http://hart-ziel-en-lichaam.be/

Hart, Ziel & Lichaam, Herselt (2025)

20/11/2025

Een paar maanden geleden eerde ik mijn dochter en mezelf en mochten wij een prachtige Mother-Daughter blessing ontvangen.

Ik voelde al een tijd dat ik mezelf wilde eren – mijn lichaam, mijn vrouw-zijn, mijn moeder-zijn.

In onze diepvriezer lag nog steeds de placenta van mijn dochter. Ik wilde die ooit teruggeven aan de aarde, maar ik kon niet loslaten.
Soms ging ik naar de diepvries, hield ik haar even vast en legde ik haar weer weg. Als je diep in een postpartumdepressie zit, kan iets tastbaars zo veel betekenis dragen. Het voelde als een deel van mezelf dat ik nog niet kon vrijlaten.

Tot er op een dag iets verschoof. Ik had zoveel gevoeld, geheeld en verwerkt. Er kwam ruimte in mijn lichaam, mijn hoofd en mijn hart. En ik voelde dat het tijd was voor de volgende shift.

Tijd om het orgaan dat mijn baby droeg en voedde los te laten. Tijd om mezelf te eren. Tijd om mijn dochter te vieren. Tijd om verleden, heden en toekomst te eren. En dit wilde ik doen met mijn tribe.

Maar dan kwam dat stemmetje. Mag dit wel? Mag ik iemand vragen om míj te eren? Doe is normaal, dat doe je toch niet?
Dat kleine stemmetje dat vrouwen ingeleerd krijgen van jongafaan. Blijf stil, hou je klein.

Maar...Ik sprak het uit. Ik vroeg het aan mijn vriendin Zoë. Zij wist het niet maar ik vond het super spannend. En ik ben zo dankbaar dat ik gezien en gehoord werd bij haar en dat zij dit met al haar wijsheid samen met mijn Tribe droeg.

Het moment zelf… woorden schieten tekort. De zachtheid. Het loslaten. De schoonheid van zien hoe mijn dochter werd gedragen en openbloeide als een kleine rups die vleugels krijgt. Het raakte alles in mij.

Het duurde even voor ik dit kon delen. Mijn kracht verschoof. Mijn waarde. En het vuur in mij dat oplaaide om het bewustwording rondom het postpartumveld neer te zetten voor moeders, vaders, gezinnen en de generaties die nog komen begon te branden. Een missie, voor een gedragen wereld

Het oude stemmetje veranderde in: gewoon doen. Breek eruit. Jij bent het waard.

Iedere mens verdient het om gedragen, gehoord en gezien te worden.
Als jij voelt dat je ook eens geëerd wilt worden – vraag het. Durf het. Laat je vieren.
Je bent het waard. 🤍

10/11/2025

Niemand bereidde me voor op hoe hard je kunt huilen,
of hoe stil het kan worden in huis,
zelfs met dat kleine wonder in je armen.

En dat wat je voelt, eigenlijk helemaal oké is.

De postpartumperiode, de weken en maanden na de geboorte van je kindje is zó intens.
Rauw en mooi tegelijk.
En toch praten we er zo weinig over.

Over de transformatie op alle lagen:
fysiek, emotioneel, mentaal, hormonaal, energetisch.
Wat het doet met ons brein, ons hart, ons hele zijn.

Alsof er nog altijd een taboe op rust.
We hebben geleerd om het goed te praten met:
“De baby is gezond, dat is het belangrijkste.”

Maar jouw verhaal mag een podium hebben. Elk verhaal mag gehoord worden.

Toen ik mijn oproep deelde, kwamen er tientallen verhalen binnen.
Zoveel herkenning. Zoveel gevoel.

Het leeft.
En het toont hoe groot het gemis is aan de juiste ondersteuning.

