Line Claus loves yoga

05/08/2025

zomerbrief wij-veld

Een beetje zoals het Belgische weer, beweeg ik doorheen deze zomer met ups en downs... De vakantiegrond voelt een beetje wankel onder mijn voeten, mede omdat de verhuis naar het Wij-veld dichterbij komt en omdat in de aanloop van die transitie duidelijk wordt dat er één en ander moet worden bijges...

05/08/2025

Een beetje zoals het Belgische weer, beweeg ik doorheen deze zomer met ups en downs.
De vakantiegrond voelt een beetje wankel onder mijn voeten, mede omdat de verhuis naar het Wij-veld dichterbij komt en omdat in de aanloop van die transitie duidelijk wordt dat er één en ander moet worden bijgesleuteld aan de oorspronkelijke visie, en dat is….SPANNEND en UITDAGEND…omdat er al zoveel veranderd is. En dan komen twijfel en oude demonen op bezoek…Ik merk dat ik het lastiger vind om mijn kinderen langer te missen en dat ik het ook moeilijker heb om structuur en zelfzorg te bewaren. Anderzijds ontwikkel ik ook fijne nieuwe tradities: toen Izzie en ik een paar dagen bij mijn ouders aan zee waren gingen we elke dag voor het ontbijt in zee zwemmen! Aan de vooravond van mijn 45e verjaardag stel ik - een beetje tot mijn eigen verbazing - ook vast dat ik een heuse kampeerzomer voor mezelf heb gecreëerd, waar ik mezelf toch een dikke pluim wil geven, omdat ik tot mijn dertigerjaren nooit had gekampeerd, laat staan de hele organisatie ervan voor mijn rekening nam. En ja, zoals bij andere vakanties neem ik steeds veel te veel mee – merci gerieflijke Berlingo van me - , maar ik doe het toch maar...Ik bewoog deze zomer al doorheen de helende en dragende velden van het FILIA Festival en de Vlierhof Community Zomergathering en morgen vertrek ik ook naar het Vrouwenfestival.
Het brengt me veel en tegelijkertijd ervaar ik het als heel intens, loop ik soms wat verloren in mijn binnenwereld, en dus ook in de buitenwereld, het ‘speelveld’ van zo’n samenkomst. En het mag er allemaal zijn; ik leer met deze zoekende versie van mezelf te zijn in een veld met anderen en ik leer met mezelf in verbinding te blijven én mezelf te laten zien aan anderen van daaruit…Ook al is dit niet de blije en opgewekte versie van mezelf, die de trotse leeuwin in mij zou willen tonen; een oefening in het belichamen van rauwe authenticiteit in verbinding dus. Ondanks en misschien juist door dit interne schuren, ben ik heel erg dankbaar dat ik van deze velden deel mag uitmaken en er ook samen met mijn prachtdochter in kan bewegen. Dat zij dit van kleinsaf mag beleven vervult mijn hart met hoop.

