B.gentiq - In search of your bonfire heart

Startpagina
België
Kalmthout
B.gentiq - In search of your bonfire heart

Ilse
systemisch coach - integratieve therapeute - familieopsteller

03/06/2025

Lieve jij

Soms voel je dat er iets knaagt, zonder precies te weten waarom. Je merkt dat je telkens tegen hetzelfde aanloopt – in relaties, in je werk, in jezelf. Je zoekt helderheid, rust of beweging. Dan kan een familie-opstelling verrassend veel in gang zetten.

Met veel zorg en warmte nodigen we je graag uit voor een opstellingsmoment in het praktijkhuis van B.GENTIQ. Deze sessie gaat door op zaterdag 21 juni van 10u tot 13u.

Een opstelling kan verheldering bieden bij vragen als:
• Waarom voel ik me steeds verantwoordelijk voor anderen?
• Hoe komt het dat ik me moeilijk kan losmaken van mijn familie?
• Wat belemmert me om voluit te leven of lief te hebben?
• Waarom herhalen bepaalde conflicten zich telkens opnieuw?

In een familie-opstelling werken we met representanten die personen of elementen uit jouw systeem vertegenwoordigen. Samen vormen zij een tableau vivant – een levend beeld van wat er onbewust speelt. Vaak wordt zichtbaar wat je met je hoofd niet kan bedenken, maar wat je lijf en ziel allang weten.

Je kan deelnemen als vraagsteller, maar even waardevol is het om mee te doen als representant. Daarvoor hoef je niets te weten of kunnen – je stelt je eenvoudigweg beschikbaar om bij te dragen aan het proces van een ander. Wat je terugkrijgt, is vaak diepgaand inzicht en een gevoel van verbondenheid.

Praktisch:
Hét moment: zaterdag 21 juni van 10u tot 13u
te praktijkhuis B.GENTIQ, Bareelstraat 84 in Kalmthout
Kostprijs €35 (voor 3 uur)
Inschrijven: via https://bgentiq.as.me/familie-opstelling

Je bent van harte welkom – met alles wat je meebrengt.
Verbondenheid, rust en zorgvuldige begeleiding staan voor je klaar.

Warme groet ❤
Ilse

02/04/2025

Goeiemorgen lieverd

Ik lig al even te keren en te draaien op deze belangrijke dag. 23 jaar geleden was dat ook zo. Je vader en ik wisten dat je geboren zou worden en dat maakte het een verwachtingsvolle nacht.

En nu... zijn het herinneringen aan al de vreugde die je ons hebt gebracht ...

De vraag: waarom blijft me bezighouden. Waarom jij? Waarom ons gezin, onze familie?

Maar niet vandaag. Vandaag wil ik je leven vieren, de leuke momenten, van lachen en brullen, plat gaan en tranen in de ogen.

Ik hoop dat waar je ook bent, ook jij er een feestje van maakt, je stella'ke drinkt en mee schol zegt. Want dat gaan wij vandaag zeker doen: klinken op jou.

Een fijne verjaardag, lieverd. Placeer een danske, vertelt een moppeke, en vooral: wees JIJ ###

Liefs ❤️
Je mama

08/12/2024

Dag Brent

Vandaag is het 10 maand geleden dat we je lach mochten horen, een berichtje van je kregen,... je 's morgen vertrokken bent en niet terug gekomen.

Vandaag worden er ontelbare kaarsjes aangestoken, gedeeld om mensen te steunen in hun verdriet, om te koesteren wat we verloren zijn.

En ik bedenk: zelfs de warmte van miljoenen kaarsjes kunnen de zwaarte van het gemis niet volledig wegnemen. De leegte die er in ons hart is ontstaan door jou te verliezen.

Maar het is wel fijn dat we gedragen worden in ons verdriet door de kracht van samenhorigheid en verbinding.

Ik las vorige week in een artikel met Manu Keirse dat rouwen over-leven is en dat klopte voor mij. Je probeert deel te nemen aan het gewone leven terwijl er in je hart een enorm g*t zit dat je elke dag beroert. Het is soms het verdriet negeren om de dag door te komen en soms je erin wentelen, gewoon omdat het er mag zijn.

Onlangs hoorde ik het beroemde kerstnummer: All I want for Christmas is...
En het enige waaraan ik kon denken was JIJ. Jij bent de enige op mijn verlanglijstje..
En ja, ik kijk uit met een dubbel gevoel naar de feestdagen. Enerzijds gezelligheid en warmte van samenzijn met familie en anderzijds die lege stoel. We zien wel hoe we dat doorkomen.

