10/05/2025
Het was niet mijn meest juiste beslissing ooit: moeder worden.
Beetje taboe nog e, dit.
Kijk, het is niet dat ik mijn kinderen niet enorm graag zie of dat ze rotjongeren zouden zijn. (Au contraire)
Of dat ik elke dag spijt heb.
Maar het moederschap is niet mijn levensmissie.
Het zorgen voor
de verantwoordelijkheid
de beschikbaarheid (zowel in tijd als mentaal en emotioneel).
♦️Ik vind het vermoeiend.
Mijn systeem lijkt er niet echt voor gemaakt.
Want dat houdt van
🌱 stilte,
🌱tijd alleen
🌱vrijheid om in het moment ja/nee te kunnen zeggen op een uitnodiging
🌱is erg gevoelig
Het is dan ook een continu uitproberen en aanpassen om én de mama te zijn die ik wil zijn én ruimte te maken voor de vrouw die ik écht ben.
Waarom ik dit deel?
💧Omdat ik weet dat ik lang niet de enige ben die deze levenskeuze in twijfel trekt.
Maar we worden zo verteerd door schuldgevoel, dat we het doodzwijgen.
"Want moeder worden is toch het schoonste wat er is."
Terwijl ... ik leef mijn kinderen voor dat het oke is om rust nodig te hebben, om alleen te willen spelen, om toch niet naar een verjaardagsfeestje te gaan ook al zei je eerst ja.
En morgen neem ik met veel plezier hun zelfgeknutselde cadeaus in ontvangst die ze met veel liefde gemaakt hebben.
Want de liefde, daar gaat het toch over?
De liefde voor elkaar.
Maar ook die voor jezelf.💜