Ik kan met zekerheid zeggen dat ik afgelopen tien jaar steeds meer heb leren houden van mezelf en steeds dichter kom bij die versie van mezelf waarvan ik voel dat mijn Ziel er blij van wordt. Toch ontdekte ik afgelopen jaar dat er nog steeds ‘angeltjes’ zijn aan die Zelfliefde. Sterker nog, die ‘angels’ spelen serieus op in periodes zoals deze dat ik door grote veranderingen en transities ga. In hele basale dingen vind ik het nog steeds moeilijk om dezelfde onvoorwaardelijke liefde te geven aan mezelf als aan anderen. Ik stelde afgelopen jaar ook vast dat hierover ook niet vaak openlijk gepraat wordt, alsof het een soort taboe is, iets waar we ons voor moeten schamen omdat het niet ‘volwassen’ is, of niet passend als je op het pad van persoonlijke ontwikkeling wandelt… Maar toen ik zelfzorg en zelfsabotage als thema’s aanbracht in talrijke ontmoetingen, voelde ik me ineens niet meer alleen en hoorde ik uit diverse hoek: ‘O, dat heb ik ook, wat fijn dat jij dit openbreekt’…en: ‘misschien kan je daar een traject rond organiseren? ‘ Een zeer eenvoudig lijkend thema dat mijn hele leven al opduikt, is ‘op tijd gaan slapen’. Hoe komt het dat ik er alles aan doe dat mijn kinderen een goede nachtrust krijgen en ga ik zelf veel te laat slapen? (lees: ik kijk regelmatig veel te lang netflix, doe aan eindeloos facebookscrollen waardoor ik mezelf als het ware verdoof) Wat ik met slaap heb, hebben anderen met gezond eten, bewegen, tijd nemen voor zichzelf, etc.
Er zijn steeds subtiele manieren waarop vrouwen (en ook mannen) zichzelf saboteren, in het bijzonder in periodes dat ze uitgedaagd worden in hun menselijke groeiprocessen. Het zijn patronen, en soms zelfs subtiele verslavingen die geworteld zijn in onze kindertijd en die we toen ontwikkelden omdat ze ons dienden, maar nu houden ze ons tegen. Gisteren las ik een interessant weetje in dit verband: als je als kind bent opgegroeid in een gezin met veel spanning, stress en ruzie, dan zorgde dat ervoor dat je lijfje veel cortisol aanmaakte zodat je scherp en alert was. Je cortisolgehalte was vaak heel hoog en daardoor stond je continu in een waak- en overlevingsstand en was je vaak heel moe. Het bijzondere is dat je in je volwassen leven ongemerkt blijft zoeken naar deze piek van cortisol, onbewust zoek je de spanning op die je als kind kende, b.v. door te weinig te slapen, hard te werken, ruzie te zoeken, etc. Als een soort verslaving die je onderhoudt dus.

Herkenbaar? Dit najaar start alweer de derde editie van het vrouwencirkeltraject. Het verwarmde mijn hart dat drie vrouwen zowel de eerste als de tweede editie volgden omdat ze het zo bijzonder en helend vonden om dit samen aan te gaan.
Het komende cirkeltraject zakken we dieper in Z-E-L-F-liefde en Z-E-L-F-zorg. We gaan zakken in onze sensualiteit. We her-inneren ons terug hoe het is om met alle zintuigen (senses) van binnenuit onze vrouwelijke essentie te voelen en van daaruit de wereld in te stappen, op onze unieke manier, onze eigen behoeften, verlangens en grenzen steeds meer V-O-E-L-end, be-L-U-I-S-T-E-R-end en respect-E-R-E-N-D.

Zien: hoe is het om (terug) te kijken met zachte ogen van verwondering en zo de ware schoonheid van de dingen te her-ontdekken?

Horen: hoe is het om (terug) te luisteren met zachte oren van verwondering en zo te komen tot het ‘ware’ luisteren naar andere vrouwen en te spreken met zachte stem?

Proeven: hoe is het om (terug) het pure smaakpalet van het leven toe te laten op je tong?

Ruiken: hoe is het om (terug) de zuiverste geursensatie te laten binnen stromen bij elke ademteug?

Voelen/ aanraken: hoe is het om je (terug) open te stellen voor de zachte, onvoorwaardelijk liefdevolle aanraking van jezelf en van andere vrouwen; zonder doel, gewoon een geschenk uitwisselen met elkaar: aanraken en aangeraakt worden in zijn puurste vorm, zoals het bedoeld is.

Dichter bij jezelf komen vraagt om vertraging en voelen. Hier komen we in het dagdagelijkse leven soms weinig aan toe. We vinden er vaak geen of onvoldoende ruimte voor.
Er is geen betere bedding om hier wel ruimte voor te creëren dan een maandelijkse vrouwencirkel. We komen samen op zondagvoormiddag, een moment waarop vele vrouwen vaak wat ruimte kunnen maken in hun agenda. Eenvoudige seizoensgebonden rituelen en ceremonies vormen de rode draad doorheen het traject.

