Leef jouw potentieel, Voormezele-Dorp 2F, Ieper (2025)

13/11/2025

Wat is energetisch lichaamswerk ( ),

zoals Reiki, Drisana, Feniks Shakti, Acces Bars, ... ?

Wekelijks geef ik een inkijk in het aanbod van , om jou te helpen kiezen wat best past.

ENERGIEWERK
Energetisch lichaamswerk vertrekt vanuit de visie dat lichaam, geest en (levens)energie onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn en elkaar beïnvloeden. In het oosten wordt dit al eeuwen met de paplepel ingegeven: het is ingeburgerd om van kleinsaf constructief met je levensenergie en lichaam te leren samenwerken. Niet alleen in gevechts- en verdedigingssporten wordt dit principe toegepast, het is een vast onderdeel van de leefwijze daar. In het westen en wereldwijd steken we op dit vlak toch voor het eerst eens onze kleine teen in het water... Eindelijk! Stapvoets komt er steeds meer inzicht in het feit dat een puur op ratio gebaseerde samenleving, waar we alleen het mentale, kennis verzamelen en ons robotsgewijs op automatische piloot een leven bedénken (zonder te beléven), bijzonder nefaste gevolgen met zich meebrengt op vlak van menselijk welzijn.

Het doel van energiewerk is om via een waaier aan technieken, blokkades in de energiestroom in je lichaam en volledige zijn op te heffen. En om de natuurlijke balans van het lichaam en levensenergie te herstellen.

Een kleine kanttekening: velen hangen in deze tijden een naambordje aan de deur met het label 'healer', 'energetisch healer' of iets in die aard. Ze stromen gezellig mee op de hype van dit moment. Dit doen ze zonder zelf eerst door de nodige (integratie)processen en initiaties heen te gaan. Zonder de nodige jaren integratie door te gaan in hun eigen leven, om dit werk te kunnen dragen en belichamen voor anderen. Je ziet het vaak al, nadat ze enkel een korte introductie van een paar dagen kregen in Reiki, Drisana, F. Shakti, ... of andere methodieken. Informeer je goed bij wie je terecht komt, zodat je zeker bent dat het iemand is die volwaardig zijn of haar strepen heeft verdiend in degelijke training/scholing en verdieping. Iemand die voldoende praktijkervaring heeft opgebouwd om jou veilig en constructief te kunnen verderhelpen. Dit zonder onnodig te gaan zweven in spirituele sferen (wel verbonden, uitgelijnd én met de voeten op de grond) of zonder voeling met de realiteit. Je wil iemand die je kan helpen in het begrijpen van de samenhang van jouw volledige energetische anatomie, met je lichaam en de diepere, ontastbare kant van het leven. Iemand die je helpt met het belichamen van Spirit-levensenergie. Iemand die je helpt (be)léven in plaats van te overleven.

Bij Leef zit je helemaal goed op dat vlak! Hier kan je genieten van en je laven aan meerdere vormen van energiewerk. Helemaal op maat voor jou, voor waar jij nu staat en waar je naartoe wil. Er wordt gewerkt met o.a. Reiki, Drisana, Feniks Shakti, Acces Bars, en andere methodieken volgens wat er zich aandient bij jouw bezoek en bij jouw hulpvraag.

Welke voordelen ervaar je na een behandeling?
* een ontladen gevoel: verminderde stress en spanning
* emotioneel meer in evenwicht
* betere vitaliteit
* pijnvermindering
* beter in lijn met jezelf en als gevolg daarvan: je dierbaren
* minder onder invloed van alle prikkels van buitenaf
* innerlijke rust
* heldere kijk
* verfrist lichaam
* vernieuwde energie
* kunnen vrijlaten van geblokkeerde emoties en oude pijn.

Concreet
Een Leef-sessie duurt 2 uur en bestaat uit: een deel individuele begeleiding en een deel energetische behandeling (zoals Reiki, Drisana, Feniks Shakti, Acces Bars, ...) op maat. Begeleiding én belichaming in een prachtige symbiose. Want het lichaam onthoudt alles wat wij vergeten zijn: zonder lichaamswerk is geen enkele transformatie mogelijk. Twee vliegen in één klap!

Benieuwd geworden?
Ervaar het zelf om te ontdekken wat het met jou doet:
plan jouw Leef-sessie vandaag nog via info@leefjouwpotentieel.be of een berichtje bij deze post.

