Ze ontwikkelde haar methode op basis van eigen ervaringen met kinderen in combinatie met elementen uit de danspedagogiek. Zij kwam tot de bevinding dat alle kinderen in hun ontwikkeling 2 basisbehoeften hebben: zich goed voelen in het eigen lichaam en in staat zijn om relaties aan te gaan.Als je je goed voelt in je eigen lichaam en de mogelijkheden ervan kent, dan bouw je een positief beeld op van
jezelf en heb je ook meer zelfvertrouwen. Zelfvertrouwen en vertrouwen in de ander vormen dan weer de basis voor initiatiefname, exploratie en communicatie.Het ontwikkelen van dit nodige basisvertrouwen gebeurt via gekoesterd worden, gerespecteerd worden en geaccepteerd worden zoals we zijn. Via beweging worden we bewust van ons eigen lichaam, maar ook van de omgeving waarin we ons bevinden. Zo leren we het lichaam kennen als een creatief en expressief instrument en ervaren we bewegen als een middel om tot communicatie te komen. In onze sherbornesessies is het samenspel zeer belangrijk, alsook het respect voor mekaar en de veiligheid die je hierdoor creëert.Mijn taak bestaat er vooral in om kinderen en volwassenen goed te observeren, in te spelen op de signalen die zij geven, veiligheid te creëren en positief te bevestigen. Door de positieve reacties zie je kinderen groeien in wie zij zijn, krijgen ze vertrouwen in zichzelf en leren ze juist te communiceren met hun omgeving. Voor volwassenen komt het erop neer om terug het eigen lichaam te leren kennen en te ontdekken wat je qua beweging hier allemaal "nog" mee kan. In relatie gaan met jezelf en anderen, het vertrouwen in jezelf en anderen zijn belangrijke basispijlers. "Ik ben ik, ik ben anders dan de anderen, iedereen is verschillend" ( V. Sherborne 1979)