De vijfde en de laatste sessie maken we er een hele dag van.

1. Sessie rond het element aarde (zien, horen, proeven, ruiken, voelen / aanraken)
2. Sessie rond het element vuur (zien, horen, proeven, ruiken, voelen / aanraken)
3. Sessie rond het element water (zien, horen, proeven, ruiken, voelen / aanraken)
4. Sessie rond het element lucht (zien, horen, proeven, ruiken, voelen / aanraken)
5. Sauna sisterhood dag: in de voormiddag duiken we de sauna in, we eten ’s middags samen iets en erna voelen we in het bij elkaar zijn, hoe laagjes mogen wegsmelten
6. Sessie rond het element ether (zien, horen, proeven, ruiken, voelen / aanraken)
7. Sessie rond het verder openen van de zintuigen deel 1: we maken ruimte voor en gaan dieper in op wat in onze unieke cirkel leeft
8. Sessie rond het verder openen van de zintuigen deel 2: we maken ruimte voor en gaan dieper in op wat in onze unieke cirkel leeft
9. Sisterhood dag: zien en gezien worden: we eren elkaar als de godinnen die we zijn. We zakken deze dag bij elkaar en eren elkaar op diverse manieren. Eén van de manieren is een sisterhood shoot, waarbij we even de natuur in trekken en elkaars schoonheid vastleggen op de camera. Hoe deze minishoot vorm krijgt, bepaal je helemaal zelf in het moment.

Even praktisch

data: 21/9, 26/10, 16/11 en 14/12/2025; en 25/1 (volledige dag), 22/2, 22/3, 3/5 en 14/6/2026 (volledige dag)

uur: we komen negen keer samen op zondagvoormiddag van 9.30 tot 12.30; de volledige dagen ronden we af om 17.30 ten laatste

adres: Molenweidestraat 1, te Heusden

graag meer info en inschrijven? stuur me vrijblijvend een berichtje (0486 30 18 30)

Alleen maar Liefde,

💓

Line

24/07/2025

Zin in! 🤩

24/07/2025

06/06/2025

Wat kijk ik uit naar Filia Festival!
Misschien ontmoet ik je daar?

❤️

💞 Line Claus 💞

Line is een invoelende yogadocente, zingende cirkelhoedster, warme massagetherapeute, creatieve groentekokkin en enthousiaste danseres. Ze is alleenstaande mama van twee heerlijke kinderen en volop aan het bouwen aan een kleine community waar ze kan leven en haar missie in de wereld zetten met gelijkgestemden: de reis maken van hoofd naar hart.

Op Filia wil ze vrouwen laten ervaren dat een cirkel als een warm omhullend, zacht prikkelend bad is,
waarin we onze essentie kunnen delen, her-inneren en verkennen, de magie van gewoon Z-I-J-N ervaren. In de belevingssessie voor vrouwen ligt het accent op beweging en sensualiteit, in de cirkel voor moeders en dochters op samen bewegen en spelen.

Ik ben heel dankbaar het wonderschone Filia Festival mee te mogen ondersteunen!

Heel graag tot binnenkort.

Line claus loves yoga
www.lineclauslovesyoga.com

08/05/2025

Intussen is het alweer vele weken geleden dat ik ertoe kwam om hier iets te schrijven. Ik kwam er niet toe in de veelheid der dingen. En als er dan al eens ruimte was tussen de vele dingen, koos ik die anders te besteden, haar zoveel mogelijk L-E-E-G te laten.
Want daarin zitten de schatten, in het T-O-E-laten van het onbekende, in het loslaten van de controle waar het kan. Maar nu, in de aanloop naar mijn maantijd, voel ik de woorden als vanzelf komen, ze stromen uit me.

