20/07/2025
Een onverwachte, last-minute keuze voor een groepsreis – iets wat ik nooit eerder deed.
Ik vertrok uitgeput. Leeg.
Op.
Alles wat het afgelopen jaar op mijn pad kwam, had me tot op het bot geraakt.
Zonder veel voorbereiding liet ik los…
En koos ik om te vertrouwen.
Op wat mocht komen.
Op mijn reisvriendin, die deze reis al meerdere keren had mogen maken.
De eerste dagen waren een thuiskomen bij mezelf.
Tot rust komen.
Zakken in m’n lijf.
Bangkok verkennen.
De cultuur opsnuiven.
En tegelijkertijd voelde ik mijn emoties van binnen alle kanten op stormen.
Ik besefte hoe diep ik voel,
Hoeveel ik altijd geef aan anderen,
Maar zelden echt aan mezelf.
Ik belandde in een groep met vijf gezinnen.
Wat ik via hen mocht zien, horen, voelen… was magisch.
De liefde die aanwezig was – tastbaar in elke blik, elk gebaar – raakte iets in mij dat ik lang had weggestopt.
De mensen in Thailand,
De energie in de tempels,
De jungle,
De rust…
Alles bevestigde wat ik ergens altijd al wist:
Liefde is de rode draad in het leven.
De rest is bijzaak.
Er zijn geen woorden voor wat ik heb gevoeld.
En misschien is dat net de sleutel –
Geen woorden.
Alleen diepe impressies.
Herinneringen die in mij geprent staan.
Beelden, geuren, stilte,
En de waarheid die daarin verscholen ligt.
Ik voel dat er iets in mij is doorbroken.
Een patroon.
Ik hoef niet langer alleen maar te geven om gezien te worden.
De liefde die ik steeds zo gul gaf aan anderen –
vooral aan mijn partners –
mag ik eindelijk ook aan mezelf geven.
En dat voelt… krachtig.
Zacht.
Vrij.
Nu reis ik door naar Phuket voor de laatste twee dagen.
Met een hart vol dankbaarheid.
Voor de juiste reisvriendin.
Voor deze onverwachte reis die mijn pijn heeft blootgelegd.
En tegelijk ook heeft verzacht.
Op de laatste dag in Chiang Mai bezochten we nog een tempel.
Daar gebeurde iets.
Een loslaten.
Een golf van verdriet,
maar zó mooi.
Zó zuiver.
Zó helend.
Dankbaar ben ik.
Voor iedereen die mij in mijn puurheid ziet.
Die mij blijft steunen,
onvoorwaardelijk.
Omdat ik ben wie ik ben.
Alles is liefde.
Voelen is de sleutel.
Ik ben hier.
