In Wese

24/09/2025

🤭Wat zou jouw eerste reactie zijn als jouw 14-jarige zoon of dochter begint te flippen over de hoeveelheid huiswerk terwijl je gisteren nog extra gecheckt hebt dat die nog iets kan doen voor school?

😌Gisteren
Ik: Je hebt me daarnet verteld hoeveel huiswerk je deze week hebt en dat het absoluut niet haalbaar lijkt om alles te combineren met de voetbaltrainingen.
Hij: Jawel mama ik heb tijd genoeg nu ik heb gezien wat het precies allemaal is. Daarstraks wist ik nog niet zeker wat ik dan allemaal moest doen. Maar het is minder dan ik verwacht had.
Ik: Aha ...fijn dat je dan toch meer tijd hebt om nog te ontspannen.

Vandaag:
Hij: 😡Ik krijg die werkwoorden van Frans nooit allemaal op tijd geleerd. En dan heb ik ook nog een toets van geschiedenis waar ik dan niks meer voor kan doen. En ook wiskunde kan ik niet meer leren. Wat denken die leerkrachten wel? Dat ik niks anders te doen heb dan school! Ik ga wel gewoon naar de B-STROOM!
Ik: Stilte...🤫in mijn hoofd raast er wel even een gedachtenstorm voorbij....

🤬Mijn gedachtestorm aan het woord:
' Meent ge da nu echt? Ik heb gisteren nog ZOOO gevraagd of je nog iets kon voorbereiden. Wat loopt er dan mis???? Lees je dan de opdracht niet??? Er moet toch iets MIS-lopen!!! En dat is niet de eerste keer hé! Het wordt dringend tijd dat ge verandert van houding...want ik ben dat eigenlijk kotsbeu...dat ik het dan uiteindelijk weer moet oplossen!🤬

⚠️VOORZICHTIG! Dit is niet wat ik effectief uitspreek, ook al is die verleiding groot! Want deze verleiding is pure misleiding! Ik laat me dan misleiden door mijn oordelen, interpretaties, verwijten, etc

✅WAT DOE IK WEL:

Ik word een soort ‘waarnemer’ van de storm.
🆕
Deze storm laat ik dus eerst voorbijrazen...totdat er een soort stilte ontstaat na de storm die mij het inzicht geeft dat mijn eigen gedachten over de situatie de storm vooral versterken.
Er komt een zuchtje 'compassie' voorbij. Ik ervaar terug ruimte om te luisteren naar het innerlijke weerbericht van mijn zoon.
⏸️⏸️⏸️⏸️

▶️▶️▶️▶️
IK: Blijkbaar heeft de hoeveelheid huiswerk je toch verrast? En dat brengt precies heel veel spanning teweeg. Je weet precies niet meer hoe je dit allemaal nog kan klaar krijgen? Zou je het fijn vinden als we even samen kijken naar wat er nog moet gebeuren?
HIJ: ja...als je dat zou willen?
IK: Natuurlijk wil ik dat EN ik zou nadien ook graag even bekijken hoe we deze situaties in de toekomst kunnen vermijden. Is het goed dat we elke vrijdag even samen kijken naar de planning van de volgende week?

☯️VERBINDEND COMMUNICEREN is met compassie leren luisteren naar de gevoelens en de behoeften van de anderen EN in verbinding blijven met je eigen gevoelens en behoeften.

⛅️Dus verlang jij ook naar opklaring achter de storm? En wil jij niet zomaar jezelf en je kind wegblazen door jouw woordenstorm?

Op vrijdag 7 en zaterdag 8 november neem ik je mee in het model van Verbindende Communicatie en deel ik graag al mijn stormen en opklaringen met jullie.

https://praatkracht.be/opleidingen/spelenderwijs-verbinden-met-kinderen/

PS Ik ben nog steeds benieuwd naar jouw eerste automatische reactie? Gedeeld leed is half geheeld....zoiets...En ik lach ook wel eens graag met al die gedachtenstormen.

Dus wat zou jouw eerste reactie zijn?