Daarom verzamel ik postpartumverhalen.
Het is mijn roeping om bewustwording te creëren rond deze prachtige, maar intense periode. Dat er meer aandacht moet gaan naar die tijd. En tegelijkertijd wil ik mijn zorg en aanbod nog beter af te stemmen.

Ik doe dit voor elke vrouw, voor elk gezin.
Voor mijn kinderen, jouw kids, hun generatie,
en de generaties die nog volgen.

Wil jij jouw verhaal delen, of heb je vragen?
Reik gerust uit naar mij.
Meer info vind je in mijn bio (yess die rare link, ze is echt 😅)

Sla dit berichtje op door op het v laggetje te klikken zodat je het later opnieuw kan lezen, deel het in jouw stories zodat andere mama's dit ook lezen. Dank jullie met heel mijn hart.

Liefs,

Wendy

31/10/2025

Aan mezelf,

Als ik je vandaag zou tegenkomen — daar,
in die eerste dagen na de bevalling,
toen alles nog nieuw, rauw en heilig aanvoelde —
dan zou ik je zacht in mijn armen nemen.
Niet om iets te fixen,
maar om je te laten voelen dat je gezien, gehoord en gedragen bent.

Ik zou je aankijken en zeggen:
wat je nu doormaakt, is het diepe proces van worden —
van vrouw naar moeder.
Een overgang zo intens en heilig
dat geen woorden haar kunnen dragen.

Ik weet hoe vreemd je je voelt in je lichaam,
hoe je hart tegelijk overloopt van liefde
en huilt van vermoeidheid.
Hoe je verlangt naar rust,
maar ook bang bent om stil te vallen.
Wat je voelt, is normaal.

Je doet het goed.
Echt.
Je hoeft niets te bewijzen, niets te kunnen,
alleen te zijn.
Jouw intuïtie en moederhart te voelen. Zonder te luisteren naar de 'welgemeende' opmerkingen die mensen je geven.

Je lichaam weet de weg.
Je ziel weet de weg.
Alles wat je nu voelt — het rauwe, het zachte, het onzekere —
is deel van het heilige ontwaken in jou.

Je bent niet verloren.
Je bent aan het worden.
Langzaam, laagje per laagje,
ontstaat de moeder die je altijd al in je droeg.

En weet je?
Je zal haar op een dag herkennen.
Ze woont al in jou,
ze wacht gewoon tot jij klaar bent om haar te omarmen.

Met liefde,
van je toekomstige zelf 🤍

🌙
Voor alle mama’s die nu midden in dat worden zitten —
bewaar deze woorden voor later,
of deel ze met een vrouw die ze vandaag mag horen.

Liefs,

Wendy

20/10/2025

Na de geboorte van mijn dochter leek alles “goed gegaan”.
Een vlotte thuisbevalling, geen scheuren, geen bloedverlies.
En toch voelde ik me... leeg.
Verdoofd.
Alsof iemand het geluid had uitgezet.

Ik deed wat moest, maar alles kostte me zoveel energie. Het werd zo erg, dat ik zelfs naar wc gaan een hele opdracht leek.

Ik voelde mezelf niet meer.
Mijn lichaam was moe, mijn hoofd vol, mijn hart… stil.
Ik huilde veel, heel veel — vaak zonder reden.
Overprikkeld.

En ik schaamde me, want “ik had toch alles om gelukkig te zijn?”.
Mijn baby was gezond. En ik had een baby.
(Amai, dat laatste kreeg ik zó vaak te horen.)
Ik herkende mezelf niet meer. Dus ik dierf niets zeggen. Niet klagen. Maar de zorg van mijn zoontje die diabetes type 1 heeft, mijn nieuwe baby, klein netwerk...en geen voorbereiding op wat ging komen na de geboorte...ik brak en verloor mezelf.

Vandaag weet ik dat ik niet de enige was.
Zoveel mama’s voelen zich zo in die eerste weken en maanden,
soms zelfs jaren na de geboorte.
Maar niemand bereidt je voor. Dat zit niet in onze cultuur.

