Katja Wydhooge

Startpagina
België
Ieper
Katja Wydhooge

Lukt het je (nog) niet om op-en-top jou-zelf te zijn, volop te genieten, rust te vinden? Wat houd je tegen en vooral hoe buig je het om?

Ik begeleid je graag op de boeiende ontdekkingsreis! Let the view surprise you!

16/07/2025

Lieve volgers,

Wat een bijzonder verlof. Anders dan anders. Niet in wat ik doe, maar in hoe ik het beleef. Er verschuift van alles waar ik de vinger niet op kan leggen. Een beweging waar ik de bestemming niet van ken, maar die ik wel wil volgen. Met openheid. Met vertrouwen.
Vanmorgen heb ik een vreemde beslissing gemaakt. Ik verlaat facebook en instagram. Misschien tijdelijk. Misschien definitief. Ik kan er weinig uitleg bij geven. Het voelt zo dat ik dit wil doen, mag doen. Ik wil graag heel oprecht mijn trouwe volgers bedanken om mijn schrijfsels te ontvangen. Ik blijf bereikbaar via mijn website www.katjawydhooge.be

09/07/2025

Dit kaartensetje, bestaande uit 30 liefdevolle en inspirerende boodschappen,
is ontstaan
door mama’s.
De bezorgdheden, de twijfels, de ergernissen, de gelukjes die ze met me deelden
heb ik verwerkt
in 30 verbindende, inspirerende, empowerende boodschappen.
Daardoor is het kaartensetje door mama’s
er één geworden voor mama’s
Het heeft enkel JOU nog nodig
om zijn weg te vinden
naar een pracht van een mama!
https://www.katjawydhooge.be/.../kaartenset-voor.../

07/07/2025

Ik heb mijn balans opgemaakt. De balans van inkomsten en uitgaven voor 2024. In absolute cijfers: een catastrofe. Dit kun je wel zeggen als je uitgaven meervoudig je inkomsten overtreffen. En toch ben ik oprecht tevreden!! Want ik reken niet in absolute cijfers, maar in waarde. Ik reken wat die uitgaven mij hebben opgeleverd. En dan slaat de balans compleet om! Dan worden mijn uitgaven ineens inkomsten! Dan heb ik in 2024 meervoudig mogen ontvangen wat ik heb uitgegeven. En dus voel ik mij een tevreden mens. Ik voel mij, ondanks de negatieve balans in absolute cijfers, RIJK en vooral heel dankbaar voor wat ik mocht ontvangen.

04/07/2025

Gisteren. De 2e dag van mijn verlof en ik mocht de hele dag 'ontvangen'. Een geschenk aan mezelf. Een ontbijtje bij , een zalige floatingsessie bij , lezen op de trein, een heerlijke pannenkoek met koffie op de markt in Poperinge. Ik voel een gelukkig mens.

30/06/2025

Tuinieren was zijn grootste hobby en de gemeente had een tuintje voor hem kunnen regelen. Het was half juni. Het plantseizoen was eigenlijk voorbij. Ik dacht dat de man ontgoocheld zou zijn. Maar dat was hij niet. Hij zei: “Dat is ideaal. De bodem is nog niet rijp om te zaaien en te planten. Ik wacht wel tot het najaar. Dan ga ik de bodem voorbereiden, zodat hij rijk is om in mei vruchten te ontvangen.” Het was prachtig, wat hij zei. Hoe hij het ritme van de natuur eerde. Hoe hij heel bewust tijd voorzag om van de grond een voedzame bodem van te maken.
Het zou mooi zijn als ook wij, voorafgaand aan conceptie, de vraag zouden stellen of het wel het juiste moment is om te zaaien. Of de omstandigheden wel ideaal zijn. Of de bodem wel klaar is om het zaaigoed te ontvangen. Of we ‘in afwachting’ nog iets kunnen doen om de bodem te verrijken. En niet enkel aan de oppervlakte, maar ook, vooral ook, op de diepere lagen.

