30/06/2024
Er zijn zo van die dagen…
Er zijn zo van die dagen dat mijn lichaam mij vraagt om even te temporiseren, het even rustiger te doen. Vaak dagen na een drukkere periode. Vandaag is zo’n dag. Het voordeel van dit soort dagen is dat het me tijd geeft om terug te kijken op die drukkere dagen. En zoals zo vaak te genieten en heel dankbaar te zijn. Zo ook vandaag nu ik terugblik op het voorbije Wereldfeest dat ik in opdracht van de Stad Ieper en samen met SAIS heb voorbereid en dat gisteren plaatsvond op een site die voor het eerst voor dit initiatief is gebruikt in het centrum van de stad: in het groen tussen historische gebouwen, met de look en feel van een festivalterreintje. De bezoekers bleken tevreden en namen de plotse reorganisatie door de onverwachte regen er bij. Dank daarvoor. Dank aan de jobstudenten die van ‘s morgens tot middernacht met wat tussenpozen flexibiliteit toonden, sleurden, sleepten, bijsprongen, hielpen zoals gevraagd. Dank aan de artiesten die het beste van zichzelf hebben gegeven. Heel veel appreciatie voor de vele onmisbare vrijwilligers van de adviesraad die er vrijdag, zaterdag, en vanochtend nog waren om klaar te zetten , op te bouwen, mee te werken en af te bouwen en die elk volgens haar/ zijn mogelijkheden heeft bijgedragen aan het welslagen. En tot slot heel veel dank aan de bewoners van het asielcentrum en de begeleiders die de catering voor hun rekening namen. Een kleine 200 mensen proefden van hun smaken, kruiden, keuken… ik zag dankbaarheid en waardering bij de mensen die aten om wat geserveerd werd, ik zag dankbaarheid en voelde trots bij de bewoners van het asielcentrum omdat zij mochten meewerken met de catering en konden tonen dat hun medewerking een meerwaarde gaf aan het evenement. Het lijf vraagt vandaag misschien om het even kalmer te doen. In mijn hoofd voel en hoor ik een glimlach