20/08/2025
To pytanie dotyka samego serca pracy nad sobą ❤️.
Strach przed stawianiem granic nie bierze się z „słabości”, tylko z uczenia się od małego, jak przetrwać w relacjach.
*Główne powody, dlaczego boimy się granic
1. Lęk przed odrzuceniem
• Jako dzieci często byliśmy zależni od miłości rodziców/opiekunów.
• Jeśli granice były karane („Nie bądź niegrzeczny”, „Nie odmawiaj”, „Bądź posłuszny” )
nauczyliśmy się, że nie mamy prawa do swoich odczuć i potrzeb = ryzyko utraty miłości.
- Rodzic karał ciszą.
2. Lęk przed konfliktem
• W wielu rodzinach i kulturach konflikt postrzega się jako coś złego.
• Jeśli rodzice krzyczeli albo karali za sprzeciw, to dorosły człowiek odczuwa dyskomfort na samą myśl o „niezgodzie”.
- Rodźc mówił co zrobiłeś lub powiedziałeś Ci nie wybaczę.
3. Poczucie winy
• Często mamy wdruk: „Muszę zadowolić innych, żeby być dobrym człowiekiem”.
• Kiedy mówimy „nie”, pojawia się poczucie, że robimy coś złego albo krzywdzimy drugą osobę.
- Rodzice wzbudzali u dziecka poczucie winy : jestem smutna przez Ciebie bo byłeś nie grzeczny.
4. Brak wzorca
• Jeśli nie widzieliśmy w dzieciństwie zdrowych granic (rodzic mówił „nie” spokojnie, z miłością), to w dorosłości trudno nam od razu wiedzieć, jak to zrobić.
• Często wahamy się między uległością a wybuchem.
5. Lęk przed utratą kontroli nad relacją
• Granice oznaczają: „To jestem ja, a to jesteś ty”.
• Dla osób, które boją się samotności, granica może wydawać się jak „mur”, który oddzieli i zniszczy więź.
💫 Co dzieje się, gdy uczymy się stawiać granice?
• Na początku: pojawia się lęk, poczucie winy, niepewność.
• Potem: odkrywamy, że świat się nie zawalił – ktoś się obraził, ktoś uszanował, ale my zostaliśmy w zgodzie ze sobą.
• W dłuższej perspektywie: wzrasta poczucie wartości, bezpieczeństwa,bo granice są fundamentem szacunku do siebie.
🌱 Zdrowa perspektywa
Granice nie są odrzuceniem drugiego człowieka, tylko ochroną siebie.
Można powiedzieć „nie” w sposób łagodny, nie raniąc:
👉 „Nie mogę teraz, potrzebuję odpoczynku” zamiast „Zostaw mnie w spokoju”.