11/11/2025

Afscheid nemen bestaat niet

zong Marco.

Vandaag geloof ik Marco niet.
Misschien komt dat ooit nog wel.

Vandaag, precies een jaar geleden, was er op dit moment nog geen vuiltje aan de lucht. Pas enkele uren later zou het verwoestende telefoontje volgen en was de meedogenloze rollercoaster vertrokken. De vragen blijven hangen. De 'wat als' en de 'hadden we maar' en de onmacht evenveel.

Er werd me verteld dat het eerste jaar altijd weer een jaar zou zijn van eerste keren zonder jou erbij. Dat dat de eerste horde zou zijn in een hordenloop die qua duur en intensiteit een heel persoonlijke weg zou worden. En dat hebben we geweten. Er werd mij verteld dat het na dat jaar wellicht iets minder zwaar zou worden, om rondom alles heen te leren voelen en bewegen. Om misschien hier en daar al wat minder kramp te ervaren wanneer we het over jou hebben. Vandaag kan ik mij daar nog geen voorstelling van maken, van hoe dat zal zijn.

Hoe ik je op deze foto supertrots aankijk als zus en je wil overladen met bakken knuffels? Dat is nog steeds wat ik vandaag zou willen doen. Wat ik stiekem ook doe, al is het nu alleen nog in gedachten. Wat ik al die jaren heb willen doen, ook en vooral toen het leven meedogenloos gebeurde voor ons allebei.

Ik hou je levendig, broere.

Grote zus 💚

09/11/2025

Wie ben jij,

als je bevrijd zou zijn van je grootste onzekerheden en angsten?

Wie zou je kunnen zijn,
als de enige mening die er werkelijk toe deed, die van jou was?

☀️ Fijne zondag ☀️

03/11/2025

Lees dit, als jij

ook STERK bent.

Net als ik.

Zo STERK
dat je zonder één traan te laten en robotsgewijs met familie overlegt om misschien een knuffel en een deken te laten maken van de kledij van je broer die er volgende week al een jaar niet meer is. Samen met je broer verloor je nog meer mensen. Alles veranderde in één klap, sinds dat moment. Het was een jaar van doorlopend afscheid nemen en levend verlies. Hallucinant. Je doet het gewoon. Ook al zou je liefst gewoon je broer nog kunnen spreken, om alles uit te klaren wat hangende was. Om alle vragen beantwoord te hebben. Geen zakken kledij doorworstelen. De emotionele rollercoaster slik je in. Iedereen hoorde het verhaal al duizend keer. Life goes on, toch? Ben je daar nu nog niet over? Jij straalt toch altijd. Lachen! Waw, proficiat. Zo sterk. Applaus!

Zo STERK
dat mensen je dolenthousiast schouderklopjes geven, als je bovenop alles wat doorlopend op je bord landt, achter de schermen nog meer mokerslagen incasseert en 'pokerfacegewijs' doet alsof er geen vuiltje aan de lucht is. Je weet gewoon niet meer hoe je uitgelegd krijgt aan mensen die het zelf nooit voorhadden, dat alles weer ineens en tegelijk de afgrond induikt. Dat je eigenlijk al vele jaren geen vaste grond meer onder de voeten hebt gevoeld en jezelf telkens weer opnieuw moest schrap zetten voor de volgende impact. Ja, ook (en vooral) van je dierbaren! Dat je ondertussen ook een klein mensje hebt groot gebracht, met zoveel mogelijk liefde en steun. Dat je daarnaast veel pesterijen en agressie moest incasseren. Steeds opnieuw gedwongen op zoek naar waar je je jezelf en je levenswerk weer kon 'herplanten' om hopelijk dit keer wel wortels te kunnen ontwikkelen en volwaardig open te bloeien. De mensen die je goesting hierin doelbewust keihard aanwakkerden, of plechtig beloofden je leven en droom samen met jou vorm te geven, trokken onderweg iedere keer weer schaamteloos hun staart in. Sommigen meerdere keren. En zo ben je uiteindelijk hier beland. Geen mensen meer over. En de mensen die overblijven, raken niet verder dan hier en daar eens hun kleine teen in het water steken en luidkeels van de daken roepen dat ze weten wie ze zijn, om de volgende seconde alweer door te hoppen naar een nieuwe illusie. That's life, I guess... Sommigen zullen je heimelijk willen gebruiken als fundament om de structuur en decoratie verder af te werken met anderen. Ondertussen ploeter jij weer verder. Kopje boven water. Waw, proficiat. Zo sterk. Applaus!