Maar daar in dat donker stukje van mijn moederschap, ontstond mijn roeping.
Want het hoeft niet in een postpartumdepressie te eindigen!

De komende tijd wil ik hier meer over delen.
Want het stopt niet nadat de baby is geboren.
Het begint dan nog maar pas.

🤍
Als jij je hierin herkent — weet dan: je bent niet alleen.
Je doet het goed. Echt.
Wees zacht voor jezelf.
En heb je nood aan een babbel, eentje zonder oordeel, of gefixt te moeten worden, iemand bij wie je mag huilen. Rijk dan gerust uit.
Mijn berichtenbox staat open

Liefs,

Wendy

Deel dit berichtje met een vriendin die dees nodig heeft om te horen. Laten we beweging brengen in dit prachtig postpartumveld

13/10/2025

Een nieuwe week…

- Van lever tot paté.
Na schooltijd samen met mijn dochter voedzame hapjes maken — van het allereerste babyhapje tot de wijzere levensjaren 😉

- Achter de schermen werken aan mijn onderneming.
Een workshop met .Altijd fijn om ook zelf gevoed en geïnspireerd te worden ✨

- we besloten om dochterlief extra dag thuis te houden en gaan dat naar de toekomst nog wat meer doen. En voor degene die zich afvroegen, yes, ze komt nog steeds drinken. En ja ik vind dat oke. En neen ik vind dat niet raar

- Toch nog eens delen. Love vibesss wanneer ik een kennismakingsgesprek heb met een koppel die hun eerste baby verwachten. Zalige doula vibees

- overvloed van moeder aarde en al haar kleuren. Ik kan gewoon blijven genieten van dat plaatje

-weekend voor de allerkleinste. Een wonderlijk voelparadijs, kunst en zo veel meer.

- ik werd gevraagd om een bijzonder overgangsritueel tr begeleiden. Een lieve vrouw wordt 40, en dat gaan we samen eren.
Wil je meer weten over overgangsrituelen, sluitingsrituelen, rituelen tout court? Stuur gerust een berichtje.

- Vrede met mijn grijze haren.
Ze vertellen mijn verhaal, mijn wijsheid… en eerlijk? Ze staan me best goed 😉✨

- Eerste keer circus voor mijn kleintjes.
Een circus dat traditie bewaart maar ook oog heeft voor moderniteit — én eentje met geschiedenis. Ik ging als klein meisje ook al naar deze circus, toen onder een andere naam (Circus Pauwels). Dus ja… nostalgisch 😀

- Veel koken.
Woensdag maakten we weer appels in 🍏 en kilo’s stoofvlees werden voorbereid. Postpartum en gewoon, minder postpartum 😄 Mijn gezin eet momenteel enkel postpartum — eigen recepten testen hé 😋

- en zo start mijn nieuwe week. Met een kennismakingsgesprek bij een nieuw gezin.

✨ Benieuwd wat de komende week weer zal brengen…

09/10/2025

Ook al vertoonde ze geen fysieke ziektesymptomen, zoals de maatschappij dat vaak van ons verwacht voordat je een kind thuishoudt.
Ik stuurde haar niet naar school en hield haar thuis…

Soms fluistert ons lijf iets, wat woorden niet kunnen vertalen.
Dat was het geval deze ochtend bij mijn meisje van vier.
En ik voelde het.
Ik ving het meteen op met mijn moederhart en intuïtie.

En dus vandaag, geen school.
Vandaag kozen we voor rust.
Voor luisteren in plaats van doorduwen.
Voor zachtheid in plaats van haast.
Voor ontprikkeling.

Dit stuk is voor mij zó belangrijk.
Want het heeft lang geduurd voordat ik zelf leerde om écht naar mijn eigen signalen te luisteren…
Om mezelf op de eerste plaats te durven zetten, in plaats van te pleasen en over mijn grenzen te gaan.