Eergisteren kwam het nieuws van een verongelukt meisje, een zus van Q's klasgenoot heel hard binnen. Het bracht heel wat naar boven omdat je weet wat een hel het is voor de ouders, broer en rest van de familie. En het was voor de eerste keer dat ik kon benoemen naar mezelf toe dat wij, ons gezin en familie de hel hebben meegemaakt...

Dus is vandaag een wat mindere dag... en morgen? Dat zien we weer wel.

Ik mis je
Liefs ❤️
Je mama

15/11/2024

Troostbabbels
Samen praten, Samen troosten

Heb je een dochter of zoon in de volle fleur van hun leven verloren? Voel je de behoefte om met mensen te praten die hetzelfde hebben meegemaakt?

Troostbabbels biedt een warme plek waar je mag praten, luisteren of er gewoon zijn.

Op 10 december komen we samen tussen 19u30 en 21u om onze verhalen te delen, over je zoon, je dochter, over je verdriet, over alles wat er voor jou toe doet.

Het is een veilige plek om ademruimte te creëren en stil te staan bij jouw verlies.

Je kan je inschrijven via: https://bgentiq.as.me/troostbabbels

Kom zoals je bent. Geen moeten, alleen mogen.
Laten we in deze donkere dagen een moment van rust en verbondenheid creëren.

Liefs ❤️
Ilse

23/09/2024

Dag lieverd

Ik heb je zoveel te vertellen en ja, ik maak er te weinig tijd voor om het te doen.

We missen je nog steeds, elke dag, soms wat meer, soms wat minder. Zo was er vorige week Yentl haar proclamatie. Wat had je daar graag bij geweest, als fiere broer. Eerst wat kreunen en steunen tijdens het officiële gedeelte, de nodige grappen en grollen. Daarna samen met Q een pintje om te klinken op haar diploma. “Eindelijk”, zou je hebben gezegd en “nu, het echte leven” 😊

Ik mis je zo onnoemelijk veel in oneindig vele kleine dingen. Ik heb onlangs nog tegen Ronald van Vai Forte verteld: ik heb nooit gedacht dat ik iemand zo hard kon missen. En ook al is dit gevoel de keerzijde van alle liefde tussen ons, er zijn dagen dat het me volledig onderuit haalt.

Sinds 2 weken ben je uit al de familie-Whatsappgroepen verwijderd. Je hebt de groep verlaten... precies of je had de keuze. Je foto is verdwenen bij je profiel, de berichtjes zijn er gelukkig (voorlopig) nog… Dat kwam binnen. Dat anderen je verwijderen uit ons leven omdat het al een half jaar geleden is dat we je gsm-abo hebben opgezegd.

En dat gevoel leeft wel: voor anderen is jouw dood al zo ver in het verleden. Voor mij alsof het gisteren is gebeurd, nog steeds.

Maar wees gerust, ik ben ook met het leven bezig. Mijn scriptie is eindelijk af, volgende week nog ‘verdediging’ en dan mijn afstudeermoment. Ik ben bezig met mijn droom in de wereld te zetten, eentje waarvoor ik jouw steun had. En nu ik dit schrijf, zie ik je gewoon in mijn gedachten, die vette knipoog, dat duimpje omhoog en de woorden: “Ma’ke, gewoon doen.”

Tranen zullen er nog heel wat vloeien. Dat is oké, dat is kei hard werken, en het geeft ademruimte. Ruimte om het leven verder te zetten zonder jou hier, fysiek aanwezig maar voor altijd in ons ❤️

Liefs
Je mama x

28/05/2024

Dag lieverd

Wat is het lang geleden dat ik je nog eens geschreven heb.

Why? Omdat de tsunami's van verdriet steeds op de loer liggen elke keer ik mezelf gun even 'gewoon Ilse' te zijn en plezier te zoeken en maken. De Straatfeesten waren leuk, gezellig (had je iets anders verwacht?) En nadien zweet ik het onbezorgde uit.

