Balance Coach

27/07/2025

In de jaren 1880 werd in Duitsland een jongen geboren die al vroeg opviel — maar niet zoals men zou hopen. Hij sprak pas vlot rond zijn vierde of vijfde levensjaar. Thuis maakten zijn ouders zich zorgen. Op school werd hij als traag bestempeld. Eén leraar zou ooit gezegd hebben dat het jongetje “nooit iets zou bereiken.” Zijn trage, dromerige blik en neiging tot eindeloos nadenken over ‘onzinnige dingen’ – zoals lichtstralen, tijd of het heelal – werden als eigenaardig ervaren.

Hij paste zich moeilijk aan aan de rigide structuur van het klassieke onderwijs. De nadruk op gehoorzaamheid, herhaling en het van buiten leren stond haaks op zijn natuurlijke manier van denken: nieuwsgierig, diepgravend, associatief. Hij stelde vragen die niet op het curriculum stonden. Hij dacht traag, maar diep. Hij observeerde meer dan hij sprak.

Die jongen… was Albert Einstein.

Later zou blijken dat net zijn ongewone manier van denken hem in staat stelde om het universum te herschrijven. Niet ondanks zijn andere ontwikkeling, maar dankzij. Zijn zogenaamde ‘tekortkomingen’ bleken de kiemen van zijn genialiteit.

❤️‍🩹 Wat als zijn ouders hem hadden willen bijsturen? Wat als zijn leerkrachten alleen hadden gekeken naar wat hij nog niet kon?

Hoeveel kinderen vandaag worden nog steeds beoordeeld vanuit datzelfde beperkte kader?

In mijn praktijk ontmoet ik vaak kinderen die “niet goed meedraaien”. Die stil zijn, of net te druk. Die vragen stellen waar geen tijd voor is. Die ogenschijnlijk weinig betrokken zijn, of net te intens. Die het systeem uitdagen, bewust of onbewust. Ouders en leerkrachten zitten met de handen in het haar.

Maar soms — en vaker dan je denkt — zit daar een andere soort intelligentie onder. Een brein dat niet in rijtjes denkt. Een gevoeligheid die diepgaand observeert. Een ziel die eerst de wereld moet begrijpen voor ze erin durft te bewegen.

🙏🏼 Aan alle ouders en leerkrachten:
Kijk twee keer. Luister dieper. Geef tijd. Vertrouw soms op wat nog niet zichtbaar is.

Misschien zit er in jouw klas, of aan jouw keukentafel, wel een jonge denker die net als Einstein niet past in het systeem, omdat hij of zij geboren is om het te verruimen.

💬 Herken je dit? Wat heb jij ooit als “moeilijk” gedrag gezien dat later iets waardevols bleek?
Je mag altijd reageren – ook privé als je liever niet publiek deelt. Ik lees je met aandacht.

Johan

25/07/2025

Gillian is een meisje van zeven jaar dat niet stil kan zitten op school.
Ze staat voortdurend op, raakt afgeleid, vliegt weg in haar gedachten en volgt de lessen niet. Haar leerkrachten maken zich zorgen over haar, straffen haar, berispen haar, belonen de weinige momenten waarop ze aandachtig is – maar niets helpt.
Gillian weet niet hoe ze moet stilzitten en kán zich niet concentreren.

Wanneer ze thuiskomt, wordt ze ook daar gestraft door haar moeder. Dus krijgt Gillian niet alleen slechte cijfers en straf op school, maar lijdt ze ook thuis onder die last.

Op een dag wordt haar moeder op school geroepen. De vrouw, verdrietig zoals iemand die slecht nieuws verwacht, neemt Gillian bij de hand en gaat naar de vergaderruimte. De leerkrachten spreken over een aandoening, een duidelijk probleem. Misschien is het hyperactiviteit, of misschien heeft ze medicatie nodig.

Tijdens het gesprek komt een oude leerkracht binnen die het meisje kent. Hij vraagt alle volwassenen – moeder én collega’s – om hem te volgen naar een aangrenzende kamer van waaruit ze het meisje nog steeds kunnen zien. Bij het buitengaan zegt hij tegen Gillian dat ze zo meteen terug zijn, en hij zet een ouderwetse radio met muziek aan.