Afgelopen maanden rees ons wij-veld letterlijk uit de grond. Het kreeg fundamenten en een skelet, er werd een dak op gelegd. Met het zichtbaar worden van het gebouw worden mijn dromen tastbaar, maar komen ook mijn demonen op bezoek. Regelmatig worden er illusies doorprikt, en vinden er wezenlijke innerlijke verschuivingen plaats. Zo buiten, zo binnen.

Mijn huis waar ik 13 jaar woon met mijn kinderen, het grootste deel als alleentstaande mama, is verkocht net voor de paasvakantie. Nu pas begin ik te voelen wat dat betekent: ik ga het leven zoals ik het nu ken L-O-S-laten en dit heel binnenkort. Ik merk wat voor een impact dit heeft op mijn hele zijn. Ik daver op mijn grondvesten. Ik word uitgenodigd om op alle levensdomeinen patronen los te laten: relationeel, professioneel, maatschappelijk en vriendschappelijk. Hoe zal het samenleven als mini community zijn voor mij, voor mijn kinderen? Ik omarm het niet-weten en ik verbaas me regelmatig dat ik hier steeds beter in kan ontspannen.

In al het gedaver kom ik ook mijn oude hechtingspatronen tegen, alsof ze een strohalm zijn waaraan ik me gretig vast wil grijpen omringd door zoveel verandering. Het is best confronterend, hoe ik me nog steeds afhankelijk opstel, hoe ik nog steeds ‘verslaafd’ ben aan Liefde. En tegelijk is er al zoveel verandering, meer bewustwording, én miltheid. Ik voel in de kern van mijn wezen dat ik voor een poort sta. Die poort trekt me aan en tegelijkertijd beangstigt ze me: soms voelt het dat als ik erdoor stap, ik zal verdwijnen.
Het is nodig dat er iets sterft, opdat er een geboorte kan plaatsvinden. Die geboorte zal er ook komen en ik vertrouw op het tempo van mijn ziel, en voel me gesteund door iets groters dan mezelf.

Steeds meer voel ik een gedragenheid door de Aarde, en steeds meer voel ik een verbondenheid met het vrouwelijke in mij en rond me. Wij vrouwen, wij doen het samen, het voelt zo fijn om dat steeds meer te belichamen en te be-leven. Vroeger kon ik me vaak makkelijker verbinden met mannen dan met vrouwen, dat mag nu veranderen. Ik voel heel veel dankbaarheid dat ik steeds meer mijn weg vind naar waardevolle initiatieven zoals het Fluisterfestival (Fluisterfestival.be), Filia (filia-festival.com), het Vrouwenfestival (vrouwenfestival.be), en hier ook van binnenuit aan kan bijdragen. Daar wordt mijn hart ongelooflijk blij van.

Ik volgde in de paasvakantie een ta**ra retreat voor vrouwen die me heel veel heeft gebracht. Ik durf vanuit een diepe liefde voor mezelf meer grenzen aan te geven, duidelijker te zijn. Vooral naar mannen toe vond ik dat heel uitdagend en als het erop aan kwam deed ik het vaak niet. Nu vind ik het nog steeds spannend, maar ik doe het wel, en het wordt positief ontvangen door het mannelijke veld om me heen.
Want ik heb dan wel geen partner, ik ben wel omringd door prachtige mannen waarvoor ik heel veel liefde voel, en waarmee ik ook in interessante groeiprocessen terecht kom.
Ik voel ook hoe belangrijk het is dat mannen en vrouwen voor elkaar komen opdagen in het gemengde veld. Ook hier voel ik steeds meer dat ik een bijdrage kan leveren zowel via mijn innerlijk werk, als in een ondersteunende rol. Dat voelt ook steeds meer kloppend. Ik ben dankbaar voor het Intimiteitsfeest (intimiteitsfeest.be) dat me zoveel mooie inzichten bracht.

Terwijl woorden vloeien, voel ik zoveel dankbaarheid voor de ongelooflijke rijkdom die er op mijn pad komt en hoor ik de uitdaging weerklinken in mezelf als een ritmische mantra: ‘practice what you preach, practice what you preach, ...'