En daarnaast was er ook 'gewoon' nieuws waar ik niks mee kon.
De resultaten van je autopsie zijn er: niets gevonden. Gevolgd door een brief van de verzekering dat je een 'natuurlijke' dood gestorven was. Precies of het normaal is dat je zomaar, zonder aanwijsbare reden op je 21 jaar doodvalt. En dat maakte me zó boos op alles en iedereen (en natuurlijk erg verdrietig).
Want wat maakt of wie heeft dan maar even beslist dat jij hier niet meer mocht zijn ...

De administratieve rompslomp is bijna achter de rug. Ook dat is een echte energievreter.

Wie weet maak ik dan eindelijk eens tijd om door te rouwen. Ik haat het verdriet dat me te pas en onpas overvalt. Wanneer eindigt die rauwe pijn en start de zachte rouw?

Mijn psycho vertelt dat dit voor mij als doener en fixer een echte uitdaging is, gewoon ondergaan, dingen op me af laten komen, er niks aan kunnen veranderen, gevoel van machteloosheid. Ze heeft gelijk: Ik haat het...

Morgen is het partytime: De kleinste van den hoop is jarig. En weer dat dubbel gevoel: jij, die nooit meer ouder wordt en jij, die dit niet zonder feestje voorbij zou laten gaan. Dus we drinken er eentje extra op jou en weten dat jij net hetzelfde doet, waar je ook bent.

Tu me manques...
Liefs
Je mama ❤️

14/05/2024

Dag lieve schat

Het was kak afgelopen WE, de eerste moederdag zonder jou (ook al was het niet de officiële in Antwerpen.) Al de herinneringen aan die dagen die we wel samen hebben gevierd ❤️

Daar bovenop een onbekende oude man, die achter mij in de rij stond bij de bakker. Hij was zijn beklag aan het doen dat hij het niet fijn vond om 90 jaar, op weg naar de 100, te zijn. Allerlei kwaaltjes die ervoor zorgde dat hij niet meer genoot vh leven. Niets was er goed 🤬 Ik heb zowat tot 10 000 (misschien overdreven) moeten tellen om niet uit te vliegen tegen hem en te vertellen dat hij gerust had mogen ruilen met jou. Ach ja..

Mensen, voor de eerste keer na je overlijden tegengekomen, die me vragen "hoe gaat het met je?" Fijn dat ze me niet ontwijken maar wel steeds het keiharde besef dat ik je nooit meer ga zien. En dat blijft KAK. En NOOIT is zo een KLOTE woord.

Soms lig ik wakker in de nacht en vraag me af of ik ooit ga vergeten hoe je stem klonk. Of ik me dat nog ga herinneren over zoveel jaar.
En je geur, ga ik die blijven herinneren? Nu hangen er nog kleren aan je deur, ongewassen, zoals op de dag van je vertrek en langzaam verliezen ze jouw geur. Beneden aan de wasmand ligt jouw laatste ongewassen werktrui waaraan ik soms eens ruik (gewoon omdat ik je zo hard mis).

NOOIT blijft zo een groot woord, gewoon omdat het onwezenlijk en onwerkelijk blijft dat jij hier niet meer bent.

Ik mis je.

Liefs ❤️
Je mama

P.S. oh ja, je naamgenoot Berrie 2 lijkt echt op jou: slaapt ganse dagen (net jij als baby), 's nachts klaar voor een feestje, kijkt in elke spiegel en poseert graag voor de foto. En als je in zijn ogen kijkt, zie je de pret en deugnieterij 😉

02/05/2024

Lieve Brent

12 weken is het al dat je niet meer hier bent.

"Of het niet tijd wordt dat we verder gaan, want we kunnen alleen maar vooruit.
En ja, dat het hard is maar we kunnen er niets aan veranderen, dus we moeten er mee leren leven."

Nu ik dit schrijf, overvalt het verdriet me weer.

Ik denk aan de 4 rouwtaken, door M. Keirse beschreven in zijn boek:
* de werkelijkheid van jou, nooit meer fysiek bij ons te hebben, onder ogen zien
* de pijn van jouw verlies doorvoelen
* ons aanpassen aan een leven zonder jou
* opnieuw leren genieten met de herinneringen aan jou in ons hart.

Ze bieden een houvast maar ze zijn niet 1 na 1 'af te werken'. Het is een constante slingerbeweging tussen verdriet en het leven. En soms zit je meer in het éne stuk en dan weer in het andere.

Vroeger hadden we soms discussies over nooit, ooit en altijd. Grote woorden, noemde ik ze.