Zodra het meisje alleen is in de kamer, staat ze onmiddellijk op en begint te bewegen – ze volgt de muziek met haar voeten en haar hart, dansend door de ruimte. De oude leerkracht glimlacht terwijl de collega’s en de moeder hem aankijken met een mengeling van verwarring en medelijden, zoals men vaak doet bij ouderen.

Dan zegt hij:

"Zien jullie? Gillian is niet ziek. Gillian is een danseres!"

Hij raadt haar moeder aan om haar naar dansles te brengen, en adviseert de collega’s om haar af en toe te laten dansen. Ze gaat naar haar eerste les en wanneer ze thuiskomt, zegt ze tegen haar moeder:

"Iedereen is zoals ik. Niemand kan daar stilzitten!"

In 1981, na een succesvolle carrière als danseres, het openen van haar eigen dansacademie en het ontvangen van internationale erkenning voor haar kunst, werd Gillian Lynne de choreografe van de musical “Cats.”

Moge elk “anders” kind volwassenen vinden die hen kunnen verwelkomen zoals ze zijn, en niet beoordelen op wat ze missen.

Lang leve de verschillen, de zwarte schaapjes, de onbegrepen zielen. Zij zijn het die schoonheid brengen in deze wereld.
(Gekopieerd)

Een verhaal dat — gelukkig — goed afloopt. Maar laten we eerlijk zijn: al te vaak gaat het anders.
Kinderen beginnen te twijfelen aan zichzelf, verliezen het vuur in hun ogen, en stappen een leven in vol onzekerheid, aanpassing en soms depressie. Niet omdat er iets mis is met hen, maar omdat het systeem hen niet ziet zoals ze zijn.

Daarom: het is zo belangrijk dat we het onderwijs afstemmen op onze kinderen, en niet blijven proberen om kinderen te doen passen in een systeem dat hun eigenheid niet verdraagt.

Aan alle leerkrachten die dit lezen…
Kijk in september eens met nieuwe ogen naar je klas. Niet alleen naar wat kinderen nog niet kunnen, maar naar wat ze wel al zijn.
Misschien zit er een dichter in je klas. Een onderzoeker. Een dromer. Een leider. Een luisteraar. Een genezer. Een kunstenaar. Een rebel met een reden.

Zodra je dat ziet, worden frustraties aan beide kanten minder. En kan er iets magisch ontstaan: wederzijds begrip. En groei — voor beiden.

Johan

25/04/2025

Ik geef Facebook of enig bedrijf dat verbonden is met Facebook geen toestemming om mijn eerdere en toekomstige foto's, informatie, berichten of berichten te gebruiken.
Met deze verklaring laat ik Facebook weten dat het ten strengste verboden is om op basis van dit profiel en/of de inhoud ervan te publiceren, te kopiëren, te verspreiden of andere maatregelen tegen mij te nemen. Schending van privacy kan wettelijk gestraft worden.
OPMERKING: Facebook is nu een openbare entiteit. Alle leden moeten zo'n notitie publiceren.
Als je wilt kun je deze versie kopiëren en plakken. Als je niet ten minste één keer een verklaring plaatst, staat dit stilzwijgend het gebruik van je foto's toe, evenals informatie in profiel- en statusmeldingen.
NIET DELEN. Kopiëren en plakken.
Zo gaat het:
Houd je vinger ergens in dit bericht vast en "kopie" zal verschijnen. Klik op de "Kopiëren". Ga dan naar je pagina, maak een nieuw bericht en leg je vinger ergens in het lege veld. "Plak" verschijnt en klik op plakken.
Dit zal het systeem omzeilen...
Wie niks doet gaat mee

14/04/2025

Borderline persoonlijkheidsstoornis is een mentale aandoening die wordt gekenmerkt door veel symptomen zoals impulsiviteit, emotionele instabiliteit, laag zelfbeeld en gevoelens...

10/09/2024

Wihaaaa
We zijn met Trooper de €5000 gepasseerd..En dit allemaal voor onderzoek naar ME/CVS. Dankjewel aan iedereen die hun online boodschappen via Trooper liet passeren.

