LEEF

21/08/2021

Enkele sfeerbeelden van het beleefmoment 'verlies (ver)dragen...

Het werd een intieme versie in een gezinsverband.

Wat was het prachtig om te zien hoe naast intens verdriet ook liefde, opluchting en hoop gevoeld mochten worden.

31/07/2021

20/07/2021

STILSTAAN BIJ BETEKENISVOLLE MOMENTEN

Bij de leuke momenten,
de momenten waarop je steun, liefde, vriendschap ervaarde.

Ik doe dat door dit wekelijks te noteren in een mooi boekje. Met woorden, Knipsels, kaartjes, foto's,... die in die week van betekenis waren voor me.

Hoe doe jij dat?

20/07/2021

Inzicht in hoe het lichaam in zijn geheel (body-mind-soul) reageert op trauma was voor mij persoonlijk zo een game-changer.

Plotseling begreep ik waarom mijn lichaam reageerde zo als het reageerde op bepaalde triggers.
Met dat inzicht kwam ook meer compassie voor mezelf.

En het klopt volledig dat het zo belangrijk is om te leren hoe je opnieuw 'tot rust' (fysiek én innerlijk) kan komen en je veerkracht kan verhogen.

Bij LEEF doen we dat door op zoek te gaan naar jouw persoonlijke hulpbronnen en steunbronnen, met de paarden, met kaarten, met een spel, met creatieve werkvormen,...

Benieuwd?
Kom dan zeker langs tijdens één van onze beleefmomenten!

Deze zijn terug te vinden bij onze evenementen.

Liefs,
Véronique

Zijn aanpak is omstreden, maar hij boekt er veel succes mee.

05/07/2021

De afgelopen 6 weken zijn best uitdagend voor mij geweest. Door een paardrijongeluk werd mijn bewegingsvrijheid van de ene op de andere dag zo goed als naar 0 herleid.
Alles wat ik het liefste deed op me te ontspannen - mijn favoriete persoonlijke hulpbronnen - waren plots niet langer beschikbaar door een fysieke beperking.
Dat heeft een impact op hoe je je voelt, hoe je denkt en hoe je je gedraagt.

Door me te omringen en te laten helpen, door mensen die naar me luisterden en me steunden, werd het draaglijker.

Wanneer het donker wordt om je heen, is het soms moeilijk om het licht te blijven zien.
De donkerte kan je dan helemaal omarmen en de zwaarte trekt aan je.

Naar het licht blijven kijken is dan soms moeilijk en pijnlijk - omdat het op zo'n momenten buiten bereik lijkt te zijn. Behalve opgeven, is naar het licht kijken en er stukje bij beetje naar toe bewegen volgens mij het enige alternatief.

Het is ook de gezonde optie, al is het vaak verre van gemakkelijk.

Door neer te schrijven hoe je je graag wil voelen alsof je het al voelt, en jezelf daar continue aan te herinneren, verandert je mindset.

Je hersenen weten immers het verschil niet tussen de realiteit en onze gedachten. En door je mindset te veranderen, verandert je gevoel vanzelf mee!
Wanneer je gevoel verandert, kunnen ook je acties veranderen. En wanneer je acties anders zijn, zal ook het resultaat anders zijn. En zo komt - druppelsgewijs - een hele nieuwe stroom op gang.

Mijn favoriete plek om deze affirmaties neer te schrijven is op de spiegel in het toilet.
Een plek waar je dagelijks meerdere malen passeert en dan automatisch oog in oog komt te staan met jouw nieuwe realiteit.

Heb jij ook behoefte aan een nieuwe realiteit?
Aan licht en lichtheid?
Zet de eerste stap en kom kennismaken!

Of kom langs op onze beleefmomenten op 21 augustus. Meer info kan je terugvinden bij 'evenementen'.

Liefs
Veronique en de beestenboel
🐴🐴🐴🐴🐴🐕🐕🐈🐈

23/06/2021

En toch gebeurt het vaak onbewust dat we het wel doen. Attributies of toeschrijvingen noemen we dat dan.

Vooral de attributies van onze ouders/verzorgers gedurende onze kindertijd hebben onbewust een grote impact op ons omdat we ze niet kunnen onderscheiden van onze werkelijke identiteit en eigenheid. We zijn er als het ware zelf in gaan geloven.
Ze houden ons weg bij onze essentie en bij ons volledige potentieel.

Tijdens sessies kunnen attributies zich tonen in verschillende vormen: beelden, sensaties, gevoelens, verhalen, neigingen, gedrag...die plots naar boven komen.

