10/10/2025
Eindexamen MET diploma
Wat gebeurt er als jij op volle STRAALKRACHT leeft?
Gewoon zoals je bent?
Dat er mensen zullen zijn die vluchten?
De meesten wel. En dat doet pijn als jij net als ik een intens diepe voeler en avontuurlijke zonnestraal bent. Dat je onderweg telkens weer mensen zult moeten loslaten die niet met je mee willen? Ook dat hakt er stevig in. Soms klamp je zo krampachtig vast en krimp je in om wat schijnveiligheid te mogen ervaren. Ik heb geen angst van de magie van het leven. None. It’s my playground. En dat botst wel eens met alles wat kunstmatig, donker en rationeel is. Hop. Figuurlijke staart tussen de benen, weg zijn ze. Lopen maar! Vluchten voor hun leven. Het doet je alles in vraag stellen over wie je bent en wat je doet. Je hebt maar twee keuzes: je deelt zonnebrillen uit aan wie je niet kan ‘nemen’ of je dimt jezelf. Kies wijs.
Dat er mensen zijn die bevriezen?
Check. Ze weten niet zo goed wat ze met je aan moeten. Ze kijken naar je, maar Zien je niet. Ze zijn er wel, maar beleven je niet. Je komt er niet in. Muren, stilstand, kilte, en meer van dat moois. Prima, toch? Laat ze. Dans dans dans je leven…. Met de wolven als het moet ;-) Throw me to the wolves and I come back leading the pack. Dat. Stop met geloven dat ware vrouwenkracht gelijk staat aan arrogantie of hard zijn. Stop met je vrouwelijk leiderschap onder stoelen of banken te steken. Leidt vanuit je onderbuik, hart en ziel in co-creatie. Stop met toelating vragen. Ga flowen.
Dat er mensen zijn die vechten?
Absoluut. Ook ik kreeg in de afgelopen 44 jaar doorlopend bakken bagger over me heen. Verwijten. Agressie. Ongeloof. Pestgedrag. Hoeraatjes wanneer ik onderuit ging. “Wie denkt zij wel dat ze is?” Van mannen die doodsbang waren voor vrouwenkracht en vrouwenpracht. Bang van zichzelf, hun potentieel en zijn. Van vrouwen die in mij hun concurrent of vijand zagen. Terwijl ik met de uitnodiging kwam langs gedanst om zelf ook hun eigen plek in hun eigen leven in te nemen, vrij van remmen. Er waren steeds opnieuw mensen die imago’s en scenario’s over mij en mijn werk de wereld in stuurden die konden dienen als script voor de allerzotste films. Als een soort ziekelijke ‘beloning’ om schaamteloos mezelf te zijn. Ja, veel van deze scenario’s werden voor waar aangenomen. Ja, ik huilde veel stille en bittere tranen om de controle daarover vrij te kunnen laten. Ja, het werd gevoed door velen die niet bereid waren hun eigen innerlijke grote schoonmaak te doen. Het was makkelijker om mij als schietschijf te gebruiken. Graag gedaan. Ik heb het iedere keer weer in puurheid teruggegeven en ging door met waarvoor ik hier gekomen ben. Ik bleef koorddansen om de bagger heen. Tot groot ongenoegen van velen. Vandaag ben ik er diep dankbaar voor. Mijn koorddans-skills zijn ongeëvenaard en daarnaast is er een nederige dankbaarheid dat ik me nooit onderuit liet halen. Dat ik altijd de moed vond om toch gewoon mezelf te blijven. Als er mensen zijn die vechten, dan verzamel je dus alle bakstenen die jou onderweg worden toegegooid en bouw je daar je koninginnerijk mee. Je sluit je kasteeldeuren en gaat op je troon zitten. Er zullen er oneindig veel op je deur komen kloppen, die de troon naast jou willen innemen. Het is niet zo moeilijk om aanlokkelijke geschenken te aanvaarden van opportunisten die dolgraag willen meesurfen op jouw golven als vrouw en op jouw tsunami’s van creatiekracht. De meesten zullen daarop hopen en je proberen te betoveren tot je zwicht. Soms wacht je eeuwenlang op die krijgers, die pas op je deur komen kloppen, nadat ze eerst zelf de noodzakelijke bootcamps hebben doorstaan om jou, je tsunami’s en jullie gezamenlijke avonturen waard te zijn. Het is oprecht het wachten waard.
Ik wens jou ook je Elza-doorbraak toe.
Dat moment dat het GENOEG is geweest.
Genoeg met het verbergen van jouw magie. VRIJ.
Gooi die kasteeldeuren op gepaste momenten wijd open.
“Let it goooooooooooooooo….” Oefen met het kanaliseren van je magie. Wees volop vrouw. En kijk dan maar eens door wie je echt gedragen wordt, zonder woorden. Je zou zomaar eens versteld kunnen staan.
Ik begrijp dat je gewoon was geraakt aan 'net niet', 'bijna', 'misschien ooit', 'weer niet voor mij'. Examen na examen en telkens weer terug naar af. Uitzichtloos. I feel you.
Wat als je na dit eindexamen WEL je diploma in ontvangst mag nemen? Ben je KLAAR?
Ik heb definitief ontslag genomen uit alle wachtkamers.
Hop, de wijde wereld in.
There’s not enough rope to tie me down.
There’s not enough tape to shut this mouth.
Wild hearts can’t be broken.
Gwenny