Zo STERK
dat mensen verrast lijken als je plots toch eens struikelt en blijft liggen. Dat je na de zoveelste onverwachte lichamelijke inbreuk van je 'liefste' geen energie meer over hebt om uit te reiken. De blikken zijn vragend. Ongemak. Kop op! Dit is niet je eerste storm, toch! Jij kan dit. Go go go. Jij hebt al bewezen 'sterk' te zijn. Dus doe maar nog een keer. En nog een keer. En nog een keer. En nog. Niemand die begrijpt dat je pas struikelde, nadat je al eindeloos lang en meestal alleen, veel te 'sterk' bent geweest. Na verloop van tijd krabbel je met knikkende knieën weer op, op autopiloot, omdat je ook verantwoordelijk bent voor een ander leven. Het jouwe? Well... Waw, proficiat. Zo sterk. Applaus!

Een keuze heb je nooit gehad.

Was je niet oersterk geworden, dan had ook jij het niet overleefd.

Applaus?!

Je hebt niet nog meer tijd nodig om in je eentje te helen.
Je hebt meer ervaringen en mensen nodig die je zenuwstelsel een andere (veilige) realiteit laten ervaren. Die zeggen wat ze doen en doen wat ze zeggen. Die weten wie ze zijn en dat ook neerzetten. Die niet vluchten van je stormen, maar geduldig en daadkrachtig leren varen en vliegen, met jou mee. Hoeveel tijd en energie het in het begin ook vraagt om de kneepjes te leren.

23/10/2025

Ja,

ik drink wijn!

Rosé, rood, wit. Lekker. En ja. Goed dat 'bewijsmateriaal' van voor de komst van de gsm schaars is..

Ja,
ik hou van lekker eten. 'Ongezond' staat niet in mijn woordenboek.
Het evenwicht bewaren wel. Vers. Puur natuur. Het kruiden- en medicijnvrouwtje in mezelf combineren. Genieten. Proeven. Experimenteren. Veel. Uitgebreid. Knus. Delen. Koken voor mijn gezin en voor andere mensen. Ervaringen bieden via eten en samenzijn. Wie weet toch ooit nog op die helende plek in het buitenland, waar ook met eten wordt getoverd?

Ja,
ik kan ongelofelijk lui en koppig zijn. Italiaanse furie, die schaamteloos alles platbrand in een radius van 5 kilometer rondom, als ik weer even in een paniekske schiet of onveiligheid ervaar. Ik kan ook geen goesting hebben in de dag. Drama queen uithangen. Hollywood, anyone? Tuurlijk wel.

Ja,
ik hou van knus verzinken in de armen van mijn lief en stilte, rust, niets. Maar net zo goed kan ik blenden in de meest onstuimige feestjes, alle remmen los. Als laatste naar huis, als de rest al lang de handdoek in de ring heeft gegooid. Vraag maar aan Katie ;-), zij staat langst aan mijn zijde en was getuige van werkelijk alle versies en facetten van mij tot nu toe. Vanaf het moment dat ik als twintiger na de meest heavy oudejaarsnacht met haar nicht in haar zetel mocht crashen en ze me boterkoeken voorschotelde als een grote zus bij het ontbijt, waren we nooit meer ver weg uit elkaars leven. En we hopen beiden ruim 100 te worden, als besties aan elkaars zijde. Zij eerst, met haar 6 jaar ouder!

Ja,
de meesten van mijn vrienden en kennissen begrijpen geen snars van mijn diepere verbinding met het leven, van mijn 'spiritueel' kantje en mijn onverschrokken drive om als vrije ziel mee te bouwen aan de wereld die ik graag voor onze kids en verdere generaties wil nalaten. En toch zijn deze mensen ook gewoon onderdeel van mijn tribe. We gaan shoppen, schreeuwen onze mening van de daken als het moet, hebben brainless talks, gaan bowlen alleen al om elkaar luidkeels uit te lachen bij elke misser. En we kunnen evengoed stil staan bij de meest uitdagende levensvragen bij verse soep en een knapperige pistolet. Ik heb ook vrienden die veel jonger of veel ouder zijn. En een paar zeventigers prijken zelfs op de lijst! Anderen zijn de meest bekwame healers die ik ken en geven mij het nakijken op alle vlakken.