Wil je ook graag Troopen?!:
👉 ga naar trooper.be/12ME
👉 zoek een webshop
👉 shop zoals altijd, het kost je niets meer
👉 de webshop steunt 12ME met een percentje van je aankoop

Dank aan Fennine voor de tekening van Paco🙏🏼

10/09/2024

Laten we deze brief zoveel mogelijk delen, zodat ze bij de juiste mensen terecht komen 🤞🤞

Beste journalist, Beste beleidsmaker,

Momenteel zitten onderhandelaars samen op zowel regionaal als federaal niveau om een nieuwe regering te vormen. Eén van de hete hangijzers van deze regeringsvorming zijn de langdurig zieken en hoe ze terug aan het werk te krijgen.

Een grote groep van deze patiënten zijn echter patiënten met een Post-acuut-Infectueuze ziekte (PAIS) zoals Long-Covid, ME/CVS, Lyme, dysautonomie,... Een groep vaak ernstig zieken waar momenteel geen behandeling voor bestaat.

Hoe groot de groep is waarover ik spreek? Geen idee. Dat weet niemand. De patiënten worden immers nergens geregistreerd. Wel heeft recent onderzoek uitgewezen dat het aantal patiënten met dysautonomie wereldwijd is verdubbeld sinds de coronacrisis.

(https://www.nationalgeographic.com/premium/article/pots-exercise-harm-fatigue-long-covid)

Naar schatting gaat het in België over meer dan 100.000 zieken. Echter bij gebrek aan registratie zoals in andere landen blijft het tasten in het duister, zowel naar het aantal als naar de ernst van de ziekte. Registratie is dringend nodig, zodat het beleid kan handelen naar de ernst van het probleem.
(https://www.postcovidonderzoek.nl/)

Specifiek voor patiënten met Long-Covid is er momenteel een zorgtraject, dat bestaat uit therapieën die voornamelijk gericht zijn op het omgaan met de ziekte, niet op herstel.

Kinesitherapie kan nuttig zijn om het herstel te versnellen bij patiënten die sowieso zullen genezen, maar niet voor de grote groep met inspanningsintolerantie en PEM (post-exertionele malaise). Zij kunnen hun inspanningen niet opbouwen. In tegendeel, wanneer zij dit doen, crasht hun lichaam en worden ze zieker.

(https://nos.nl/artikel/2503701-long-covid-is-lichamelijk-en-zit-niet-tussen-de-oren-toont-onderzoek-aan)

Helaas worden patiënten, door het gebrek aan kennis bij zorgverstrekkers, nog veel te vaak over hun grenzen gepushed met ernstige gevolgen. Voor deze groep patiënten is meer nodig.

(https://www.knack.be/nieuws/gezondheid/longcovidpatienten-hunkeren-naar-erkenning-zelfs-toen-ik-in-een-rolstoel-werd-binnengereden-geloofde-de-controlearts-mij-niet/)

Eind juni werd beslist om het long-covid zorgtraject vanaf 1 juli te verlengen. Als reactie op een artikel in Knack waarin geopperd werd dat patiënten met long covid, en bij uitbreiding alle patiënten met een post-acuut infectueuze ziekte, meer en betere zorg nodig hebben, reageerde minister van volksgezondheid Frank Vandenbroucke, dat het zorgtraject gewoon nog niet goed genoeg gekend was bij artsen, maar dat extra zorg niet nodig was.

Tegelijkertijd werd in Nederland beslist om een gelijkaardig zorgtraject niet te verlengen omdat het geen bewezen meerwaarde had en patiënten vaak zelfs achteruit gingen. Het leek hen beter om het geld te investeren in meer onderzoek.

(https://nos.nl/artikel/2526478-longcovidtherapie-uit-basispakket-vanwege-onbewezen-effect)

Dit kon, omdat eind juni ook de eerste long-covid klinieken openden, waar patiënten door verschillende specialisten opgevolgd worden en ook medicamenteus behandeld worden. In deze klinieken worden de wetenschappelijke inzichten opgevolgd en helpt het bijhouden van de evoluties van patiënten om de zorg in de toekomst beter te maken.

Een pilletje dat iedereen terug gezond maakt is er helaas nog niet, maar gelukkig heeft de wetenschap de afgelopen tijd niet stilgezeten en is er wel al heel wat mogelijk.

(https://www.nature.com/articles/s41591-024-03173-6)

Er is kennis opgebouwd ivm de processen die de ziekte triggeren: virale persistentie, autoimmuniteit, neuroinflammatie; er is kennis opgebouwd over medicatie die bepaalde symptomen kunnen verbeteren (zoals antihistamine, LDN, lage dosis lithium,...) en er zijn medicijnen waarvan werd aangetoond dat ze de ziekte voor enige tijd kalmeren.