23/06/2025

Gewoonlijk poets ik op zaterdag, maar daar had ik zaterdag, door de grote hitte, helemaal geen zin in. Ik nam me voor om eens een dagje ‘niets’ te doen. Moeilijk! Het is alsof mijn hele systeem dan in de war geraakt. Uiteen valt. Er is een deel van mij dat mee doet, gaat zitten, en er is een deel van mij dat doorgaat, alsof het tijd nodig heeft om te schakelen naar een ander ritme. Zo duurt het een tijd voor mijn hoofd er vrede mee heeft om stil te vallen. Voor mijn handen niets meer om handen hoeven. Voor mijn lichaam écht kan zakken in het niets doen. Het duurt een tijd voor ik gewoon kan 'zijn'. En dan…
…dan opent zich de poort naar een andere wereld. Een wereld waar ik gewoonlijk aan voorbij loop. Een wereld waar ik gewoonlijk niet zo veel acht op sla. Een wereld die parallel bestaat aan de wereld waar ik gewoonlijk in vertoef. Dan kijk én zie ik wat kippen eigenlijk doen als ze op de wei lopen, dan kijk én zie ik dat de hortensia op het terrasje boven dringend water nodig heeft, dan hoor en zie ik de zee in het ruisen van de bladeren in de bomen. En dan vraag ik mij af, welke werelden bestaan er nog, parallel aan de wereld waar ik vertrouwd mee ben? Werelden waar ik mij (nog) niet of niet meer bewust van ben, niettegenstaande ik erin besta.

16/06/2025

‘Jonge mensen zijn daar niet mee bezig’. Dat was haar reactie toen ik sprak over mijn verlangen om een traject te creëren voor ouders die nog niet of misschien net zwanger zijn. Een traject dat ouders mee wil nemen in de bijna-niet-in-woorden-te-vangen schoonheid van wat zich, onzichtbaar voor het oog, in hun schoot voltrekt. In hoe ze hun baby in die bijzonder ontwikkelingsfase kunnen ondersteunen en dragen. ‘Jonge mensen moeten veel werken. En ze bouwen of verbouwen. Ze hebben het écht druk. Ze zijn daar niet mee bezig’, voegde ze er nog aan toe.
Ik was ontmoedigd maar stelde haar eerlijke reactie op prijs. ‘Misschien heeft ze gelijk. Jonge mensen zitten hier wellicht niet op te wachten.’
En toen was er dat stemmetje. Het zei: ‘Maar net daarom! Net daarom moet je het doen! Omdat het voor de baby zo anders zou zijn. Omdat de baby zich veel meer gedragen zou voelen. Omdat het voor ouders zo anders zou zijn. Omdat ze de zwangerschap en de aanloop ernaar toe zo anders zouden beleven. Omdat ze die periode nooit meer kunnen overdoen. Omdat je bewust zijn van die onnoemelijke schoonheid een compleet nieuwe dimensie kan openen in de verbinding met de baby en in de beleving van de zwangerschap. Daarom wil ik het doen. Uit liefde. Uit diep respect.
In het najaar gaan we van start. Stuur me een berichtje via DM als je meer over het traject wil weten of als je op de wachtlijst (max. 6 plekjes) wil komen. Dit berichtje wordt heel graag gedeeld met wensouders!

09/06/2025

Ik ga een experiment aan. Een experiment met mezelf. Een experiment dat te maken heeft met wat ik voel in mijn lijf als ik vanuit bezieling ergens mee bezig ben. Mijn flow volg. Overtuigingen loslaat.
Het gevoel is intens, zo intens dat ik het moeilijk kan (ver)dragen. Daarom associeerde ik dit gevoel altijd met een waarschuwingsignaal. 'Pas op dat je niet aan je grenzen voorbij gaat'. Bijgevolg krabbelde ik achteruit, liet ik het idee of het engagement varen, trok mij terug in mijn veilige cocon. Voor even.
Onlangs was het gevoel er weer. Dit keer probeerde ik er niet van weg te bewegen maar erbij te blijven. Hoe voelt wat ik voel eigenlijk écht?
Bijzonder. Want wat ik voel, is leven. Wat ik voel, is activiteit. Wat ik voel, is energie. Energie die stroomt. Energie die uit wil breken. Energie die niet langer begrensd wil worden door een veel te krap geworden ‘jasje’. Wat ik voel is dat ik mag verlaten wat ik ken en dat ik het onbekende tegemoet mag treden. Met nieuwsgierigheid. Met een diep vertrouwen. Vrij. Uit.
De associatie die ik altijd maakte werd ingegeven door lijfelijke herinneringen aan 'uitbreken' en 'de flow volgen'. Herinneringen die in mijn lichaam kennelijk een alarmbel doen afgaan. 'Uitbreken' en 'de flow volgen' zijn thema's die in onze prenatale ontwikkelingsgeschiedenis meermaals voor uitdagingen zorgen. Mijn lichaam is wijs, dat het mij waarschuwt. Maar nu een 52 jaar ouder. Ik ben er nog. En ik ben nieuwsgierig naar wat er komt als mijn bezieling voluit kan stromen. Als ik de flow volg. Als ik controle loslaat. Dit is het experiment wat ik wil aangaan. JAAAA!