Ja,
ik hou van Andrea Boccelli. Alleen al omdat aan die prachtman een anekdote vasthangt van toen ik 17 was. Ik vergeet nooit meer hoe mijn koppigheid ervoor zorgde dat ik een live ontmoeting met hem miste in Italië... terwijl al mijn jaargenoten trots terugkeerden met zijn handtekening en leuke herinneringen. Zijn muziek gaat bij mij door merg en been. En tegelijk mag je mij de zwaartste metal voorschotelen. Ik geef geen krimp. Of net wel. Losgehen. Muziek is één van mijn medicijnen in dit leven.

Ja,
ik ben geen standaard mama.
geen 9-5 hier, alles gefixt in een verstikkende structuur waar niemand wat aan heeft. En toch kan ik niet anders dan altijd weer het warmst mogelijke nest bieden en doe ik niets liever dan mijn gezin verwennen en supporten wanneer ze de wereld gaan veroveren. Rebel mom met beschermende vleugels, zoiets. Ook voor mijn pluskinderen was ik voortdurend in de weer om dé thuis te bieden. Of ik daarin slaagde, laat ik in het midden. Ik deed alles wat menselijk mogelijk was op dat moment. Zo trots op hoe ik het voor mekaar heb gekregen om mijn dochter tot haar 13de te vergezellen (met veel liefde en af en toe een noodzakelijke schop onder de k*nt), terwijl mijn eigen leven meerdere keren in puin lag onderweg. En toch heb ik nog steeds zoveel te leren. Verzachten en ontvangen is daar een deel van. Ik ontvang vooral veel middelvingers en boegeroep van tienerlief momenteel. En toch ligt ze bijna dagelijks nog op mijn schoot of hangt ze om mijn nek als ik even niet oplet. Een bedankje, een klein cadeautje met haar spaargeld gekocht. Must be doing something right...

Ja,
ik ben energetisch therapeut en nog zoveel meer (healer in de volksmond) en help mensen doorheen de meest zware periodes en obstakels in hun leven. Mijn lichaam en energie zijn mijn werkinstrumenten in het emotionele en energetische lichaamswerk waarvoor mensen bij Leef komen. Heb er vele jaren studie en inwijding opzitten om te staan waar ik sta. En tegelijk ben ik wellicht de allergrootste speelvogel die op deze planeet rondloopt. Ik kan niet anders dan dagelijks minstens 1 iemand aan het lachen te brengen en mezelf te relativeren met humor en alles wat leuk is. Rebels? Ja, hoor. Met een knipoog. En veel liefde voor mensen.

Ja,
ik hou van natuur, stilte, rust, het leven.
En ook van Alex Agnew en zijn lef om alles te benoemen!
Hope he's ready for me & my tribe in 2026... Afas Dome here we come.

IT'S CALLED BALANCE.

Deze post is een uitdrukkelijke oproep om jezelf niet te verliezen in de spiri-clown-theorie van tegenwoordig dat je jezelf in een soort krampachtig spiritueel jasje moet gieten om erbij te horen. Dat je eerst een bepaald level moet bereiken, om te kunnen beginnen met je leven. Dat anderen 'verder' staan. En jij nergens.

Het is mijn oproep aan jou om je MENS-ZIJN helemaal te omarmen en te durven beleven. Ook als je hier bent om daarnaast grootste dingen neer te zetten.

Dagelijks landen mensen bij Leef die verwelken, omdat ze vergeten dat ze ook nog mens zijn. Ze doen toch zo hun best. Innerlijke Grote Schoonmaak (healen) op nummer 1. Maar ze vergeten te LEVEN!

Niet jij?
Wie dan wel?
Niet nu?
Wanneer dan wel?
Niet zo?
Hoe dan wel?

Waar gaan jouw ogen weer van stralen en je hart weer sneller van kloppen?

Doe dat!
Wees dat!

--- einde dienstmededeling --- ;-)

22/10/2025

Misverstand rechtzetten:

ja!

De Pilates lessen van Leef lopen wel gewoon verder door, nog steeds in 't Groenhuis.