(https://papers.ssrn.com/sol3/papers.cfm?abstract_id=4911576)

Tot zover het goede nieuws. In België is het momenteel quasi onmogelijk om een arts te vinden die hier kennis van heeft en deze toepast.

(https://www.lavenir.net/actu/2024/06/19/les-associations-de-patients-atteints-de-covid-long-reclament-un-centre-dexpertise-L5SV4UUNLJGQFBSQRHQWZQORCU)

Wie de pech heeft al langer met gelijkaardige ziektes geconfronteerd te worden zoals ME/CVS, dysautonomie, POTS, Fibromyalgie en soms al tientallen jaren ziek is, kan helemaal nergens terecht.

Internationaal lopende onderzoeken leggen de link tussen deze ziektes en zien Long-Covid niet langer als een nieuwe mysterieuze ziekte, maar als één van de vele PAIS, zoals ze reeds lang bestaan. Helaas werden deze ziekten in het verleden nooit serieus genomen en werden patiënten gepsychologiseerd. Hun symptomen werden - tegen alle wetenschappelijke bevindingen in - afgedaan als psychosomatisch.

(https://www.knack.be/opinie/covidsymptomen-als-puur-psychologisch-wegzetten-is-een-ernstige-beroepsfout/)

Nog steeds wordt voor de behandeling voornamelijk ingezet op cognitieve gedragstherapie, hoewel ook hier sprake is van virale persistentie, auto-immuniteit en neuroinflammatie. Ook deze patiënten mogen niet langer in de kou blijven staan en hebben dringend nood aan een behandeling met de juiste medicatie.

In onze buurlanden (Nederland, Duitsland, Verenigd Koninkrijk) zijn Long-Covidklinieken opgericht waar artsen zich multidisciplinair (Neurologen, internisten, reumatologen - geen psychiaters) toeleggen op deze ziekte en gekende medicatie voorschrijven.

(https://fb.watch/tK-7dtVpHV/)

Ze hebben ook de toestemming om off-label medicatie te gebruiken en de resultaten bij te houden om zo meer kennis op te bouwen.

(https://link.springer.com/article/10.1007/s00508-024-02372-y)

Ook in België zijn deze gespecialiseerde centra nodig. Niet enkel voor Long-Covid, maar voor alle PAIS.

(https://zenodo.org/records/13088064)

Alleen op deze manier kunnen deze mensen terug kansmaken op een waardig leven en dat is hoognodig, want voor veel van de ernstig zieken is euthanasie momenteel hun enige uitweg.

(https://www.lalibre.be/planete/sante/2024/07/15/je-souffre-23-heures-sur-24-ce-temoignage-est-mon-dernier-cadeau-43ENNJRXOZGENMQFJJHJNTTAHQ/)

En dat is zonde, want het hoeft niet zo te zijn, wanneer meer werk gemaakt wordt van betere geneeskunde.

Kanker kennen we allemaal, maar mogelijk heeft u geen idee waar ik het bij PAIS precies over heb.Door de lage levenskwaliteit verdwijnen deze patiënten namelijk vaak letterlijk uit het zicht.

Daarom hier enkele getuigenissen:

Long-Covid:
https://www.knack.be/nieuws/gezondheid/longcovidpatienten-hunkeren-naar-erkenning-zelfs-toen-ik-in-een-rolstoel-werd-binnengereden-geloofde-de-controlearts-mij-niet/

ME-CVS:
https://www.gezondheid.be/artikel/chronisch-vermoeidheidssyndroom/getuigenis-mecvs-dag-en-nacht-in-het-donker-37928

ME-CVS: https://youtu.be/yLRateIQdzc
ME-CVS: https://www.youtube.com/watch?v=DJGk-2G3yE4

Fibromyalgie:
https://www.gezondheid.be/artikel/immuunsysteemziekten/mijn-verhaal-fibromyalgie-364

Gelukkig is niet iedereen even ziek. Maar telkens wanneer iemand met PAIS over haar grenzen gaat, of bij elke nieuwe infectie, bestaat de kans op tijdelijke of blijvende achteruitgang. Aangezien mensen de rest van hun leven ziek blijven zijn velen er na 10, 20, 30 jaar wel echt slecht aan toe.