En precies dat wil ik mijn kinderen meegeven:
Dat hun gevoelens ertoe doen.
Dat je jezelf serieus mag nemen. Dat je naar de signalen van jouw lijf moet rekening houden. Dat je ze niet mag onderdrukken.
En vertrouwen te hebben.
Vertrouwen, dat het altijd goedkomt, ook als de hele planning overhoop moet.

Voor mij hoort dit bij bewust ouderschap — ruimte geven aan gevoelens en signalen serieus nemen.
Ook als dat betekent dat we thuisblijven.
Ook als dat betekent dat ik mijn hele planning moet omgooien.

🫶 Herken jij dit ook? Hoe luister jij naar de signalen van jezelf? Of die van je kind?
Deel het hieronder of stuur me een berichtje 💬
Zo benieuwd.

Kan deze iets betekenen voor een andere ouder? Deel dit dan gerust. Of sla op door op het vlaggetje te klikken, zodat je dit later opnieuw kan herlezen.

Liefs,

Wendy

En oh ja, ook al is het niet mijn ding, ze draagt zwarte nagellak na een speelnamiddag met een vriendinnetje 😅 help 😅

06/10/2025

Throwback naar afgelopen week

1️⃣ Tuurlijk start ik mijn innerwinter-week met over de top decadent ontbijt: speltpap met rauwe melk, een toefje chocolade egg mousse, pompoenpitten en een badje kweeperensoepje.

👉 Pompoenpitten = rijk aan magnesium & ijzer. 👉Kweepeer = verwarmend & verzachtend, aka soulfood.
👉Chocolade egg mousse = bommetje magnesium, goede eiwitten én B12 — ideaal in deze fase. Super gemakkelijk, snel en prepfood.
Recept? Stuur gerust een berichtje.

2️⃣ “jij doet dat zo goed”, " 'k wou dat ik dat ook kon'… jaaa maar , het was voor mij ook leren, en nog steeds oefenen. er zitten véél bloopers tussen 😅 merci voor die sjots onder mijn p**p.
Wil je meer info over de workshops? Stuur me vrijblijvend een berichtje.

3️⃣ Soms trek ik zelf een kaartje, soms krijg ik via inspirerende mensen een boodschap. Deze was boenk erop

4️⃣ ’t Is niet allemaal glamour… Soms is het gewoon heel aards: werken aan mijn onderneming, tussen de inmaakpotten.

5️⃣ Behind the scenes van de Woensdagweetjes (volg hem gerust , om alles over desembrood te weten).

6️⃣ De jeugd van tegenwoordig… 🤭 love it

7️⃣ Hazelnoten rapen 🍂 — eenvoudige herfstmomentjes.

8️⃣ Het mislukt bij mij ook vaak… vooral die eerste pannenkoek, dat blijft een dingetje 😅.

9️⃣ We eindigen de week in het ziekenhuis, om onze zoon en alle andere kinderen met suikerziekte te vieren. Te eren. Voor hun kracht, en wie ze zijn 💙.
Het blijft emotioneel, ook voor ons als ouders. Tibe heeft nu 4,5 jaar diabetes en wordt bijna 6. Er zijn ergere dingen, ja… maar soms worden we eraan herinnerd hoe weinig begrip er nog leeft. Andere ouders ervaren hetzelfde. Ons verhaal, en dat van gezinnen die nog maar net aan hun diabetesverhaal beginnen, mag gedeeld worden. Moet gedeeld worden.
Dank je wel en .be
voor wat jullie doen

Hoe was jouw week?

Liefs,

Wendy

03/10/2025

Fermentatie, koffie van eikeltjes, afwasmiddel van kastanjes…

Ik maak dit en zoveel meer, uit pure passie. Omdat ik geloof dat voeding en producten helend en bewust mogen zijn. Dat je écht weet wat je eet of gebruikt, zonder al die toegevoegde zooi. Omdat ik geloof in wat de aarde te bieden heeft. Puur, echt, en het hoeft niet eens kei veel te kosten!