05/09/2025

En het nieuwe werkjaar is weer gestart. Het najaar is weer gevuld met nieuwe organisaties, nieuwsgierige mensen en talloze mogelijkheden om te verdiepen.

In ons divers team vind je altijd wel een trainer op jouw maat.🦒

02/09/2025

Het is niet omdat het leven anders loopt, dat het ook mis loopt!

Het loopt mis....

is maar een betekenis die je geeft aan onverwachte gebeurtenissen, uitgebleven resultaten of niet-ingeloste verwachtingen!

'Mislopen' is vaak een mis-interpretatie en een gemiste kans!

Hoe is het toch zo kunnen mislopen?

Dat hoor ik ouders, partners, etc wel eens in mijn praktijk uitspreken. Deze uitspraak bevat een schuldinducerende inhoud.
Wat heb ik dan verkeerd gedaan?
Wat heb ik verkeerd gedaan dat de andere zich zo gedraagt?
Het houdt ook in dat je vindt dat de andere iets doet dat jij beoordeelt als mis, verkeerd, fout, onverantwoord, onverstandig,...

Herken je dit soort mis-interpretaties?

Je pijnigt jezelf en het beïnvloedt de relatie op een pijnlijke manier.
Want als jij denkt dat het aan de andere ligt, voelt de andere zich schuldig over hoe jij voelt of beschuldigd de andere jou voor de pijn die hij/zij voelt als jij ervan overtuigd bent dat de andere iets mis doet!

Volg je? COMPLEX he !?!?

Wil je graag deze complexe cirkel van denken, schuld, verwijt, oordeel, principes, vaste overtuigingen doorbreken?

Misschien kan je dan beginnen met een introductietraining in Verbindende Communicatie.

Het is een nieuwe ingang om je bewust te worden hoeveel last je eigenlijk hebt van jezelf, van jouw eigen denken...veel meer dan je zelf denkt! Dus als je dit begint te beseffen dat het vooral ook aan jouw denkproces ligt, heb je weer de touwtjes in handen. Maar zolang jij geloof dat het aan de andere ligt, kan je nog wel even baden in onmacht, frustratie, teleurstelling, etc

Het loopt heus niet altijd zo mis hoor!
Je mist gewoon enkele basic inzichten die je helpen om jezelf en de andere beter te verstaan.

Mis dus deze kans niet en schrijf je nog gauw in voor de introductietweedaage op 30 en 31 oktober.

https://praatkracht.be/opleidingen/introductie-in-verbindende-communicatie/

Tot snel

Annelies

28/07/2025

Hier en nu….
‘Je leeft in het hier en nu….’hoor je mensen wel eens goedbedoeld tegen elkaar zeggen.

‘Aan het verleden kan je niks meer veranderen. Tis nu dat je het moet doen…’

Zinvolle wijsheden die zonder context wel eens afbreuk doen aan vele pijnlijke ervaringen uit het verleden.

‘What happened in the past, stays in the past!’

Wat er gebeurd is in het verleden, leeft ook nog in het heden.
Het toont zich in de vorm van gevoelens, behoeften, triggers, sensaties, kwalen, en tc

Gevoelens geven ons een rechtstreekse ingang in het heden. Het brengt soms iets, een verhaal, mee uit het verleden om in het hier en nu te kunnen helen!

Anneliefs

08/07/2025

Reizen gaat voor mij bijna altijd gepaard met een ontregeld zenuwstelsel.
Dat uit zich bij mij vooral in angsten.

Het beeld dat het beste past bij mijn ervaring is het beeld van een plantje dat geworteld is in zijn eigen habitat, in zijn eigen vertrouwde omgeving.
Op reis gaan voelt alsof ik dus met wortels en al 14 uren later op een nieuwe zuidelijke bodem wordt geplant.

Onderweg vecht dat plantje voor zijn leven. Het droogt wat uit, krijgt geen voeding.
Ps Ik kan zelf amper eten van de stress in mijn lijf.
Het plantje vraagt zich verschillende keren af of het nu gaat sterven want het voelt toch allemaal wat vreemd en zelfs wat bedreigend.

