24/07/2025
Twijfel je nog over een verhuis naar een assistentiewoning? Lees dan even onderstaande tekst. Een tekst uit het hart van een flatter.
Een overtuigde flatter
”Ik heb het me nog geen ogenblik beklaagd”
“Ik woon nu twintig jaar in mijn assistentiewoning en ik heb het me nog geen ogenblik beklaagd.
De verhuizing naar deze flat heb ik ervaren als een normale stap in het proces van ouder worden.
Want de tijd is voorbij dat oma of opa zich bij de kinderen in de zetel nestelden.
Ouders willen vermijden om hun kinderen ‘tot last te zijn’. Bovendien staan ze op hun zelfstandigheid. Maar vroeg of laat komt het ogenblik waarop het huis te groot blijkt te zijn, de tuin niet meer verzorgd kan worden of,
erger nog, dat een van beide partners heel veel verzorging vraagt en de andere partner het niet meer aankan, hoe groot de liefde ook is.
Dan biedt een assistentiewoning een oplossing. Je zet je leven immers normaal verder in een flat met alle comfort. Medische hulp, dag en nacht, is slechts een drukknop verwijderd.
Heb je geen zin of tijd om zelf te koken, dan eet je ’s middags in de bistro gezellig samen met andere flatbewoners.
Regelmatig zijn er activiteiten, zowel passief gaan luisteren, als actief meedoen samen met medebewoners aan doe-activiteiten.
In Sint Vincentius kan je als “flatter” zowel deelnemen aan de activiteiten van het Woonzorgcentrum als aan de talrijke mogelijkheden die het Lokale Dienstencentrum Kruisbos u biedt. Cursussen, handwerken allerlei, bingo, muzikale optredens , voordrachten en lezingen, ……, keuze te over.
Het maandelijkse programmaboekje ontvangt u tijdig in uw brievenbus.
Niets belet dat de bewoners voorstellen doen of om op eigen initiatief aan de slag te gaan.
Wat je ook doet, het maakt niet uit, zolang je maar in beweging blijft en je je niet opsluit in je flatje.
Een wandeling in de tuin, een koffietje drinken met vrienden, contact houden met de medebewoners en de buitenwereld zijn de sleutel voor een aangenaam verblijf.”
Vanwege een flatbewoner