Dit is wat ik te doen heb en waarbij ik anderen wil inspireren: waar kan ik nog meer opdagen voor mezelf, zoals ik opdaag voor de vrouwen in mijn cirkels? Waar kan ik nog eerlijker zijn met mezelf en dit vertellen aan mezelf en dan ook delen met anderen, niet vanuit een willen overtuigen, maar vanuit zachtheid en de wens om zo puur mogelijk mens te zijn? Waar kan ik mezelf nog meer toestaan om hulp te vragen aan andere vrouwen en die ook te ontvangen, zoals ik er ook ben voor andere vrouwen als ze uitreiken?

Mooie man, mooie vrouw, mooie mens, ik ontmoet jullie graag ergens onderweg.

Zacht.
Intens.
Zoekend.
Eerlijk.
Triggerend.
Getriggerd.
Jou (on)gewild ontregelend.
Mezelf regulerend.
Jou een luisterend oor en liefdevolle nabijheid gevend.
Van jou een luisterend oor en liefdevolle nabijheid ontvangend.
Vermenselijkt.
Balans zoekend.
Balans vindend.
Stilte in de ruimte tussen de V-E-E-L-H-E-I-D omarmend.
Alleen.
En met alles en iedereen verbonden
In elke ademteug.

Alleen maar Liefde.

❤️

Line

Voorlaatste foto, Sisterhood shooting Fluisterfestival
📷 Rosanne Jacobs
Laatste foto, Intimiteitsfeest 📷 Ike En Oyo

P.s. Filia vindt plaats van 3 tem 6 juli; het Vrouwenfestival van 7 tem 10 augustus; de volgende editie van het Fluisterfestival van 17 tem 19 oktober

P.p.s. indien je het je afvraagt, het 'wij-veld' zal onze thuis worden ten vroegste december van dit jaar, ten laatste maart van volgend jaar. Duim gerust mee voor een verder vlot verloop van de verbouwing en het aantrekken van geschikte medebewoners voor ons project. Dan kunnen jullie heel binnenkort samen met ons van het uitzicht op de eerste foto genieten!

24/02/2025

Mmmmm...de meest eenvoudige dingen zijn vaak het moeilijkste te beoefenen én bevinden zich het dichtste bij de essentie van het leven.

Ik wil deze prachtige ode aan 'niks doen' graag met jullie delen:

Niks doen

Ik schrijf er regelmatig over.
Of beter gezegd: over het leven écht vertrouwen.

Niet langer hoeven fiksen of sturen.
Niet meer hoeven helen of groeien voordat je eindelijk genoeg bent.

En dat kan passief klinken.
Misschien zelfs gemakzuchtig of lui.

Maar dat is het allesbehalve.

Het is misschien wel het moeilijkste om te ‘doen’:
werkelijk vertrouwen.
Het leven vertrouwen.
En vooral: onszelf vertrouwen.

Ons onvoorwaardelijk overgeven.
Aan dat wat is.
Aan dat wat voelt.
Aan dat wat stroomt.
En zelfs aan dat wat stil lijkt te staan.

Hoe gek het ook klinkt, dit is de stap naar écht volwassen worden.
Niet langer buiten onszelf wijzen.
Niet langer wachten op een andere tijd,
een ander moment,
een betere versie van onszelf.

Maar hier zijn.
Het leven ontmoeten.
Onszelf ontmoeten.

Hier, waar ik nu ben.
Hier, waar jij nu bent.

In de breekbare intimiteit van elk moment, steeds weer.
Kwetsbaar.
Diep gelukkig.
Pijnlijk breekbaar.
Vol expressie.
Stil ingetogen.
De diepste lach.
De grootste pijn.

En dan lijkt het ‘doen’ stil te vallen.
Of beter gezegd: dan valt het idee stil dat ‘ik’ de doener ben.
Dat de wereld niet langer draait als ‘ik’ niet ingrijp.

Het is dodelijk voor ons ego.
En toch …

Wat als je niets meer hoeft te veranderen?
Aan wat dan ook?