Gelukkig ben ik geen plant en heb ik een uitgebreid ontwikkeld brein, maar zelfs dat deel van mijn brein kan mij ook in de steek laten en dan kom ik in een soort van functionele freeze terecht.

Zoals ik al eerder schreef, is het dan wel handig om in contact te kunnen blijven staan met mijn vriendinnen. Lange leve whatsapp, behalve in Zwitserland dan🫣…Daar in die Gotthard-tunnel valt het functionele van de freeze ook uit de boot en blijft er alleen nog maar een soort van zittend standbeeld over.

Ik heb een beetje veel tijd nodig om aan te komen op een nieuwe plek, om te wortelen in nieuwe grond.

Gelukkig staan we naast een helend meertje en hoop ik geleidelijk aan te bekomen van de overgang.

Het is voor je zenuwstelsel van cruciaal belang om ook bewust de fijne prikkels gedoseerd en getitreerd in je op te nemen om je lichaam weer veilig te laten voelen.

Fijne vakantie aan iedereen….

28/06/2025

Trauma’s worden niet alleen geheeld door je zenuwstelsel te leren reguleren.

Gelukkig zijn meer en meer hulpverleners zich bewust van hoe ons zenuwstelsel kan werken tijdens grote en kleine ingrijpende gebeurtenissen.

Er wordt gesproken over vecht-vlucht-vries.
Er worden vele online cursussen ontwikkeld die je oefeningen aanreiken om je zenuwstelsel te leren reguleren.

Maar zelfregulatie leer je, volgens mij 😊,in de eerste plaats door co-regulatie. In verbinding met een ander autonoom gereguleerd zenuwstelsel.
Kinderen leren zichzelf reguleren omdat ze mee surfen op het zenuwstelsel van hun opvoeders.

We hebben de ander nodig om te kunnen herstellen van een nare ervaring.

Je wordt gevoeliger voor een trauma als je tijdens je ontwikkeling/opvoeding de kans niet hebt gekregen om een veilige verbinding te ervaren tijdens moeilijke momenten.

Jezelf kunnen reguleren maakt je draagkrachtiger, weerbaarder om trauma’s te kunnen verwerken.

Samengevat wil ik dus delen:
👉 dat zelfregulatie geen trauma’s oplost.
👉 dat zelfregulatie ontstaat dankzij co-regulatie
👉dat heling gebeurt in verbinding met een ander mens.

Laat je dus vooral niet misleiden of verblinden door allerlei beloftevolle retreats, therapeutische technieken, online-cursussen die je trauma’s oplossen in NO-TIME! Het draagt allemaal bij aan de quick-fix-society en biedt dus geen duurzame of diepgaande ervaring in het omgaan met jouw pijn.

Anneliefs

09/06/2025

😞Afgelopen weekend was ik mezelf kwijt…

Als therapeute heb ik zoveel opleiding gevolgd, gelezen, gepraktiseerd en zelf veel therapie gevolgd. Ohja…een therapeute heeft zeker ook zijn portie therapie nodig. En toch…zijn er momenten, dagen, periodes dat ik ook verdrink, verdwijn in een moeras van ongekende, oneindig diepe angsten.😶‍🌫️

🗣️Ze zeggen dat Verbinding met jezelf de sleutel is om te verbinden met anderen!

🫂Maar Verbinding met jezelf vind je dankzij de verbinding met anderen.

👶🏻Het jonge kind kan alleen maar zijn eigen emoties reguleren doordat de ouders in staat zijn zich te verbinden met de gevoelens en behoeften.

Vele volwassen zijn zoekend in de verbinding met zichzelf. We worden dan vaak uitgenodigd om terug naar binnen te keren.

👀Maar wat doe je als het binnenin net onveilig is?
Vele therapieën vertellen dat het net goed is om naar binnen te gaan en er DOOR te gaan!