Blijkbaar doen andere geruchten de ronde, vernam ik gisteren. Mocht er verandering komen, wordt ook dat nieuws weer heel duidelijk gecommuniceerd.

Voor de leskalender en andere info: meld je aan voor het maandelijks Nieuwsblaadje via www.leefjouwpotentieel.be

Spread the word...

Tot binnenkort?

19/10/2025

Nieuwste blog is geboren:

Mannenpracht & vrouwenkracht.

Enjoy.

https://www.leefjouwpotentieel.be/2025/10/19/mannenprachtvrouwenkracht/

17/10/2025

☀️"Het leven overkomt je, terwijl je bezig bent andere plannen te maken".

🙏Zei Katrien, na mijn les. Alsof het leven me via haar toesprak. Of ik KLAAR was? Niet alleen met open armen en mijn denken, maar met mijn hele wezen en zijn? Klaar om mijn deur open te zetten en "dank u" te zeggen?

🔥KLAAR voor wat het leven in petto heeft voor mij? In plaats van klein en bekend spel te spelen in het leven waarin ik was gaan geloven dat dat mijn forever 'kooitje' zou zijn? Comfy, dat wel. En na de ongelofelijk pijnlijke diepzeeduik in 2020 op alle vlakken en het ploeteren doorheen alle jaren sindsdien, dacht ik dat dit het was. Watertrappelen, voor altijd. Dat ik dankbaar moest zijn om gewoon mezelf, mijn dochter en mijn zaak boven water te hebben kunnen houden. Met pijn, een gebroken hart, zweet en eindeloos veel tranen. En met dank aan die dierbaren, die er altijd net op tijd waren, om me te vangen en te zorgen dat ik net niet kopje onder ging. Murphy en zijn legers hebben me niet gespaard, ze walsten alles meedogenloos plat onderweg. En toch. Velen gingen sinds 2020 ten onder, met bakken minder kansen en geluk.

Wat ik aan de voorbije jaren overhield, is dat ik nieuwe kansen soms moeilijk herken wanneer ze passeren. Zelfs als ze 100 keer heen en weer passeren. Zelfs al voel ik van de eerste seconde een volwaardige "ja" in mijn hart en ziel. Het duurt zoveel langer dan vroeger voor het klikt en voor ik durf. Niet (meer) voor mij. Bestaat niet. Kan niet. Durf niet. Wie ben ik? Ik 'heb' niet genoeg om... What's the catch?

Maar toen mijn buurvrouw een tijd geleden met vragen en voorstellen kwam, en bijna letterlijk de kansen in mijn schoot worp... was mijn laaiend innerlijk vuur ineens weer daar! We zouden eventjes een koffie nemen en plannen maken op vraag van het stadsbestuur waarvoor ze werkte, een kwartier leek genoeg. Twee uur later zat ze hier nog. En voelde ik dat de woorden bleven komen en de creativiteit bleef stromen. De controlefreak in mij had geen tijd gehad om me voor te bereiden op deze afspraak en dat leek precies de bedoeling! Zo kwam er ruimte voor ware inspiratie en levensenergie. Ik werd letterlijk uitgenodigd door het leven. Durf je?

En dus.
Bewoog ik mijn kleine teen vooruit, met knikkende knieën.
De rest volgde als vanzelf.

I said yes!
Aan mijn eerste eigen lezing 🎤, voorjaar 2026.

Nu alleen nog de technische kant regelen (not my favorite part als online 'fossiel'), en erop vertrouwen dat ook dat wel in orde komt.

Sorry papa, mijn 'grote mond' waar je je zot aan ergerde toen ik klein was (en nog steeds😅) laat zich dus nog steeds niet het zwijgen opleggen 💃. Ik begrijp steeds beter hoe dat voor jullie als ouders was indertijd, nu ik mijn eigen 13-jarige mini-me naast me heb die met dezelfde spraakvaardigheid gezegend is... Jouw talent en genen om te leiden, spreken en schrijven zet ik graag dankbaar verder de wereld in.

Naast het huidig aanbod van Leef, ga ik ademruimte geven aan spreken voor groepen en nu eindelijk dat kinderboekje en volwassen boek schrijven, die al zo lang stof liggen te verzamelen in mijn hoofd en lijf. And that's only the beginning.

Ik ben KLAAR.