Wat als je durft ‘niks te doen’?

Zomaar?

~
Joris Vincken

13/02/2025

𝙵𝙸𝙻𝙸𝙰 - 𝟹 𝚝𝚘𝚝 𝟼 𝚓𝚞𝚕𝚒 𝟸025

Mijn dochter Izzie en ik kijken er zo naar uit om de magie van het 𝗙𝗜𝗟𝗜𝗔 Festival te beleven. Een plek waar elke vrouw welkom is, van dochter tot grootmoeder, met of zonder verhaal.

Kom je mee?
Wat je kan verwachten?
Net zoals vorig jaar:

Inspirerende workshops en activiteiten
Verbinding, rust en kracht vinden in jezelf
Lekker en gezellig eten
Dansen met linten en belletjes, met de wind, met elkaar
Een unieke plek voor meisjes, mama's, dochters, oma's, ... voor vrouwen

Nog vroegboekkorting tot 14 februari ☺️

filia festival Het Filia Festival… Een festival van, voor, en door FILIA… Want wij zijn allemaal FILIA! Filia is dochter, sister, moeder, grootmoeder, meisje, vrouw, … We zijn allemaal iemands dochter, en we zijn allemaal dochter van Moeder Aarde. Dit festival is een warme plek voor elke filia...

27/01/2025

Zacht zoekende winterogen, die alleen maar willen…G-R-O-E-I-E-N

Afgelopen maanden waren best wel pittig, hier op ons Wij-veld.
Op Sinterklaas werd onze voorlopig nieuwe zaal in gebruik genomen en de Sint bracht ook een paar cadeautjes: nieuwe kussens en heeeele zachte dekentjes in een leuke kist. Drie dagen ervoor moest het hoofdgebouw ook helemaal leeg zijn omdat de renovatiewerken van start zouden gaan, én omdat Paul een ingreep aan zijn oog diende te ondergaan. Intussen is Paul goed hersteld en zijn de werken aan het hoofdgebouw begonnen; vorige week zijn de fundamenten van de definitieve yogazaal gegoten! Vanaf nu gaat het echt zichtbaar goed vooruit. Paul woont ook al twee maanden in een caravan op de oprit van het huis waar ik met de kinderen woon: ‘rock and roll’ dus. Ja, het is volop aanpassen en zoeken in onze mini community in wording. Eén ding is zeker, het is gewoon worden, zoeken en groeien, maar we doen het wel samen, meer dan ooit. Ik ben alvast heel nieuwsgierig hoe de transitie zich verder zal voltrekken en welke twee bewoners zich voor onze nieuwe plek zullen aandienen...

En doorheen dit alles ben ik op zoek, op zoek naar meer balans tussen het mannelijke en het vrouwelijke, in mezelf én buiten mezelf. De balans tussen yang en yin, tussen doen en zijn, zo je wil, voelt een beetje zoek in mij, of alleszins danig opgeschud en in de war.
Ik ben op zoek én ik besef dat het een luxe is dat ik op zoek kan en mag zijn. Het is een voorrecht hierover te kunnen nadenken, afstand te kunnen nemen, hierover te kunnen invoelen, hier tegenaan te kunnen knallen, te kunnen vallen en ook weer te kunnen opstaan. Ik voel ook steeds meer dat ik hier niet alleen in ben, steeds meer mensen zoeken en vinden druppelsgewijs…een nieuwe buitenwereld, die vanuit ieders veranderende binnenwereld vertrekt. Ofzo.