🧎🏻‍♀️‍➡️Misschien wordt er in deze maatschappij soms net iets te veel klemtoon gelegd op verbinding met jezelf. Ze slaan je met retreats en therapieën om de oren en doen je af en toe geloven dat je eindelijk verlost kan worden van al die angsten, trauma’s, terugkerende patronen etc.

Enerzijds juich ik het bewustzijn rond trauma echt toe en anderzijds voel ik me bezorgd dat menige hulpverleners misschien toch wel de weg naar het beloofde land wijzen door hun cliënten aan te moedigen om door hún trauma’s te gaan.

Omdat ik, we soms zo wanhopig op zoek zijn om ons van oude pijn te bevrijden, is het zo verleidelijk om dan te doen wat de therapeut zegt.

De therapeut krijgt/neemt dan de rol van ouder op en de geschiedenis herhaalt zich. Iemand met ervaring zegt wat je moet doen om te genezen net zoals een ouder je vroeger vertelde wat je moest doen.

🎯Soit…wat wil ik nu eigenlijk delen…

🧶Ik ben nog steeds niet verlost van angst. Ik kan je als therapeut zeker NIET beloven dat ik je kan verlossen…geen valse beloftes.

💞Dit weekend heb ik uitgereikt naar enkele dierbare vriendinnen. Ik heb me laten zien in mijn diepe pijn, mijn wanhoop, mijn onmacht, mijn schaamte.
Ik heb me laten zien in die plek waar ik eigenlijk niet in gezien wil worden.
Ze hebben mijn trillende stem aan de overkant van de telefoon gehoord.
Ze hebben mijn irreële angsten beluisterd.
Ze hebben gevraagd wat ze kunnen doen.

Ik heb durven vragen of ze me even mee willen dragen, of ze mijn lichtje willen zijn in het diepe duister.
En ja ik heb hun aanwezigheid elke dag, zelfs in de nacht gevoeld.
Ik heb verbinding met anderen nodig om mij terug te kunnen verbinden met mezelf…

Er zijn momenten dat ik mij niet KAN verbinden met mezelf, dat mijn zenuwstelsel een ander kalmerend zenuwstelsel nodig heeft.
Er zijn momenten dat ik NIKS heb aan al mijn wijsheid en ervaring.

Als ik heel eerlijk ben met mezelf, heb ik dan gewoon een liefdevolle omarmende ander nodig!

De storm is nu voorbijgeraasd. Ik ben uitgeput en herstellend maar bovenal enorm dankbaar dat ik me mezelf heb laten zien in mijn pijn en vooral heel goed gedragen ben.

Verbinding met de andere is cruciaal en soms is er een tussenstap nodig om jezelf terug te durven laten zien in je kwetsbaarheid en schoonheid.

Therapie is dan ook het mooiste beroep als mensen de stap durven zetten om zich te laten zien en horen in het contact met de therapeut.

De therapeutische relatie is een weerspiegeling van al je andere relaties en kan je een nieuwe ervaring geven in het het maken van een veilige verbinding.

Anneliefs

PS een ervaren therapeute vertelt je niet wat je moet doen, belooft geen genezing en bied geen pasklare oplossingen aan!

03/06/2025

Vertrouw mij nu toch eens!😠
..📣roepen pubers wel eens naar hun ouders.

Vervolgens reageren ouders dan met:
...🫵Laat dan ook zien dat ik je kan vertrouwen!

Het lijkt alsof we eerst bewijs nodig hebben alvorens we onze pubers kunnen vertrouwen? Zij moeten zich eerst bewijzen en dan kan ik mijn vertrouwen geven.

IK noem het een soort van Voorwaardelijk Vertrouwen.

Als ik reageer vanuit wantrouwen, gaat mijn kind altijd eerst in het verzet en daarna zie ik een soort van onmacht of onzekerheid.

💬Denk je dan dat ik het niet kan?
💬Geloof je niet dat het gaat lukken?