En jij?
Ben jij KLAAR voor wat het leven voor jou in petto heeft?

10/10/2025

Eindexamen MET diploma

Wat gebeurt er als jij op volle STRAALKRACHT leeft?
Gewoon zoals je bent?

Dat er mensen zullen zijn die vluchten?
De meesten wel. En dat doet pijn als jij net als ik een intens diepe voeler en avontuurlijke zonnestraal bent. Dat je onderweg telkens weer mensen zult moeten loslaten die niet met je mee willen? Ook dat hakt er stevig in. Soms klamp je zo krampachtig vast en krimp je in om wat schijnveiligheid te mogen ervaren. Ik heb geen angst van de magie van het leven. None. It’s my playground. En dat botst wel eens met alles wat kunstmatig, donker en rationeel is. Hop. Figuurlijke staart tussen de benen, weg zijn ze. Lopen maar! Vluchten voor hun leven. Het doet je alles in vraag stellen over wie je bent en wat je doet. Je hebt maar twee keuzes: je deelt zonnebrillen uit aan wie je niet kan ‘nemen’ of je dimt jezelf. Kies wijs.

Dat er mensen zijn die bevriezen?
Check. Ze weten niet zo goed wat ze met je aan moeten. Ze kijken naar je, maar Zien je niet. Ze zijn er wel, maar beleven je niet. Je komt er niet in. Muren, stilstand, kilte, en meer van dat moois. Prima, toch? Laat ze. Dans dans dans je leven…. Met de wolven als het moet ;-) Throw me to the wolves and I come back leading the pack. Dat. Stop met geloven dat ware vrouwenkracht gelijk staat aan arrogantie of hard zijn. Stop met je vrouwelijk leiderschap onder stoelen of banken te steken. Leidt vanuit je onderbuik, hart en ziel in co-creatie. Stop met toelating vragen. Ga flowen.

Dat er mensen zijn die vechten?
Absoluut. Ook ik kreeg in de afgelopen 44 jaar doorlopend bakken bagger over me heen. Verwijten. Agressie. Ongeloof. Pestgedrag. Hoeraatjes wanneer ik onderuit ging. “Wie denkt zij wel dat ze is?” Van mannen die doodsbang waren voor vrouwenkracht en vrouwenpracht. Bang van zichzelf, hun potentieel en zijn. Van vrouwen die in mij hun concurrent of vijand zagen. Terwijl ik met de uitnodiging kwam langs gedanst om zelf ook hun eigen plek in hun eigen leven in te nemen, vrij van remmen. Er waren steeds opnieuw mensen die imago’s en scenario’s over mij en mijn werk de wereld in stuurden die konden dienen als script voor de allerzotste films. Als een soort ziekelijke ‘beloning’ om schaamteloos mezelf te zijn. Ja, veel van deze scenario’s werden voor waar aangenomen. Ja, ik huilde veel stille en bittere tranen om de controle daarover vrij te kunnen laten. Ja, het werd gevoed door velen die niet bereid waren hun eigen innerlijke grote schoonmaak te doen. Het was makkelijker om mij als schietschijf te gebruiken. Graag gedaan. Ik heb het iedere keer weer in puurheid teruggegeven en ging door met waarvoor ik hier gekomen ben. Ik bleef koorddansen om de bagger heen. Tot groot ongenoegen van velen. Vandaag ben ik er diep dankbaar voor. Mijn koorddans-skills zijn ongeëvenaard en daarnaast is er een nederige dankbaarheid dat ik me nooit onderuit liet halen. Dat ik altijd de moed vond om toch gewoon mezelf te blijven. Als er mensen zijn die vechten, dan verzamel je dus alle bakstenen die jou onderweg worden toegegooid en bouw je daar je koninginnerijk mee. Je sluit je kasteeldeuren en gaat op je troon zitten. Er zullen er oneindig veel op je deur komen kloppen, die de troon naast jou willen innemen. Het is niet zo moeilijk om aanlokkelijke geschenken te aanvaarden van opportunisten die dolgraag willen meesurfen op jouw golven als vrouw en op jouw tsunami’s van creatiekracht. De meesten zullen daarop hopen en je proberen te betoveren tot je zwicht. Soms wacht je eeuwenlang op die krijgers, die pas op je deur komen kloppen, nadat ze eerst zelf de noodzakelijke bootcamps hebben doorstaan om jou, je tsunami’s en jullie gezamenlijke avonturen waard te zijn. Het is oprecht het wachten waard.