Jij had het ALTIJD gedaan (bij ruzies met je zus of broer).
Je mocht NOOIT iets (van mij)
En OOIT, OOIT zou ik je missen...

En ik antwoordde dan: die woorden zijn niet realistisch, ze zijn te groots, te oneindig... maak ze wat kleiner.

En nu, besef ik dat

het verdriet nooit zal verdwijnen
ik je altijd zal missen
En ik je ooit weer zal zien.

Liefs ❤️
Je mama

25/04/2024

En hier zit ik dan in 'mijn plekje'.

Jij hebt er in tegenstelling tot je broer en je zus nooit echt in gezeten. Voor mij is het een ruimte waar ik, naast alle gesprekken met mijn cliënten, even kan vertoeven. Gedachten mag laten lopen, mijn gevoel mag bevragen, rust kan zoeken, gewoon mag zijn wie ik ben.

Wat velen niet weten, is dat vlak voor jouw overlijden, mijn freelanceopdracht werd stopgezet. En we hebben daarover gepraat. En ik mocht al mijn angsten van "hoe nu verder" met je delen. Je zei me: "alles komt goed ma'ke. En, wordt het eens geen tijd dat gij gaat doen waar da gij gelukkig van wordt? Want, ik heb dat ook mogen doen..."

En dat klopt, jij was wat studiekeuze betreft de meest gemakkelijke van mijn kinderen. Jij wist al heel jong wat je wou: mechanieker, geen auto's maar camions, tractors, kortom grote voertuigen én op je 18 kunnen gaan werken. Niet verder studeren want dat maakte jou niet gelukkig.

En wat een fantastische beslissing was dat. Je hebt hard gewerkt, genoten van jouw job te doen, soms wat meer, soms wat minder. Rusten stond niet in je woordenboek want het gaf jou energie.

En dat gesprek hangt vaak in mijn hoofd.
Hoe vaak zet je als ouder, jezelf niet opzij om je kinderen gelukkig te maken, in alles te voorzien, terwijl aan de andere kant: voor je kinderen het allemaal goed is want zij, zij willen jou gelukkig zien.

En dus mijn zoon, volg ik jouw wens en ga ik doen waar ik gelukkig van word omdat het ook jou gelukkig heeft gemaakt.

En ook al voelde jij je misschien niet altijd slim tussen al die bollebozen hier in huis.
Brent, de wijsheid die jij had, daar kunnen wij van leren.

Ik mis onze gesprekken nog elke dag. Ben blij dat wij de avond voor je overlijden nog eens 10 minuutjes tijd voor elkaar hebben gemaakt.

Als ik toen had geweten, wat ik nu wist, had ik je verteld hoe fier ik op je was, ben en altijd zal zijn omdat jij jouw passie hebt gevolgd.

Liefs ❤️
Jouw mama
Till the moon & back

17/04/2024

En zo zit ons eerste zee'tje zonder jou erop...

Onlangs hoorde ik het lied van Will Tura :
🎶 ik mis je zo
🎶 ik mis je meer en meer
🎶 wie zegt me hoe en waar zie ik je weer

En dat klopt: ik mis jou meer en meer. Nooit gedacht dat het gemis aan jou groeit in ontelbare kleine dingen die wij vandaag zonder jou moeten doen.

Wandelen over het strand, ijsjes eten, winkelen, terrasje doen, gekissebis tussen jouw zus en broer, kubben, ...

Jij was een gangmaker, jij zorgde ervoor dat we niet op ons lui g*t in de zetel bleven zitten.

En ja, je was erbij in onze gedachten en in ons hart. Even heb ik nog gedacht wat van jouw as uit te strooien in zee maar ik hoor je nog zeggen: "Ma, da gade ni doen hè". Dus heb ik voor 1 keer eens naar jou geluisterd😉

En wanneer ik jou weer ga zien?
Elke dag in vele kleine dingen.

Liefs ❤️
Jouw mama

08/04/2024

Dag lieve schat

2 maand is het al. De laatste tijd zit ik heel vaak met volgende zin in mijn hoofd:

"Ik stond urenlang met de handen op de leuning van de brug"
Uit Annabel van F.Boeyen

Dit is natuurlijk geen brug maar de pier en je kan gerust zijn: ik ga niet springen.
Maar ik kan wel urenlang voor me uit staren, kijken naar de natuur, zee, hei, mijn tuin en denken: wat is de zin van dit alles?

Wat maakte dat jij, niet meer hier, bij ons mocht zijn?