Samengevat: er kan al heel wat, helaas gebeurt het niet in ons land, maar er is ook nood aan meer onderzoek.

Onderzoek dat financiering nodig heeft. Onderzoekers van het Rega instituut in Leuven proberen momenteel biomarkers te bepalen. Aan de hand hiervan kan bepaald worden wie effectief Long-Covid heeft en bij wie iets anders aan de hand is. Dit is van groot belang om foute diagnoses te vermijden en de correcte medicatie te kunnen voorzien. Echter zijn ze momenteel afhankelijk van crowdfunding om hun onderzoek verder te kunnen zetten.

(https://www.gofundme.com/f/your-support-is-needed-for-the-long-covid-foundation)

Willen we patiënten met PAIS een beter leven geven en een kans om terug aan het werk te gaan en deel te nemen aan de maatschappij, dan zijn volgende zaken nodig:

1) Patiëntenregistratie

2) Meer aandacht voor deze ziekten binnen de opleiding van zorgprofessionals:

a) Betere kennis van PEM/inspanningsintolerantie bij huisartsen, kinesisten en ergotherapeuten. Een snelle herkenning van inspanningsintolerantie is van groot belang. Telkens wanneer patiënten over hun grenzen gaan en crashen, is er meer schade aan het lichaam en minder kans om ooit weer beter te worden.

b) Betere kennis en beter herkennen van klachten m.b.t. dysautonomie (POTS, OI)

c) Betere kennis van bewezen medicatie (zoals antihistamine) bij huisartsen, zodat de symptomen van een grotere groep patiënten verlicht kunnen worden en zij een deel van hun leven terugkrijgen.

d) Bredere kennis en erkenning van de ziekte, van het feit dat het ‘niet tussen de oren zit’. Ook bij adviserende artsen van mutualiteiten. Door patiënten onnodig te stigmatiseren, wordt hen de correcte zorg ontzegd, waardoor ze bijgevolg eerder zieker worden dan gezonder.

(https://www.tijdschriftvoorpsychiatrie.nl/nl/tijdschrift/last_issue/2024/5/50-13338_Genderongelijkheid-bij-onverklaarbare-klachten)

3) Zorg aan huis, ook door specialisten, voor patiënten die te ziek zijn om hun huis te verlaten

4) Steun voor personen die lijden aan ernstige ME/CVS. De informatie over ME/CVS die het Vlaams Agentschap voor Personen met een Handicap (VAPH) gebruikt, is verouderd en maakt het extra moeilijk voor ME/CVS patiënten om een aanvraag tot zorg in te dienen

5) Expertisecentra waar off-label medicatie onder medisch toezicht kan worden voorgeschreven en hier uitgebreide kennis over kan worden opgedaan.

6) Financieren van wetenschappelijk onderzoek, zodat onze gezondheid niet langer afhangt van crowdfunding.

De hoop van deze patiënten ligt bij u als journalist of beleidsmaker. U heeft de mogelijkheid om de schrijnende toestand waarin deze patiënten zich bevinden aan te kaarten en zo verandering mogelijk te maken.

Momenteel loopt een petitie waarmee we om betere zorg willen vragen. Tekent u ook? https://www.openpetition.eu/be/petition/online/long-covid-me-cvs-lyme-pots-en-fibromyalgie-patienten-vragen-jullie-hulp

Met vriendelijke groeten,
Not Recovered Belgium

10/09/2024

Er zijn nog heel wat aandoeningen die dringend aandacht, erkenning en geld nodig hebben voor onderzoek.

From a lack of available specialists to fragmented care pathways there are too many gaps in healthcare systems for people living with a rare neurological conditions to fall through.
Sign our Call to Action for Rare Neurology to show your support for the development of rare action plans at EU-level: www.efna.net/rnc-cta/
Your support will encourage engagement from policymakers ahead of 2025, through the MEP Interest Group on and Neurological Conditions.

22/05/2024

Not Recoverd Belgium en de patëntenverenigingen vragen om * Een gecoördineerde aanpak, gebaseerd op de laatste wetenschappelijke inzichten; * Betere kennis van multisysteemziekten bij huisartsen en specialisten, meer aandacht voor deze ziekten binnen de opleiding; * Het beter herkennen van PEM (in...

