https://www.facebook.com/247392242004534/

Terug naar Puur, Hofstade (2025)

16/11/2025

Misschien moeten we niet zo streven naar geluk of gelukkig zijn.
Hangen we dat niet te vaak vast aan omstandigheden?
Een mooie woonplek
Een geweldige vakantie
Een interessante deal
Fijn werk
Harmonie in relaties
Een goede gezondheid!

Maar het leven is wat het is
En al die dingen
lopen niet altijd zo lekker
Zijn niet altijd zo makkelijk bereikbaar

Toch kan je er altijd voor kiezen
Om blij te zijn
Los van de omstandigheden

Dat betekent niet dat je de lastigheid weg duwt, ontkent of maskeert
Integendeel
Het pijnlijke, het lastige
En alle emoties die daarbij horen
Mogen er zijn
Het is een kunst om die moeilijke emoties te doorvoelen en toch stevig te blijven staan
Om ze moedig en mindful ruimte te geven
Ademruimte

In die ademruimte
Kan dan ook plek zijn
Voor blijheid
Levensvreugde
Als een trilling, een energie
Die je je herinnert
Omdat ze altijd al in jouw natuur aanwezig was

Zelfs al alles hopeloos
En onmogelijk zwaar voelt
Hoe kan jij je blije energie herinneren
Al is het maar 1 minuut

14/11/2025

Gisteren mocht ik enkele lotgenoten ontvangen in een online ruimte.
Voor de start van het groeitraject
Voluit leven met ziekte en pijn
van

6 jaar geleden kon ik me niet voorstellen
dat ik dit online zou doen.
Ik vond dat ik nooit een warme groepssfeer zou kunnen dragen in zo’n kille technische communicatie omgeving.
Niks beter dan echt levend menselijk contact in een knus en gezellig ingerichte kamer.
Dacht ik toen.

Gisteren spatte de warmte van het scherm.
En ja het is technisch soms een beetje zoeken.
Maar de goesting om te delen,
de mens achter het beeld te leren kennen en te verbinden,
was er meteen.

Daarmee was ook de intentie van de start van dit traject gezet:
verbinden.

Want leven met ziekte en pijn
voelt verdomd alleen.
Lotgenoten kennen,
weten dat er nog mensen zijn die je zorgen en worstelingen herkennen,
op verhaal komen bij iemand die je vanuit eigen ervaring begrijpt,
dat doet enorm deugd.

En dat terwijl we allemaal veilig,
ver van vreemde virussen en andere ziektekiemen,
in onze eigen vertrouwde,
knus en gezellig ingerichte kamer
zitten.

Benieuwd wat dit traject nog gaat brengen 🙏🍀

08/11/2025

Ik hou van wandelen

De cadans van mijn voetstappen
De traag voorbijglijdende landschappen
Buitenlucht in mijn longen
Zonlicht in mijn ogen
Ruisende natuur in mijn oren
Dat brengt kalmte en leven in mijn lijf

In mijn herinnering stap ik uren en dagen
Langs indrukwekkende kustlijnen
En kronkelende bergpaden

In realiteit flaneer ik elke dag een half uur door hetzelfde oude stadspark
Seizoenen wisselen en het licht valt elke dag anders
Zo blijft dat vertrouwde pad
mij verwonderen
En kalmte en leven brengen
in mijn lijf

Welke routine blijft jou verwonderen?

02/11/2025

Close encounters in the park

02/11/2025

Pijn en lijden
De Boeddha beschreef het al in zijn tijd
Hoe het leven als mens soms verdomd pijnlijk kan zijn: hartenpijn, teleurstelling, verlies, fysieke pijn, ziekte

Het hoort er bij
We hebben een lichaam, geliefden, verlangens, ambitie,
Dan kan het ook goed mis gaan
Daar kunnen we niet onderuit

Dat hoeft niet erg te zijn
Ons lijf en hart kan wel wat aan
We kunnen leren voelen
en troost vinden bij elkaar
De knapste creaties zijn ontstaan
uit rauwe pijn en verlangen
We kunnen groeien in veerkracht
We kunnen terugplooien op onze essentie

Helaas wil ons verstand daar vaak meer mee doen:
Begrijpen waarom
Er een verklaring voor vinden
Er een mening over hebben
Het oplossen, liefst snel
Een schuldige vinden (vaak wij zelf)
Wegduwen en negeren
Er een verhaal rond breien

Op zich zijn dat normale menselijke reacties op pijn
Het is best ok om pijn te proberen begrijpen en oplossen
Ik wens iedereen daar een goed klankbord bij en een warm contact met lotgenoten en zorgverleners

Maar wanneer ons verstand tegen ons begint te werken
Wanneer we vast zitten in ons verhaal
Wanneer we verkrampen in het hardnekkig zoeken
naar een verklaring en oplossing
Wanneer ‘ik kan dit niet aan’
Of ‘dat is toch niet normaal!’
een mantra wordt die we blijven herhalen
Wanneer we er ‘s nachts van wakker liggen en niet kunnen stoppen met piekeren
Wanneer onze mening hard en meedogenloos wordt
Dan
maken we normale menselijke pijn erger, groter, harder dan ie in werkelijkheid is
Dat is lijden.

Kan je het verhaal opmerken
Laten zijn
En zuiver zijn
en zorgen
voor jouw pijn?

De regen vraagt zich niet af
waarom het regent
Zo kan ook jij
Zijn
met rauwe pijn
En je tranen in hun helende werk laten
Al wat je daar nog aan toevoegt
Is pas echt lastig

28/10/2025

Een jaar ziek thuis.
Tijd om je statuut vanaf nu ‘invalide’ te noemen
en nog wat te knippen in je uitkering.