Ik denk dat we gewoon pech hebben gehad. Het was pief, poef, paf en jij was af.

Laatst, tijdens een sollicitatiegesprek vroegen ze me wat het meest onrechtvaardige was dat me ooit was overkomen en ik antwoordde: de dood van mijn oudste zoon.

En toen vroegen ze me hoe dit mij veranderd had? Waarin ik was gegroeid? En ik had geen enkel idee.

Wat ik wel weet, is dat ik niets meer probeer uit te stellen want het kan zomaar opeens gedaan zijn (toch zeker datgene waar ik gelukkig van word 😉).
Ik wil geen gesprek eindigen in ruzie.
Ik wil genieten van de kleine dingen.
Ik wil me geen zorgen maken over materiële zaken.

En al dat onnodige en onzinnige, daar wil ik geen tijd meer insteken.

Ik leefde de laatste jaren al sowieso vanuit de gedachte: er moet just niks. Dat ga ik nog wat blijven doen 😉

En hoe ik nog ga 'groeien', dat zal ik wel zien.

We missen je hier aan zee. De jaarlijkse honden-foto is niet hetzelfde zonder jou.

Voor altijd bij ons ❤️
Liefs
Je mama

30/03/2024

Dag lieverd

Al die eerste keren, nu jij er niet meer bent.

Vandaag schrijf ik je tekst vanuit Athene met zicht op de Akropolis. De hoogste berg in Athene, daar waar de goden werden geëerd, dichtbij de hemel.

En ik denk: hoe fijn zou het zijn als ik mijn arm zou uitsteken en de hemel zou kunnen aanraken (daar waar jij bent).

Ik weet dat je het niet anders zou hebben gewild. "Ma'ke, jouw reizen, niet cancellen maar doen." Want jij weet hoeveel ik ervan hou om nieuwe culturen op te snuiven en mensen te ontmoeten.

Daarin leek je niet op mij 😊 Jij ging steeds wel mee. Je amuseerde je, niet door naar gebouwen te kijken maar door aan foto-bombing te doen en alles toppie te vinden. Want daar hield jij wel van: een goeie grap, de vrolijke noot binnen mijn gezin.

Je vond het belangrijk om samen dingen te doen, te praten met elkaar en daar maakte je op vakantie tijd voor.

Na enkele dagen stond je neus meestal al naar huis. Je was niet liever als thuis, in de garage, bij je vrienden, Jonie... alles dichtbij.

Je genoot van samen-zijn en je te omringen met mensen die een plek hadden in jouw hart.

Die gedachte vult mijn hart met liefde.

Niet treuren maar het leven ten volle pakken, zou jij willen. Awel, mijn zoon, ik doe mijn best.

Liefs
Je mama

P.S.: zorg jij er ook deze keer voor dat ons huis nog recht staat als ik thuiskom? 😉

Adres

Bareelstraat 84
Kalmthout
2920KALMTHOUT

Telefoon

+32498801235

Website

http://www.bgentiq.be/

Meldingen

Wees de eerste die het weet en laat ons u een e-mail sturen wanneer B.gentiq - In search of your bonfire heart nieuws en promoties plaatst. Uw e-mailadres wordt niet voor andere doeleinden gebruikt en u kunt zich op elk gewenst moment afmelden.

Contact De Praktijk

Stuur een bericht naar B.gentiq - In search of your bonfire heart:

Snelkoppelingen

Wilt u dat uw praktijk hét hoogst genoteerde Kliniek in Kalmthout wordt?

Type

Psychotherapeut

Blowing in the Wind

Dandelion seeds blowing in the wind stands for CHANGE, GROWTH, MOVEMENT and DIRECTION...

Wat is een KernTalentenanalyse en wat houdt ze precies in?

Een KernTalentenanalyse brengt je karakter (persoonlijkheid of ‘zijn’), én je talenten (potentieel of ‘zullen kunnen mits opleiding en/of oefening’), én je motivatie (goesting, of ‘willen, zomaar uit jezelf’) in kaart op een heel gedetailleerd en genuanceerd niveau.

Niet als een type zoals zovele anderen, of geperst in een hokje waar je maar voor een stukje in past. Wel een heel precies en compleet zicht op wie je BENT én KUNT WORDEN én WILT. Ook wat jou drijft, wat je waarden zijn en wat je energie geeft of kost, wordt glashelder.