Vervolgens reageren wij weer met:

💬Jawel.....MAAR....het is toch ook belangrijk dat je
- je nog genoeg tijd hebt om te leren
- je niet te veel drinkt
- ook nog andere dingen doet dan op je scherm zitten

Ouders zijn specialisten in het moraliseren of het wijzen op...👎👎👎
'Ik wil er alleen maar op wijzen dat...'👉

Puber: 'Heb ik je iets gevraagd? Ik heb jouw advies helemaal niet nodig!'😠
Ouder: ' Ja lach maar...maar later niet komen blijten...want ik heb u verwittigd he...😱

Bovenstaande stereotype soortgelijke opvoedcommunicatie brokkelen het onderlinge vertrouwen af.

Jouw kind is niet verantwoordelijk voor jouw vertrouwen. Als jij iets van wantrouwen voelt, onderzoek je best welke vrees of angst eronder ligt.
Het is een veelvoorkomende valkuil dat we onze kinderen/jongeren verantwoordelijk maken voor onze gevoelens of onze behoeften aan vertrouwen, geruststelling, eerlijkheid etc

🤫Wat kan je dan wel zeggen of doen als je je kind wil beschermen of wil voorkomen dat het recht in zijn ongeluk loopt....!?!?

Vanaf het moment dat jij je mond open doet, blijf je dichtbij jezelf.🥰

HOE DAN?

👌🏼GEBRUIK DE ENIGE ECHTE EENVOUDIGE IK-BOODSCHAP!

IK voel me ongerust omdat IK vroeger stilte nodig had om goed te studeren. En als IK dan hoor dat jij muziek opzet tijdens het studeren...voel IK me bezorgd omdat het mij net zou afleiden van mijn leerstof. Ik zou dan steeds in mijn hoofd meezingen ipv studeren. Dus het is nieuw voor mij om te zien hoe jij studeert.
Leidt het jou niet af dan?

OF

Ik zie dat je gemiddelde schermtijd 4u/dag is. Voor MIJ is dat heel veel. En als IK in het nieuws hoor dat dit ook wel tot verslaving kan leiden, voel ik me ongerust en wil ik je hiervoor beschermen. Tegelijkertijd ben ik ook nieuwsgierig naar jouw mening hierover en hoe jij dit ervaart?

🗣️Dit EERLIJK SPREKEN nodigt uit tot dialoog. De kracht van een dialoog is dat iedereen gezien en gehoord wordt. Dit draagt bij aan onderling vertrouwen en samenwerking!👥

Wil je graag hierover meer weten/leren of ervaren?
Vrijdag 7 november en zaterdag 8 november geef ik een tweedaagse training in Verbindende Communicatie!

https://praatkracht.be/opleidingen/spelenderwijs-verbinden-met-kinderen/

Anneliefs

12/05/2025

Compassion has its limits…

WHEN IT’S TIME TO LET GO

Don’t spend too much of your precious energy trying to decode the “hidden motives” behind someone’s actions or words.

So often, we become fixated on WHY someone did or said something—believing that if we just understand their “reasons”, we can find peace.

But the truth is, we don’t always know. We can’t always know their motives, their reasons, or the unconscious pain driving their behaviour.

And often, they might not even know themselves.

They may be a mystery even to themselves—lost in their own unconscious impulses, tangled in unresolved trauma, wandering through the shadows of their own mind.

When someone’s behaviour confuses you, it’s so tempting to fill in the blanks—projecting your own assumptions onto them, searching for explanations, trying to find that elusive sense of closure.

Sometimes, this can be a worthwhile, even compassionate, exercise.

But there is a shadow side:

You can end up overanalyzing, caught in endless speculation, entangled in emotional drama that isn’t yours to carry—and losing yourself in the process.

It’s all too easy to trade your own clarity and peace for a desperate search for explanations.

Compassion is beautiful, of course. Trying to understand another’s struggles, trying to “work out” their confusing behaviors is deeply human.

But compassion has its limits.

There is a fine line between seeing someone’s pain, and excusing—or even enabling—their harmful behaviour.

When you continually try to have compassion for their choices—when you witness their suffering but set no boundaries, when you don’t speak up—you can easily cross that line.

You may end up offering so much care to them that you forget to care for yourself.