Ik vind dit zalig om te doen — het geeft me rust, het aard me, verbindt me met de seizoenen en met de generaties die me voorgingen. Wanneer ik met deze aardse elementen werk, voel ik me diep verbonden met mijn voorouders. Weet je dat eikeltjeskoffie gemaakt werd tijdens WOII? Dus niet eens zo lang geleden.

Het verwondert me telkens opnieuw hoe je bijvoorbeeld uit eikels een kopje goud kan maken, dat je ook nog eens zoveel mineralen en vitaminen schenkt, dat je met alles dat de aarde ons schenkt, zo veel kan.

Voor mij is het zo belangrijk om samen te werken met moeder aarde, én om deze kennis met jou te delen — zodat jij het daarna weer kan doorgeven. Zo blijft deze oude wijsheid leven en gaat ze niet verloren.

Daarom geef ik deze maand volgende workshops:
🍁 Wilde kastanjes — vrijdag 17 oktober
🍁 Fermentatie dagworkshop (basis) — maandag 20 oktober óf zaterdag 25 oktober
🍁 Eikeltjeskoffie — vrijdag 24 oktober

👉 Wil je graag vrijblijvend meer info? Reageer hieronder of stuur me gerust een berichtje.

Deel dit gerust met iemand waarvan je weet dat hij/zij dit waardevol vindt, of sla dit berichtje op als je het later nog eens wil herlezen door op het vlaggetje te klikken.

🙏🙏Ps: de workshops gaan door in een huiselijke setting en dus zijn de plekjes beperkt. Ik vind het belangrijk dat we genoeg ruimte hebben en dat het een kleine groep blijft.

Liefs,

Wendy

29/09/2025

Throwback naar vorige week… Dit is hoe de dagen verliepen

1 - We sloten de zondag af, dansend op het favoriete nummer van de kids. Dat blijft een klassieker hier in huis.

2 - Begin van de week ging ik met het klasje van mijn dochter wandelen in het bos. We gingen op zoek naar eikeltjes.
👉In oktober geef ik trouwens een workshop eikeltjeskoffie maken – een gezond alternatief voor gewone koffie. Wil je meer info? Stuur me gerust een berichtje.

3 - Zo ziet een voetenbadje eruit nadat een klant weer vertrokken is na een deugddoende energetische massage… Het geeft me zo’n warm gevoel om vrouwen te mogen ondersteunen in hun proces.

4 - Een verbindend moment met mijn dochter, de Barbie en de boerderijkat. Kleine dingen, groot geluk.

5 - Koeliefde – de kids die samen de koeien helpen voeden. Smelt smelt

6 - De kinderen namen de keuken helemaal over… en ja, het werd natuurlijk een puinhoop. Dat heb ik niet gefilmd — ik had mijn handen vol met kuisen. 😅🤣

7 - Hier was ik bezig met fermentatie versus pekel… Voorbereiding voor mijn workshop.
👉Wil je graag meer info? Stuur gerust een berichtje. De lancering komt er binnenkort aan, maar nieuwsbrieflezers kregen al de data.”

8 - En soms heb ik gewoon écht geen goesting om te koken. Dan bakken we frietjes. En ik haal er mijn homemade satésaus bij, die had ik eerder al gemaakt. Ideaal om gewoon uit de koelkast te halen op zo’n dagen.

9 - Tot slot nog mijn behind-the-scenes rustmomenten met de poes… die pas tevoorschijn komt als de kids in bed liggen.

Hoe was jouw week? Wat is jou het meeste bijgebleven?

Benieuwd wat deze week ons weer zal brengen

Liefs,

Wendy

Hart, Ziel & Lichaam

20/11/2025

10/11/2025

31/10/2025

20/10/2025

13/10/2025

09/10/2025

06/10/2025

03/10/2025

29/09/2025

Adres

Website

Meldingen

Contact De Praktijk

Snelkoppelingen

Delen

Type