03/05/2024

Stel je voor hoe iemand met dyslexie woorden ziet: dansende krulletjes op een blad, waardoor letters veranderen in een esthetisch schouwspel in plaats van slechts klanken. Deze eigenaardigheid is de kern van dit werk, waar letters worden omgevormd tot een betoverende visuele symfonie.

Het eerst wat opvalt, zijn de intrigerende maskers die uit het zijdepapier lijken te komen. Maat naarmate de toeschouwer dichterbij komt, onthullen de krulletjes die de gezichten vormgeven een diepere betekenis; ze vormen een gedicht, naadloos geïntegreerd in het beeld. Het gedicht, ontsproten uit de geest van “Kuifje in Oostende” van Peter Holvoet-Hanssen met als onderwerp Ensor, geeft een extra dimensie aan de maskerade, waardoor het niet alleen een visueel spektakel is, maar ook een poëtische reis.

Terwijl je de woorden en zinnen ontwaart, realiseer je je dat de letters zelf vormen beginnen aan te nemen, waardoor je ogen moeite hebben met het onderscheiden van 2D en 3D tegelijkertijd. Dit spel tussen dimensies versterkt de complexiteit van het werk en nodigt uit tot diepere contemplatie.

Geïnspireerd tot de iconische “Intrige” van James Ensor, verlegt dit kunstwerk de grenzen van traditionele kunstvormen. De letters dragen niet alleen de boodschap, maar versterken ook de expressie van de karakters en maskers, waardoor ze tot leven komen voor de toeschouwer.

Het proces van creatie was een intense reis, met zijdepapier en Oost-Indische inkt als voornaamste gereedschappen. Zes maanden van toewijding en experimentatie waren nodig om dit werk tot voltooiing te brengen. Het plaatsen van de woorden op de gezichten was een complexe puzzel, waarbij elk detail zorgvuldig werd overwogen om de expressie van de maskers te behouden en tot hun recht te brengen.

Laat je betoveren door de unieke versmelting van visuele schoonheid en diepgaande poëzie waar de grenzen tussen kunstvormen vervagen en de verbeelding vrijelijk kan stromen.

Dit werk heb ik ingezonden voor de wedstrijd van de Nationale Expo met als thema Ensor. U kan op dit werk stemmen zodat het te zien zal zijn in de Nationale bibliotheek te Brussel. Uw aanmoediging/stem kan voor mij een groot verschil maken. Klik hiervoor op onderstaande link.

https://www.nationaleexpo.be/project/40977

17/02/2024

Iedereen kent Albert Einstein, de bekendste wetenschapper van de twintigste eeuw. Zijn grote bijdrage was de relativiteitstheorie. Maar ondanks dat...

15/02/2024

Alweer een mijlpaal!

Ik ben ongelooflijk trots en opgewonden om met jullie te delen dat mijn boek 'Over cowboys en indianen, een praktische handleiding die leidt tot meer zelfvertrouwen bij kinderen' nu zijn eerste internationale stappen zet!
Dankzij jullie steun heeft het boek zijn weg gevonden naar lezers in Amerika 🇺🇸 (vandaag 2 exemplaren verkocht!) en Japan 🇯🇵 (vandaag al 1 exemplaar verkocht!).

Het voelt fantastisch om te weten dat de boodschap van het boek mensen over de hele wereld bereikt en hopelijk bijdraagt aan het vergroten van het zelfvertrouwen bij kinderen, waar ze ook zijn!

Voor mijn vrienden en volgers in België 🇧🇪, het boek is ook lokaal beschikbaar! Je kunt jouw exemplaar bemachtigen via,(https://www.bravenewbooks.nl/site/?r=userwebsite/index&id=johansamson) of de meeste online webshops van boekhandels.

Ik wil iedereen bedanken die heeft bijgedragen aan dit succes, of je nu een boek hebt gekocht, mijn reis hebt gevolgd, of gewoon goede vibes hebt gestuurd. Elk van jullie heeft een rol gespeeld in deze mijlpaal. Laten we samen blijven werken om positieve invloed te verspreiden en het zelfvertrouwen bij kinderen wereldwijd te versterken! 🌍✨

29/08/2023

Vrouwen leven op na een scheiding, mannen worstelen om alle balletjes in de lucht te houden. Misschien verklaart dat waarom vrouwen promoties mislopen?