But their healing is not your responsibility. They are accountable for their actions, just as you are for your own well-being.

So what can you do instead?

Watch. Listen. Let their actions and words speak for themselves.

Your job is not to unravel someone else’s inner world. Your job is to understand yourself, protect your own peace, and love fiercely—but without losing yourself in the process.

Compassion means caring, but without carrying what isn’t yours.

It means staying open, but without abandoning yourself.

And it means allowing others to be responsible for their own healing, just as you are for yours.

Sometimes the most compassionate thing is to intervene, of course.

But at other times, the most loving thing you can do… is to let go.

And let them face themselves.

- Jeff Foster

06/05/2025

Connection

When do you actually know that you are connected?

You know it when you feel it.

It’s not about understanding feelings

It’s about feeling without knowing

You only know if you allow yourself to feel

The knowing is into the feeling

Feelings are invitations of life

And sometimes we are better in neglect

To ignore unpleasant feelings

And silently forget

The beauty behind

That you are fully alive

And that connection always starts inside

04/04/2025

'Jij hebt geen LEERACHTERSTAND
Jij doet waar je goed in bent
En dan heb je altijd een VOORSPRONG'
..zegt de dame in het onderstaande filmpje....

Onze woorden hebben zoveel impact op onze kinderen. Het is onze verantwoordelijkheid om te waken over hoe wij spreken met onze kinderen.

Waak over je gedachten,
straks worden ze je woorden.

Waak over je woorden,
straks worden ze je daden.

Waak over je daden,
straks worden ze je gewoonten.

Waak over je gewoonten,
straks worden ze je karakter.

Waak over je karakter,
straks wordt het je bestemming.

Wil jij je ook bewust worden van wat de impact van onze woorden, taal of spreken is in relatie tot onze kinderen en jongeren?

Dan heet ik je van harte welkom op een tweedaagse training in Verbindend Communiceren op 8 en 9 april.

https://praatkracht.be/opleidingen/spelenderwijs-verbinden-met-kinderen/

03/04/2025

IK HEB NOG NOOIT...🥁

MIJN KIND...

VERPLICHT OM...🎬🗯️

- 💬SORRY te zeggen
- 💬DANKJEWEL te zeggen
- 💬ALSJEBLIEFT te zeggen

Waarom niet?🤯
Dat moeten ze toch leren!🗯️
Mogen ze dan onbeleefd zijn?🙄

Wanneer deze 'woorden' VERPLICHT worden, gaan ze vaak ten koste van de WAARDE zoals bvb RESPECT of DANKBAARHEID.

Uiteindelijk willen we toch allemaal de waarde doorgeven en niet zozeer wat holle woorden die niet gevoeld worden.

Je wilt toch als een kind 'sorry' zegt het ook zijn/haar 'sorry' voelt.

🤔MAAR HOE DOE JE DAT DAN?

HEEL SIMPEL...door zelf voor te leven wat je graag wil doorgeven.
Leef jouw dankbaarheid, respect en spijt gewoon voor in het contact met jouw kind.
Opvoeden wordt zoveel meer gemakkelijker en leuker.

Er bestaat geen grotere waardering dan zelf jouw oprechte dankbaarheid en spijt te betuigen.

En EERLIJK, 😬ik vond het best wel spannend in het begin om te vertrouwen dat mijn kinderen op deze manier ook leren.
Mijn gezin was dan ook mijn laboratorium.
En ik heb NOG GEEN MINUUT spijt gehad van de weg die ik samen met hen ben ingeslagen!

Dankzij verbindende communicatie ben ik mij bewust geworden dat opvoeden maar heel weinig te maken heeft met je kinderen verplichten iets te doen of zeggen wat ze helemaal niet voelen!

Ook nieuwsgierig hoe je dat voor elkaar kan krijgen?

Op 8 en 9 april geef ik een tweedaagse introductie 'Verbinden met kinderen'voor ouders, leerkrachten en opvoeders.

https://praatkracht.be/opleidingen/spelenderwijs-verbinden-met-kinderen/