04/08/2024
- I'm light - ✨
Een inkijk in de praktijk:
Vrijdag kwam een vrouw langs, begin de 40, die reeds een drietal maanden bij mij op therapie komt. Haar vraag was klaar en duidelijk: “Ik heb nog zoveel kwaadheid naar mijn ouders en wil dit een plek kunnen geven zodat ik terug bij vergeving kan komen en verder kan met m’n eigen leven”.
In mijn eerste jaar werkende als lichaamsgericht therapeut zou ik instant deze vraag aangegrepen hebben. Klaar, helder, kom maar op met die boosheid! Zonder veel stil te staan bij de impact van deze processen en het belang van veiligheid en vertrouwen in onze relatie als cliënt – therapeut om wat wakker gemaakt wordt ook terug goed te laten landen.
We werkten de voorbije maanden voornamelijk rond zichzelf ‘lijfelijk’ waarnemen en voelen, enerzijds als fysiek omhulsel die haar ‘samenhoudt’ en anderzijds als een in beweging zijnde vorm die allerlei fysische, emotionele en psychische processen huishoudt.
Terwijl haar lichaamsbewustzijn groeit, groeit ook het vertrouwen en de veiligheid in onze relatie.
Vandaag kwam ze binnen met de realisatie hoe ze mannen mijdt in groepen, met hen geen contact durft te maken, ondanks dat deze mannen vaak ook heel aangenaam en zachtaardig zijn.
Ik vraag haar wat ze waarneemt terwijl ze dit vertelt. “Verdriet”, vertelt ze me. “En dit kan ik waarnemen in mijn borst”.
We nemen de tijd om rustig te ademen naar deze plaats.
“Het wordt zachter”, vertelt ze me. “Zie je wel, door het gewoon aandacht te geven wordt het al terug zachter”, vervolgt ze met in mijn waarneming de impliciete vraag om hier te stoppen.
Ik merk, ondanks ik deze stelling volg en hierin kan meegaan, mijn neiging om toch door te gaan.
“Fijn dat het zachter wordt”, antwoord ik. “Wat neem je nog waar?” vervolg ik verder.
“Mijn kaken voelen gespannen”, gaat ze verder.
Opnieuw bied ik de uitnodiging om de spanning in haar kaken waar te nemen en te ademen. Ik vraag om haar ogen te openen en samen met mij haar kaken te bewegen en zie hoe haar voeten onrustig beginnen te bewegen. Ook hier geven we aandacht aan.
Steeds meer wordt de beweging groter. Het onrustig bewegen in de voeten wordt stampen, haar kaken beginnen te grommen en in haar lijf begint ze boosheid te voelen.
Haar vader en broer verschijnen op het toneel en de kwaadheid die ze nog richting hen koestert. Voor het eerst leert ze haar boosheid richten en dit in contact, in dit geval met mij.
Er volgt nog wat gestamp, geduw en getrek met woorden om plots te vallen in een enorme opluchting en bulderende lach. “Waauw, wat voelt dit heerlijk om mijn boosheid in contact te kunnen brengen”.
"Als kind mocht ik namelijk niet boos zijn", vult ze aan. Die boosheid, opgeslagen en verborgen in haar lijf, in alle veiligheid fysiek mogen uitten maakt haar zichtbaar met meer kracht aanwezig.
Terwijl ze voldaan neerligt op de matras met het lied ‘I’m light’ in haar gedachten komt er spontaan ruimte in de vraag waarmee ze oorspronkelijk kwam.
Credits: Mariagerfjord Korskole (DK):Mariagerfjord PigekorMariagerfjord DrengekorMariagerfjord JuniorkorMariagerfjord JuniordrengekorMariagerfjord SpirekorMa...
