27/09/2025
Een vriend kwam bij mij thuis voor koffie, we zaten te praten over het leven. Na een tijdje onderbrak ik het gesprek en zei tegen hem: "Ik ga de afwas doen, ik ben zo terug."
Hij keek me aan alsof ik hem had verteld dat hij een ruimteschip ging bouwen.
Dus zei hij met bewondering en een beetje verbijsterd tegen me: "Fijn dat je je vrouw helpt, ik help de mijne zelden, want als ik dat doe, bedankt ze me nooit. Vorige week heb ik de vloer gedweild en ze heeft me niet eens bedankt."
Ik ging weer bij hem zitten en legde hem uit dat ik mijn vrouw niet "help". Eigenlijk heeft mijn vrouw geen hulp nodig, ze heeft een partner nodig, een teamgenoot. Ik ben haar huisgenoot... en daardoor zijn alle functies verdeeld, wat geen "hulp" is bij huishoudelijke taken.
Ik “help” mijn vrouw niet met het schoonmaken van het huis, want ik woon er ook in en ik moet het ook schoonmaken.
Ik “help” mijn vrouw niet met koken, want ik wil ook eten en ik moet ook koken.
Ik “help” haar niet met het afwassen na het eten, want ik gebruik die borden ook.
Ik “help” mijn vrouw niet met kinderen, want die zijn ook van mij en het is mijn plicht om vader te zijn.
Ik “help” mijn vrouw niet met het wassen, uitrekken, vouwen en opbergen van de was, want die is ook van mij en van mijn kinderen.
Ik geef thuis geen “helpende hand”, ik ben er onderdeel van.
Toen vroeg ik met respect aan mijn vriend wanneer de laatste keer was dat zijn vrouw klaar was met het schoonmaken van het huis, het doen van de was, het verschonen van de lakens, het wassen van de kinderen, het koken, het organiseren, etc. en zei hij: “dankjewel?”
Ik bedoel echt dankjewel, zoiets als: “Wow, sc***je!! Je bent geweldig!!" Klinkt dit allemaal absurd? Klinkt het raar voor je?
Toen je ooit in je leven de vloer schoonmaakte, verwachtte je minstens een onderscheiding voor uitmuntendheid met grote glorie... waarom? Heb je daar nooit over nagedacht? Misschien omdat de machocultuur je heeft geleerd dat alles de taak van een vrouw is.
Misschien is je geleerd dat dit allemaal moet gebeuren zonder dat je een vinger hoeft te verroeren om geprezen te worden, net zo, met dezelfde intensiteit. Houd haar hand vast en gedraag je als een echte metgezel, en neem je rol op je, gedraag je niet als een gast die alleen maar komt om te eten, slapen, douchen en seksuele behoeften te bevredigen... voel je thuis, in je eigen huis.
Verandering in onze maatschappij begint in onze huizen, en leert onze kinderen het ware gevoel van kameraadschap!
Auteur onbekend.