Ik wens jou ook je Elza-doorbraak toe.

Dat moment dat het GENOEG is geweest.
Genoeg met het verbergen van jouw magie. VRIJ.
Gooi die kasteeldeuren op gepaste momenten wijd open.
“Let it goooooooooooooooo….” Oefen met het kanaliseren van je magie. Wees volop vrouw. En kijk dan maar eens door wie je echt gedragen wordt, zonder woorden. Je zou zomaar eens versteld kunnen staan.

Ik begrijp dat je gewoon was geraakt aan 'net niet', 'bijna', 'misschien ooit', 'weer niet voor mij'. Examen na examen en telkens weer terug naar af. Uitzichtloos. I feel you.

Wat als je na dit eindexamen WEL je diploma in ontvangst mag nemen? Ben je KLAAR?

Ik heb definitief ontslag genomen uit alle wachtkamers.
Hop, de wijde wereld in.

There’s not enough rope to tie me down.
There’s not enough tape to shut this mouth.
Wild hearts can’t be broken.
Gwenny

08/10/2025

Hoe sneller je aanvaardt
dat het langer zal duren dan je wil...
Hoe sneller het gebeurt
dat het vlotter komt dan je verwacht!

"Maar wanneer dan, Gwenny?" is de vraag die me volgens mij meest gesteld wordt door mensen die bij Leef landen.

Op die vraag heb ik zelden een antwoord. Het gaat altijd om die ongelofelijk beangstigende sprong in het onbekende, doorheen het innerlijke Niemandsland, waarvan je op voorhand niet weet hoe lang je erdoor zal reizen. Soms is dat een paar nachten. Soms duurt het weken, maanden zonder vaste grond onder je voeten. Jaren, als het gaat om zevenmijlssprongen die je in je leven zult nemen. Het duurt altijd de tijd die het mag duren voor jou persoonlijk, om te zorgen dat je als het ware je oude huid kunt afwerpen die te krap is geworden voor jouw 2.0-versie. Het is een doorgroeimoment naar je nieuw blinkend velletje dat op maat is gemaakt voor het vervolg van je leven!

De sleutel is: aanvaarden van jouw 'nu', met alles erop en eraan, in alle levensfacetten. "Dank u" zeggen en voelen. Om alles wat er is. Ook al ben je aan het 'struikelen'. Ook al lig je neer. Ook al lijkt het alsof je hele leven in puin ligt. Ook al ben je momenteel heel ver verwijderd van waar je wil zijn en sta je aan de voet van de Himalaya, terwijl je dromen zich aan de andere kant van de berg bevinden. Misschien huiver je al bij het idee dat je nog omwegen zult moeten volgen om daar te komen. Geloof me, I know the feeling... How the hell kom je daar? Begin met klimmen, waar je nu staat en zoals je nu bent. Met alles wat je nu begrijpt en hebt. En vraag jezelf elke dag weer af: hoe is het voor mij om nu hier te zijn? Innerlijke detox dus. Wat en wie mag met je mee? Wat en wie laat je vrij? Welke oude pijnen vragen nog om heling? Heel. Welke innerlijke dozen kunnen mee met het afval, of naar de Kringloop van het Leven? Go. Is er ruimte om te ontvangen? Als mens? In je leven? Want hoe graag laten we als mens alles bij hoe het nu is, ook al is dat met mensen en in een context waarvan je al langer dan vandaag beseft dat het jou en je leven niet draagt zoals je wil gedragen worden? Je dromen trekken je als een magneet naar zich toe! En het klopt altijd. Durf je?

Tijd om alle innerlijke weerstand tegen jouw 'nu' te ontmantelen. Waar geen weerstand is, is flow en kan je weer gaan BRUISEN van het leven! Dan past de puzzel volwaardig. Duik de natuur in (één van mijn persoonlijke medicijnen). Leg het in handen van het Leven. Via die weg komen de meest geschikte mensen en situaties op je pad in het leven zoals het voor jou bedoeld is. Dan ben je écht volwaardig open en bereid voor wat komt. Dan ben je toegankelijk. Ontvankelijk. En dat is net wat er nodig is voor het Leven zelf, om jou te brengen wat het voor jou in petto heeft! Het enige wat je dan nog rest is "dank u" zeggen en je dromen aanvaarden met een ontembaar vuur en diepe dankbaarheid.