02/06/2025

Haar vraag was om een lijst te maken van de momenten waarop ik in mijn leven JA had gezegd en ook werkelijk JA had gevoeld. In mijn lichaam. Een simpele vraag, maar het antwoord op die vraag was best confronterend… Want mijn lijstje was kort. Heel kort.
Hoe vaak heb ik in mijn leven dan JA gezegd, terwijl ik geen JA voelde!? Hoe vaak heb ik een JA gezegd die eigenlijk geen échte JA was!?
Dit inzicht was pijnlijk. Voor mezelf. Voor de ander. Want als ik dat doe, verloochen ik mezelf. Als ik dat doe, laat ik mezelf niet écht zien. Als ik dat doe, doe ik dingen niet van harte. Als ik dat doe, beleef ik minder plezier in wat ik doe. Minder plezier in het leven. En dat is niet hoe ik het NU wil.
Hoe we JA zeggen leert ons iets over de tijd dat we voor het oog nog onzichtbaar waren. Over de tijd dat niemand nog van ons bestaan afwist.
Stuur me een DM als je hier meer over wil weten!
En...voel jij jouw JA als je JA zegt?

29/05/2025

Heb je het al eens voorgehad? Dat je op een plek komt die zo vertrouwd voelt dat je er bijna van overtuigd bent dat je er ooit moet zijn geweest? Een plek die door je lijf wordt herkend maar waar je hoofd geen herinneringen aan heeft?
Ik had het een tijdje geleden voor. Ik kwam op een plek die ik herkende. Een plek die voelde als 'mijn' plek. Overduidelijk. Een zalige plek. Het leek wel... een reünie. Die plek, is een plek diep in mij. Het is een plek PUUR MIJ. Ik voel dat ik die plek niet meer wil verlaten. Nooit meer.

26/05/2025

Ik was gisteren op een bijzonder mooie plek. - Hilversum. Zo'n mooie plek dat 'daar alleen al mogen zijn' mij tot tranen toe ontroerde. Op die bijzondere plek ging ik een workshop volgen bij een vrouw met een bijzondere visie . Zij ziet het ondernemerschap als een vorm van kunstenaarschap, als een pure vorm van Zelfexpressie. Ik onthoud dat het ten volle tot expressie brengen van wat in jou leeft, de hoogste vorm van dienstbaarheid is aan jezelf, met als effect dat het ook bij anderen iets waardevol in beweging kan brengen. Zelfexpressie is het mooiste geschenk dat je jezelf en anderen kunt geven. Een ultieme daad van liefde.
Het was een dag waarin ik mijzelf kon voeden aan waardevolle inzichten, aan een prachtige plek om te zijn, aan de puurheid van de smaken op tafel, aan de bezieling van de deelnemende ondernemers, aan de tijd met en voor mezelf. Ik ben er zo dankbaar voor. 🙏

19/05/2025

Wat wielrenners en zaadcellen gemeen hebben...
Ik ben niet per se een grote liefhebber van de koers. Ik volg flarden. Maar het fascineert mij wel hoe de koers een soort weergave is van wat zich heeft afgespeeld in dé Klassieker van ons leven. De tocht van de zaadcel naar de eicel. Het is bijzonder hoeveel gelijkenissen er zijn tussen 'onze' klassieker en zeg maar de ronde van Vlaanderen of een bergrit in een grote ronde. En dan heb ik het alleen nog maar over het ploegenwerk. Want net zo goed als winst in de koers niet alleen de verdienste is van de kopman, van één individu, is dit ook zo voor de koninginnenrit op weg naar conceptie. Ook hier gaat het over een ultieme samenwerking tussen kopmannen en helpers. Over een ultiem samenspel tussen de 'benen', de conditie, de omstandigheden, het parcours. Ook hier gaat het om op het juiste moment op de juiste plek zijn. Op het juiste moment de juiste 'beslissingen' nemen om het ultieme doel te bereiken. What a wonderful world!

Adres

Veemarkt 11
Ieper
8900

Telefoon

+32476355415

Website

https://www.equilibre.info/nl/Katja%20Wydhooge

Meldingen

Wees de eerste die het weet en laat ons u een e-mail sturen wanneer Katja Wydhooge nieuws en promoties plaatst. Uw e-mailadres wordt niet voor andere doeleinden gebruikt en u kunt zich op elk gewenst moment afmelden.