Arbeidsongeschikt.
Werkonbekwaam.
Invaliditeit.
Wie vond ooit die woorden uit?
Zowat iedereen vindt er wat van.
Er woedt zowaar een politiek debat over de kost van al die langdurig zieken.
De verzekering vindt
op papier dat je al lang klaar bent
om weer aan werk te gaan.
De dokter vindt
dat je vooral genoeg moet rusten en doseren,
Alleen een klein project is toegelaten.

Er is al eens een terugval
Of net die kleine stap vooruit
Een tegenslag of een meevaller
Helemaal vast zitten of in een quantumleap
Verwarrende chaos of heldere rust

En hopelijk veel daartussen
Het rustig voortkabbelen van het leven
In dagelijkse routine en gewonigheid
En daar blij mee kunnen zijn
Met de vertedering in de kleine dingen
En de nabijheid van die lieve andere

Tussen de hetfststormen door
Schijnt de zon door het gebladerte
De bomen laten hun bladeren los en vinden rust in hun wortels

En ik mijmer met de vraag:
Hoe kan je
blij-zijn
in jouw leven
Los van de omstandigheden?

20/10/2025

Levend verlies.

Elk moment van de dag
de confrontatie moeten aangaan
met alle grote en kleine dingen
Die vroeger evident waren
En nu niet meer kunnen
Die niet meer zijn

Hoe vaak hoor ik mezelf zeggen of schrijven:
dat kan ik niet aan,
daar zal ik niet bij zijn.
Ik begin het al gewoon te worden,
maar wennen doet het niet.

Want ik wil wel, ik heb wel goesting.
Mijn hoofd en hart zouden graag
bij dat etentje zijn,
of naar de Ardennen rijden op vriendinnenweekend,
of aan dat nieuwe project meewerken.

Mijn lijf is er niet toe in staat.
De weerbots, de PEM, zou al toeslaan
nog voor ik er geraakt ben.

Dus neem ik de hond maar weer mee op onze dagelijkse wandeling in het parkje om de hoek.
Dus steek ik de kaarsjes aan in de warme living.
Dus voel ik me dankbaar voor het extra kussen in mijn rug
en het lekkere eten dat mijn lief klaarmaakt.
Want dat brengt rust
En maakt het rauwe rouwen zacht.

Wens je zelf inspiratie over rouw bij ziekte en pijn?
Check eens de agenda van
enverlies vzw

17/10/2025

Levend verlies.

Elk moment van de dag
de confrontatie moeten aangaan
met alle grote en kleine dingen
Die vroeger evident waren
En nu niet meer kunnen
Die niet meer zijn

Hoe vaak hoor ik mezelf zeggen of schrijven:
dat kan ik niet aan,
daar zal ik niet bij zijn.
Ik begin het al gewoon te worden,
maar wennen doet het niet.

Want ik wil wel, ik heb wel goesting.
Mijn hoofd en hart zouden graag
bij dat etentje zijn,
of naar de Ardennen rijden op vriendinnenweekend,
of aan dat nieuwe project meewerken.

Mijn lijf is er niet toe in staat.
De weerbots, de PEM, zou al toeslaan
nog voor ik er geraakt ben.

Dus neem ik de hond maar weer mee op onze dagelijkse wandeling in het parkje om de hoek.
Dus steek ik de kaarsjes aan in de warme living.
Dus voel ik me dankbaar voor het extra kussen in mijn rug
en het lekkere eten dat mijn lief klaarmaakt.
Want dat brengt rust
En maakt het rauwe rouwen zacht.

Wens je zelf inspiratie over rouw bij ziekte en pijn?
Check eens de agenda van
enverlies vzw

11/10/2025

Wij mensen zijn betekeniszoekers.
Da’s vaak nuttig want het maakt ons wijs en slim.
Tegelijk is het wijs en gewoon fijn om simpelweg te zijn met wat is.
Al je zintuigen voelen.
In het moment zijn.
Gedachten laten voorbij stromen als bladeren in de wind.
Ongrijpbaar.

Nu ik leef met onzichtbare ziekte heb ik nog meer geleerd om het zoeken naar betekenis los te laten.
Als ik elk signaal van mijn lichaam, elk pijntje, elke druk, elke kramp, elke duizeling, elke hapering,
moet verklaren,
dan ben ik de hele dag bezig.
Als ik mijn ziekte moet verklaren
(Waarom overkomt mij dit nu?)
(Wat heb ik te leren om er vanaf te geraken?),
word ik hoogstwaarschijnlijk depressief.

Liever stel ik mezelf de vraag die zo vaak stelt:
Hoe werkt dit nu voor mij?
Wat is de uitnodiging in dit moment?
Meestal is het antwoord:
Vertragen, zakken, landen, gronden.
In het gewoon zijn wordt alles licht en helder.
Terwijl ook de pijn en akeligheid er gewoon mag bij zijn.

P. S.
Op de video is mijn stem erg hees.
Dat is een symptoom van de long covid.
Mijn stembanden, een orgaan zo groot als de kop van mijn duim, zijn prima in orde 🙏.
De spieren er rond, in mijn gezicht, keel, nek en schouders, zijn chronisch verkrampt en gespannen.
Best lastig als je een babbelberoep hebt.
Met kinesitherapie leer ik die zone ontspannen en vind ik mijn stem terug.
En is er toch terug heesheid, dan weet ik dat ik rustiger aan mag doen.

Hoe vertelt jouw lichaam wat je echt nodig hebt?📷

26/09/2025

Random avondwandeling. Licht en verwondering.

Terug naar Puur

16/11/2025

14/11/2025

08/11/2025

02/11/2025

02/11/2025

28/10/2025

20/10/2025

17/10/2025

11/10/2025

26/09/2025

Adres

Telefoon

Website

Meldingen

Contact De Praktijk

Snelkoppelingen

Delen

Type