Sounds Reasonable to me! iamreasonable.com

18/06/2021

Dit verhaal raakte me...
En bewoog iets in mij
Waardoor tranen
gehuild konden worden.
Over verdriet van een moment
waarop ook ik hopeloos en hulpeloos was.
Niet in staat iets te doen
Of te veranderen.
En waar opslaan en verharden
In de vorm van gestolde tranen
En een muur rond mijn hart
De enige manier waren
Om staande te blijven
Nu, tientallen jaren later
Ontdooid mijn verdriet
En rollen tranen over mijn wangen
Ontwaakt mijn lichaam uit zijn verdoving
En voel ik de pijn, de onmacht en de wanhoop
Die hoorden bij toen en daar.
Ik realiseer me dat ik mogelijkheden heb
In het hier en nu
Dat ik het niet alleen hoef te dragen.
Dat ik kan delen
wat toen niet kon gedeeld worden
Dat ik kan spreken
Waarover zo lang gezwegen werd

Kijken jullie ook naar het verhaal van Ray?
Wat hebben jullie ervaren tijdens het kijken?

This video tells the compassionate story of the healing process of Ray, a marine who had been injured by two explosive devices (IEDs) and diagnosed with both...

09/06/2021

Ons lichaam is één geheel.

Symptomen hebben steeds een onderliggende oorzaak.

Zo staan we er vaak niet bij stil dat lichamelijke klachten een emotionele oorzaak kunnen hebben.

Het is dan gemakkelijker een pilletje te nemen of een zalfje te smeren om het symptoom te bestrijden.

De oorzaak blijft dan wel bestaan en zal manieren blijven zoeken om gezien en erkend te worden.

Hetzelfde is waar voor lichamelijke klachten. Ze hebben een impact op hoe we ons emotioneel voelen.

Alleen hebben velen van ons geleerd om wel om te gaan met 'fysieke' verwondingen, maar nooit met 'emotionele' verwondingen.

En dit gaat ook voor mezelf op.
Nu pas begin ik te leren wat het betekent om op emotioneel gebied echt voor mezelf te zorgen.

'Niet voelen' en vluchten in afleiding om de pijn te verdoven (werk, videogames, pleasen, drugs, (niet) eten ...) zijn dan heel 'normale' beschermingsmechanismen van ons lichaam dat ons wil beschermen tegen overdraagbare pijn.

Voor wie dit herkent:
- weet dat je niet alleen bent.
- weet dat je niet 'abnormaal' bent
- weet dat je niet 'slecht' bent
- weet dat je niet 'zwak' bent..
Je bent gewoon mens.
En je mag uitreiken naar hulp

07/06/2021

Afgelopen weekend nam ik deel aan een verdiepingsopleiding rond rouw en verlies.

Gewapend met mijn krukken, mijn brace en mijn eigen relaxstoel waarop mijn been kon rusten ging ik met symbolen en rituelen aan de slag met een voor mij heel voelbaar verlies op dit moment: het verlies van gezondheid.

Rituelen en symbolen zijn een hulpbron om staande te blijven, om te (ver)dragen, om betekenis te geven.
Ze dragen bij tot verbinding, houvast, troost, duidelijkheid, structuur,...
samen of alleen.

Mijn ervaring:
Zonder veel woorden, zonder uitleggen waarom,...raken symbolen en rituelen de kern van je zijn.

Wil je zelf komen ervaren wat rituelen en symbolen voor jouw (rouw)proces kunnen betekenen?
Wees welkom!

03/06/2021

02/06/2021

If you use Instagram, follow me here www.instagram.com/helenmbarry

01/06/2021

De boom, een oeroud symbool voor het leven.

Een boom kan pas groeien wanneer die sterke wortels heeft. En de wortels kunnen zich pas goed ontwikkelen in een vruchtbare bodem.

Wat zich onder het oppervlak afspeelde is dus bepalend voor wat je boven de grond ziet.
Een boom met sterke wortels in een goede bodem kan heel wat stormen doorstaan. Hij blijft op zijn plek staan, blijft groeien, bloeien en vruchten produceren.

Trauma tast onze persoonlijke levensboom aan.
Hoe jonger we zijn, hoe groter de impact ervan is op onze groei:

🌳Een volgroeide boom, diepgewortelde boom met stevige stam en een grote kruin wordt wel geraakt wanneer een tak breekt in de storm, maar de impact is beperkt.

🌱Een jong scheutje van een boom dat breekt, is in het beste geval getekend voor het leven.

Burn-out is een symptoom dat de levensboom getekend werd door ingrijpende gebeurtenissen.
Hij heeft al zijn energie opgebruikt om zich staande te houden in een arme grond en met beschadigde wortels, stam en takken.
Een klein zuchtje wind kan nu zelfs grote schade aanbrengen aan de boom.

Met de juiste zorg, voedingsbodem, tijd en ruimte kan de boom zijn levensenergie terugvinden zich herstellen en tot volle bloei komen.

En ook jij kan dat!