01/09/2023
1 september 2003…mijn eerste dag als logopediste…
Vandaag zijn we 20 jaar verder en nog steeds aan het werk als logopediste.
20 jaar therapie geven, zoveel meegemaakt doorheen de jaren. Zowel toffe, leuke als minder leuke momenten. Dat is wel normaal als je al zo lang iets doet.
Ik hielp al heel veel kinderen (nee ik ga ze niet tellen want dan voel ik me zeker oud 😉). Geen enkel kind was hetzelfde. Er zaten gemotiveerde kinderen tussen, ook iets minder gemotiveerde….er zaten enthousiaste, lieve kinderen en dan ook zij die iets minder enthousiasme toonden…Maar ik kan wel zeggen dat ze van de eerste tot de laatste steeds flink meewerkten. Het spelelement, dat ik zelf heel belangrijk vind, is een positieve vereiste die de therapieën leuk en plezant maken. Te horen krijgen op het einde van je sessie ‘oh, is het nu al gedaan’ is altijd leuk!
Daarnaast heb je ook nog de ouders. Ook daar voelde ik veel verschil tussen. Je had ouders die volledig achter je stonden, die de keuze voor logopedie volledig volgden, maar dan had je soms ook ouders die twijfelden of het wel echt ging helpen, of het de juiste oplossing was of die dachten dat ik een wonderdokter ben die alles in 1 2 3 kon oplossen. Maar niks is minder waar…
De meeste ouders toonden respect en behandelden me op een correcte manier…jammer genoeg heb je soms ook eens een ouder die je plots zomaar aan de kant schuift…en zoals de meeste weten ben ik daar wel gevoelig aan. Zoiets meemaken is niet fijn, dat gaf me vaak een deukje, een twijfel…ben ik wel goed bezig? Deed ik iets verkeerd? Communicatie en overleg blijft in ons werkveld een heel belangrijk gegeven en dat miste ik soms wel eens. Dan trok ik me op aan de positieve punten!
Als logopediste werk je ook samen met scholen en leerkrachten. Ik wil dan ook die mensen allemaal oprecht bedanken voor de jarenlange samenwerking. Overleggen, samen oplossingen zoeken, samen de evolutie bekijken, de resultaten vergelijken,…allemaal zaken die ik hoog in het vaandel draag en die ik belangrijk vind. We blijven zo verder gaan!
En last but not least, mijn collega’s. Door de jaren heen werkte ik telkens samen met topcollega’s. Ik had het geluk om altijd iemand naast mij te hebben die dezelfde werkwijze en visie deelde, die samen met mij in overleg ging, die samen oplossingen zocht,… Want ja ook hier is communicatie terug een belangrijk onderdeel. Dankjewel aan deze collega’s!
Oprechte dankjewel aan iedereen die reeds in mij geloofde en nu nog steeds. Ik blijf mijn job graag doen, ik steek er mijn hart en ziel in en wil ervoor zorgen dat jouw zoon en / of dochter zich goed voelt. Ik kan alleen maar zeggen (en ik spreek uit ervaring): alles komt altijd goed! Iedereen vindt zijn weg! Geloof in jezelf!
Dus, 20 jaar bezig….op naar de volgende 20? 😊
Een fiere logopediste