Ergens Onderweg ont-moet je Caroline

07/09/2025

7 september 2025: Volle Maan in Vissen om 20u09 en een totale maansverduistering tussen 19u31 en 20u54

Soms valt alles wonderlijk samen. Terwijl de volle maan in Vissen haar licht en schaduw laat zien, vieren wij de 13e verjaardag van onze dochter.

Een volle maan én een volle tiener – dat kan alleen maar vuurwerk geven 😉. Ze lijkt op mij in zoveel dingen: de gevoeligheid, het dromen, het niet altijd weten waar al die indrukken naartoe moeten. En precies daarin spiegelen we elkaar, onderweg, als elkaars gids.

De energie van deze volle maan herinnert eraan dat gevoeligheid een kracht is, en dat spiegels ons doen groeien. Vandaag vieren we dat dubbel: het licht van de maan én het licht van een jarige die nu officieel puber is 🥳🌕

Klaar om samen door de puberstormen én de maangolven te navigeren – met zachtheid, vertrouwen en een flinke portie humor🫶

06/09/2025

Aan de vooravond van de volle maan van 7-9-2025 in Vissen om 20u09 … en de totale maansverduistering tussen 19u31 en 20u54

We staan aan de vooravond van een bijzondere maan: Volle Maan in Vissen, tegelijk ook een totale maansverduistering. Een hemelspel waarin licht en schaduw elkaar ontmoeten.

Deze maan wordt ook wel de Maan van het Hemelvuur genoemd. Een vuur dat niet vernietigt, maar zachtjes de oude lagen in ons oplost. Soms voelen we ons nog gevangen in patronen of overtuigingen… maar vaak blijken die tralies illusoir. De deur staat open, het is ons eigen geloof in beperking dat ons tegenhoudt.

Als Maismaan nodigt ze ons uit om de oogst te zien: wat er gegroeid is, welke vruchten er rijp zijn, waar we dankbaar voor mogen zijn. Ook in het kleine, het alledaagse.

Vissen brengt een dromerige, intuïtieve energie. Dromen, symbolen en gevoelens kunnen sterker aanwezig zijn, alsof de sluier wat dunner wordt. Inspiratie kan zomaar komen, afgewisseld met momenten van moeheid of grieperigheid , tekens dat lichaam en ziel bezig zijn met zuiveren en her-afstemmen.

Misschien is dat wel de uitnodiging van deze Volle Maan: bevrijding, oogst en dankbaarheid laten samenkomen. Zodat we lichter verder kunnen gaan, in vertrouwen🌾🌕⚡️

05/09/2025

Soms kom je ergens onderweg iemand tegen die voelt als een stille begeleider.
Niet degene die de weg voor je uitstippelt, maar degene die gewoon naast je loopt.
Die je eraan herinnert dat je sterker bent dan je denkt, dat elke stap, hoe zwaar ook, tegelijk een opening draagt.

Zo’n aanwezigheid is als een doula van de ziel – zacht, dragend, bemoedigend.
Ze neemt niets van je over, maar fluistert dat je het kunt, en houdt het vertrouwen vast op de momenten dat jij het even kwijt bent.

Ergens onderweg is er altijd zo’n zachte kracht die met je meewandelt.
Soms in een ander, soms in jezelf. Herken je haar?

05/09/2025

Ergens Onderweg gaat wandelen...

De zomer loopt stilaan op zijn einde en de herfst hangt al in de lucht. De nazomer nodigt ons uit om stil te staan bij wat voorbij is, en zachtjes ruimte te maken voor wat komt. Het is een tijd van oogsten, loslaten en verbinden met de beweging van onze en de natuur.
Op woensdagochtend 10 september neem ik je mee voor een wandeling doorheen een stukje van ons mooi Berlare. Samen vertragen we, verstillen we en verbinden we – met onszelf, de natuur en met elkaar.
We wandelen op een rustig tempo, met onderweg momenten van reflectie en kleine uitnodigingen om dieper te voelen en te ont-moeten. Kaartjes gaan mee in de rugzak… welk deck blijft nog even een verrassing.
Praktisch
📍 We verzamelen tussen 9u15 en 9u25 aan de hoofdingang van het Kasteelpark in Berlare, zodat we om 9u30 samen kunnen vertrekken.
👣 We wandelen ongeveer 2 uur op een rustig tempo.
💚 De wandeling gaat door op basis van vrije bijdrage – jij voelt zelf wat goed aanvoelt om te geven.
✉️ Graag even laten weten dat je erbij bent via PB (Messenger) of mail naar caroline@ergensonderweg.net
Tot Ergens Onderweg?
Lieve groet, Caroline

04/09/2025

En soms… verschijnt er onderweg een teken, zo subtiel dat je het bijna zou missen. Een fluistering die zachtjes zegt: je bent niet alleen.

Alsof een veertje je zacht aanraakt, precies daar, tussen hart en keel.
Een fluistering onderweg, waar voelen en spreken elkaar ontmoeten.
Waar jouw waarheid, gedragen door liefde, de kans krijgt om naar buiten te stromen.

Het leven hoeft niet altijd in grote gebaren te spreken. Soms is een subtiele aanraking genoeg om je eraan te herinneren: Je bent gedragen. Je hoeft het niet alleen te doen. Je mag vertrouwen op je stem en je hart de weg laten wijzen.
Ergens onderweg toont zich het licht, zelfs in de fijnste aanraking 💟

03/09/2025

De voorbije zomermaanden voelden als een pad vol beweging.
Geen rechte lijn, maar een weg die slingerde tussen vreugde en uitdaging, tussen vertraging en intensiteit. Soms was er de storm van emoties of drukte, en toch ook telkens opnieuw de uitnodiging om te vertragen, adem te halen en in het moment te landen.