Stel dat je dromen morgen komen aankloppen aan je voordeur, kan je dan stralend opendoen met open armen en open hart, zonder in de stress te schieten dat je nog zoveel te doen hebt om ruimte te creëren? Zoals Pommelien het zo prachtig zingt: BEN JE KLAAR? De brug van hier naar daar ontstaat als vanzelf als jij jezelf (langer dan je goesting hebt) in je nu kunt houden. Of de woorden die mij als energetisch atoombommetje meest doen huiveren op sommige momenten: blijf gewoon staan! Heb geen schrik als je je als een pijl voelt die achteruit wordt getrokken... dat is het exacte moment waarop je gelanceerd wordt ;-).

Hoe dan?
Dat leer je je hier weer herinneren.
Dat leer je integeren in jezelf en je dagelijks leven bij !

Klaar voor wat het Leven voor jou in petto heeft?

Neem contact als je hier hulp kunt bij gebruiken.

04/10/2025

STUK

“Ik was stuk, maar
nu gaat het al een stukje beter.
Door jou begin ik te vergeten
dat ik niet meer zag hoeveel kleur er was.
Ik was stuk, maar
dat stukje dat me had verlaten
wist jij weer voor me op te rapen.
Omdat ik niet meer zag hoe alleen ik was.”
(Metejoor & Luna)

Mensen die voelbaar van harte kunnen roepen “ik ben zo blij voor je!”, terwijl hun eigen leven in duigen ligt en ze niet weten van welk hout pijlen te maken? Dat zijn de keepers.

Dat is jouw TRIBE.

Als jij ook iemand bent die weigert te zwijgen, die weigert te doen alsof en die weigert te buigen voor iets waar ze niet in gelooft? Dan weet ik dat jij ook de prijs van echtheid betaalt. Net als ik. Dat je soms zoveel langer dan anderen en met minimale houvast moet overleven om je volgende landingsplek en bestemming in dit leven veilig te kunnen bereiken. Dat je eeuwen geduld moet oefenen om ein-de-lijk open te mogen bloeien. Misschien ben je toch gezegend met een aantal menselijke beschermengelen aan je zijde, die je zonder remmen altijd weer de brutale waarheid vertellen. Die bijsturen waar jij het noorden kwijt raakt. Die met je meehelpen filteren wanneer jouw bord overvol komt te liggen. De mijne zijn meedogenloos (en heerlijk sarcastisch). Ze hebben letterlijk op bepaalde momenten mijn leven gered. Deze mensen hun V.I.P.-spot wordt al warm gehouden voor als de tijd rijp is om te genieten van het resultaat van hun toewijding naar mij toe. Ik begrijp dat je je zo uniek en eenzaam voelt, dat je jezelf telkens opnieuw dimt om toch maar genoegen te nemen met het absolute minimum onderweg. Om je toch een beetje aanvaard, geliefd en gezien te voelen. Misschien neem je genoegen met 99% en blijf je daar krampachtig vasthouden, uit angst dat er niet nog meer vervulling voor jou is weggelegd. Terwijl je diep hunkert naar 100% en het leven dat daarbij hoort. Je verzamelt kruimels en restjes. Ook al wil je stiekem de hele bakkerij. Met de bakker(in) erbij!

Ik ZIE jou daarin (Jake Sully & Neytiri-Zien, bedoel ik).

Omdat muziek mijn allergrootste medicijn is, naast natuur, lachen en creëren en zoveel meer: Pink knows the drill en kan het beter in woorden gieten dan wie dan ook (en deze post is niet in het minst een Feisty Reminder voor mezelf...)

CLOSE YOUR EYES AND LEAVE IT ALL BEHIND
GO WHERE LOVE IS ON YOUR SIDE
IT'S A TRUSTFALL, BABY.

WHAT IF WE JUST FALL?

Leef jouw potentieel

13/11/2025

11/11/2025

09/11/2025

03/11/2025

23/10/2025

22/10/2025

19/10/2025

17/10/2025

10/10/2025

08/10/2025

04/10/2025

Adres

Website

Meldingen

Contact De Praktijk

Snelkoppelingen

Delen

Type