om er door te komen. 36 uur lang leeft iedereen die Boris graag ziet tussen hoop en angst, en voelen al die mensen hoe graag ze die kleine Boris al zien, hoe belangrijk die voor hen is, hoeveel liefde, verbondenheid en warmte hij teweegbrengt.
Zijn mama en papa bleven een paar dagen bij hem in het ziekenhuis. Zijn broer, omi, opi, loeli, tutti en meters en peters kwamen langs om Boris te bewonderen, vast te houden, welkom te heten en tegelijk afscheid te nemen.
De dag dat Boris gecremeerd wordt, legden zijn mama en papa hem samen in zijn kistje, een klein kistje met een afdruk van hun handen en van grote broer. Nog een laatste keer raakten ze voorzichtig zijn volmaakt mooie lijfje aan, ze kusten Boris en bleven kussen, en kijken. Het voelde ondraaglijk pijnlijk om het kistje te sluiten. We reden samen naar het crematorium, met Boris in zijn kistje, tussen zijn mama en papa in.
Met dank aan deze bijzondere ouders om dit te mogen delen.