Het bijzondere was misschien dit: dat er voor het eerst zoveel bewustzijn meekleurde in elk stukje van de reis. Er werd gekozen voor ruimte in plaats van drukte, voor zachtheid in plaats van haast. En zo ontstond er het gevoel dat de zomer niet overspoelde, maar gedragen kon worden – stap voor stap, in eigen ritme.

Onderweg fluisterde de symboliek haar geheimen. Kleine tekenen, onverwachte ontmoetingen, momenten die net iets meer g***s hadden… ze lieten zich zien als herinneringen dat we gedragen worden en dat er altijd meer is dan wat het oog kan zien.

De intensiteit van sommige dagen bracht oefening: blijven staan in de storm, dichtbij jezelf, in vertrouwen. En zo werd deze zomer een zomer van transitie. Van meer mogen dan moeten. Van ontvangen in plaats van forceren.

Ergens Onderweg kreeg hierdoor weer wat meer vorm: als een pad van bewustzijn en zachtheid, een weg die ons uitnodigt om te ont-wikkelen en te herinneren wie we werkelijk zijn.

Misschien is dat ook de schoonheid van een zomer als deze: dat ze ons eraan herinnert dat we altijd onderweg zijn. Niet naar een bestemming, maar naar een steeds dieper voelen, vertrouwen en leven vanuit ons hart.🌸

En jij… hoe kijk jij terug op jouw zomer? Welke momenten of inzichten neem jij mee, ergens onderweg?

02/09/2025

Ergens Onderweg zijn er van die periodes waarin het lijkt alsof alles tegelijk gebeurt.
Alsof de ene golf nog niet voorbij is, of de volgende zich al aandient. Wat als dit niet zomaar toeval is, maar een grotere beweging? Een uitnodiging om stil te staan, dieper te voelen en je eigen weg opnieuw te ontdekken?

De golven nodigen uit om te vertragen, om los te laten wat niet meer dient en om je kracht te vinden in wat wél van jou is. Misschien gaat het niet enkel over wat je kwijtgeraakt bent, maar over wat zich juist wil ontvouwen.
Soms lijkt het leven ons te breken… maar vaak is het precies in de barst dat het licht naar binnen kan komen.

01/09/2025

01/09/2025

De grote vakantie is voorbij gegleden, de eerste schooldag klopt aan de deur. Ergens onderweg tussen afronden en opnieuw beginnen.

Ik hou van die frisheid die zulke momenten meebrengen. Het voelt als een open raam na een warme dag: een nieuwe adem, een nieuwe kans. Hoopvol. Geruststellend ook. Want wat er ook gebeurt, je mag altijd opnieuw proberen. Net als elke ademteug die je neemt nieuw leven met zich meebrengt.
Vandaag draagt die beweging extra voelbaar in zich. De 1 van een eerste stap, de 9 die herinnert aan het loslaten en afronden, en samen een dag die ons zacht uitnodigt om te vertrouwen. Wat achter ons ligt mag rusten, wat voor ons ligt wacht om ontdekt te worden.

Misschien is dat wel het mooiste van zo’n dag als vandaag: beseffen dat we nooit helemaal vastzitten. Er is altijd een begin, altijd een deur die open gaat.
En hoe bijzonder dat mijn mama precies vandaag jarig is 💟 Een nieuw levensjaar starten op een dag die zelf al zo vol nieuw begin zit. Gelukkige verjaardag mama💐

Dat 1 september ons mag helpen herinneren dat elk moment de kans draagt om opnieuw te beginnen. Zacht. Hoopvol. Met een glimlach.

31/08/2025

Augustus… een maand van onderweg zijn.
Onderweg door landschappen vol symboliek, kleine toevalligheden die geen toeval bleken, en spiegels die ons soms zacht en soms confronterend tegemoet kwamen.

In de Sleutelbewaarderstraining waar ik aan deelneem stapte dit keer De Leraar naar voren. Een archetype dat herinnert dat leren niet alleen gebeurt in boeken of via kennis, maar vooral in het leven zelf. In hoe we aanwezig blijven bij wat zich aandient. In hoe we omgaan met wat ons raakt. En in de keuzes die we onderweg maken, groot of klein.

Deze maand liet voelen dat leraarschap niet draait om “alles weten”, maar om belichamen. Om het durven zijn waar we zijn, ook in de bochten van de weg. Om mildheid voor de stukken die nog aandacht vragen. En tegelijk de moed om ervaringen en inzichten te delen, zodat ze misschien ook voor iemand anders een lichtje langs de weg kunnen zijn.

Onderweg werd duidelijk hoe rijk het voelt om afgestemd te leven. Niet alles hoeft begrepen of verklaard te worden – soms is het genoeg om te vertrouwen dat wat zich aandient deel uitmaakt van het pad. En telkens opnieuw het besef: dit ís de weg.

Nu augustus stilaan afrondt, blijft de echo naklinken. Dankbaar Ergens Onderweg te zijn, met De Leraar als gids, en met het vertrouwen dat elke stap ons dichter brengt bij een lichter, voller en echter leven. 🫶