
22/08/2025
Ben jij omringd door:
1. Kinderachtige volwassenen?
(die emotioneel in hun kindertijd zijn blijven hangen)
2. Kinderlijke volwassenen?
(die hun kinderlijke deugnieterij en levenslust behielden)
Een wezenlijke vraag, die voor een ongemakkelijke knoop in je lijf kan zorgen, als je je eigen leven onder de loep legt.
Om het met de woorden van Dirk (Ghekière, Agape) te zeggen, de man die me vele jaren geleden leerde vuurlopen en die samen met vrouw en familie al zoveel gedaan heeft voor mens en wereld:
(hou je vast)
"90% van de volwassenen weigert emotioneel volwassen te worden!!!"
Bam.
De kans is dus groot dat je omringd bent door mensen die:
1. weigeren hun eigen aandeel in relaties en gemeenschappelijke situaties op te nemen (alles is jouw schuld en aandeel),
2. niet begrijpen waarom relaties met anderen zo moeizaam lopen (niemand die je leuk vindt en blijft? Euh... red flag anyone?),
3. gillen als een peuter wanneer ze een "nee" of "stop" te verteren krijgen (liefst met zoveel mogelijk publiek bij, drama lama),
4. met zand gooien als ze iets willen waar een ander succesvol in is
(desnoods iemand te lijf gaan, gunnen anderen niets)
5. eisen dat ze verzorgd en gepampert worden als een kind, in plaats van naast je te staan als gelijkwaardige vriend/vriendin/partner in tweerichtingsverkeer van geven/ontvangen
(leeggezogen, kapot, plat, lege batterijen na elk contact met hen),
6. als een kleuter stampvoeten als iets niet snel genoeg in hun schoot landt, omdat ze het hebben opgeëist
(ja hoor, als het moet ook met verbaal/lichamelijk geweld),
7. luidop verkondigen dat ze "nooit volwassen willen worden"!
Zelfopgelegde onvolwassenheid is een sluipmoordenaar. Niemand kan iets betekenisvol met jou aanvangen als je alleen maar vanuit een soort afkeer/weerstand tegen je ouders en opvoeding blijft rondom je schoppen naar alles en iedereen toe, die totaal niets te maken hebben met die innerlijke onrust, koppigheid en frustraties van jou. Daar heb je zelf mee te dealen. Kijk maar even naar welk gedrag je vroeger gebruikte om je zin door te drijven en te krijgen wat je wilde? Precies dat gedrag gebruik je nu nog om de hele wereld naar je hand te proberen te manipuleren. En daar wringt het schoentje dus: mensen die verkondigen dat ze nooit volwassen willen worden, bedoelen dat ze weigeren om hun innerlijke schoonmaak te doen en hun leven te laten ontplooien zoals het werkelijk bedoeld is. Ze weigeren te genezen van wonden die inderdaad niet hun schuld waren, maar waar ze wel de gevolgen van dragen tot diep in hun lijf. Zo bang en gewond zijn ze. Dus lekker alles in het doofpotje en fijn verder façadeleven, zoals de meesten. Ze blijven hun eigen wonden openrijten en tentoonstellen aan de wereld als een ziekelijk circus.
Ons lichaam wordt volwassen en ouder. Ons leven evolueert van verzorgd worden naar zelf ook verzorger worden (al is het alleen van onszelf). Ons denken ontplooit zich ook telkens weer via ruimere stadia, bij het opgroeien. En jij wil halsstarrig emotioneel blijven hangen op 7-jarige leeftijd? Feel free. Ik kan je wel vertellen dat je daarmee jezelf en alle anderen rondom jou grondig hindert en voor de voeten loopt. De voorbeelden uit de praktijk zijn niet meer te tellen, waarbij meerdere levens ongewild op z'n kop komen te staan in de buurt van dit soort volwassen kinderen. Misschien vraag je je straks op je 74ste straks moederziel alleen en met hangende schouders (slachtoffersgewijs) af waarom jouw leven niet in beweging kwam? Het enige resultaat van blijven steken op emotioneel vlak in plaats van door de zure appel heen te bijten? Dat jouw totale Zelf en Leven vicieuze cirkels blijft draaien! Duuuuuuuuus...
blijft er minder tijd over om vanuit de wijsheid van een kind, op elke leeftijd, écht levenslustig, fris, frivool, rebels, luchtig en speels je leven te BELEVEN!
Deze post is ook een uitnodiging om even in eigen borst te kijken:
* Waar eisen we stampvoetend van onze partner dat hij/zij de prijs betaald van alle vorige herrieschoppers waar we mee samen waren?
* Waar strooien we nog met zand naar de omgeving als we onze zin niet krijgen?
* Waarin weigeren we onze verantwoordelijkheden op te nemen?
Het kan confronterend te zijn om ook bij jezelf te ontdekken waar je (nog steeds) steken laat vallen. Prima. Ook ik ben een mens met nog heeeeeeel wat werkpunten, hoeveel innerlijke opkuis ik al achter de rug mag hebben. Vraag maar aan dochterlief, manlief en iedereen die me een beetje kent: ook ik ben helemaal niet onfeilbaar, perfect of foutloos op dat vlak.
Blijf spelen, lachen, durven, ontdekken, rebelleren, pionieren, van het paadje struinen, stuiteren, piepielangkousgewijs zot doen, deugnieterij uitsteken! Want dat is precies wat ik ook doe en altijd zal blijven doen (mijn doel is 107 worden met die vibe)!
Ook al lijkt het in deze tijden bijna niet meer toegelaten dat je elkaar plaagt, fopt, prankt, ... Ook al gaan we door vele zware lagen en uitdagingen als mensen. Daar kan jij het verschil in maken door het net wel te doen. Anderen volgen je voorbeeld en durven dan ook weer. Laat maar onbeschaamd een ferme vleug wild achter, overal waar je komt.
Maar heb wel zoveel fatsoen je kinderachtigheid te transformeren naar kinderlijkheid en je eigen innerlijke schoonmaak te doen!
Zonnestralen, speelvogels - MY TRIBE - ga heen en spread the word ;-)