Na heel donkere heilige nachten was het al snel de zevende verjaardag van mijn mirakelmeisje Izzie, mijn grootse kleine sjamane in de dop. Ik wil dat voor haar altijd heel bijzonder maken, het vieren van haar geboortedag, en ik merk dat ik doorheen de voorbereidingen van de festiviteiten voor haar geboortedag ook elk jaar iets voor mijn innerlijke kind heel. Op de vooravond van Izzies verjaardag gaf ik haar een rituele massage, waarbij we de magische poort openden tot haar nieuwe reis rond de zon. Toen ik haar vroeg welke wens ze had voor de aanvang van de sessie, weerklonk haar stemmetje: ‘ik wil liefde en vrede, niet enkel voor mezelf, maar voor iedereen.’ Slik.
Deze verjaardagsmassage was – naast haar geboorte – één van de meest sacrale momenten die ik al met haar mocht beleven. De volgende morgen – toen ze op haar geboortedag zelf naar haar papa vertrok – voelde het dan ook even heel erg leeg en onwennig in mijn buik. Om mezelf en mijn moederschap te vieren kocht ik een prachtig boeket witte tulpen. Het waren diezelfde witte tulpen die ik van mijn moeder kreeg toen ik voor de eerste keer mama werd, van mijn zoon, en negen jaar later ook bij de geboorte van mijn dochter. En zo voel ik in mezelf de natuurlijke zin voor rituelen en ceremonie steeds meer wakker worden; het is een her-inneren van oude wijsheid en dat voelt als thuis.

De volgende dag reisden de tulpen heen en terug naar de openingsdag van het mannenjaartraject van Izzies peter en dierbare vriend Gert Daniels en op die manier voelde de beweging weer rond. Het wordt me steeds duidelijker dat het een oscillerende beweging is, een van binnenuit lostrillen bijna waarbij de focus nu eens op de vrouwelijke, dan weer op de mannelijke energie ligt, en dat ik kan schuiven tussen de twee polen in mezelf; hoe harmonieuzer dat in mijn binnenwereld gebeurt, hoe harmonieuzer dat ook in mijn buitenwereld gebeurt.

Soms zijn er evenwel gebeurtenissen in de buitenwereld die de balans helemaal ‘verstoren’, zoals een zieke dochter, veel bouwvergaderingen en praktische regelingen en dan zelf ziek worden met heel veel to do's op het lijstje. Dan zoek ik soms nog naar externe hulp om terug in balans te komen en dat is ook H-E-L-E-M-A-A-L OK. Dat betekent niet dat ik mezelf niet (meer) kan dragen, het betekent gewoon dat ik mezelf ken en ondersteuning kan gebruiken bij het zoeken naar dat hernieuwd evenwicht, telkens opnieuw. Ik doe het zelf, maar ik hoef het niet allemaal alleen te dragen, we doen het ook samen. DAT. Daar mogen we elkaar ook aan herinneren.

Elke ochtend sta ik aan de wieg van die versie van mezelf, die die dag mag geboren worden. Elke dag kan ik ervoor kiezen om mezelf welkom te heten en er het allerbeste van te maken, met die hulpbronnen en die wegversperringen, die die dag ten tonele verschijnen.
Welkom groeipijnen, welkom transformatie, welkom vreugdedans, welkom (licht)groene schaterlach, welkom innerlijke chaos, welkom spelen, welkom (nog) niet- weten.

Groeien doe ik liever niet alleen, ik groei graag samen met anderen en ik heb het geluk dat dit ook mijn werk is!
Met liefde ondersteun en inspireer ik jou bij het thuiskomen bij jezelf, bij het maken van de reis van je hoofd naar je hart, bij steeds meer authentieke belichaming.

Groei jij ook graag samen? De komende tijd vind je me alvast hier.

Elke dinsdag en donderdag van 9.00 tot 10.30: yoga te Heusden. https://www.druyoga.be/wekelijkse-lessen
Er vormden zich reeds twee mooie groepen, maar de nieuwe zaal is groter, dus je kan er nog bij! Als je nieuwsgierig bent, kan je je aanmelden voor een proefles!

Eén zondag per maand cirkel ik met de vrouwen van het lopende negenmaandentraject. Je kan je nu al aanmelden voor de derde editie, die zal starten in september 2025. Lees er hier alvast meer over.
https://fb.me/e/5ajGc8WD2

8/2 vanaf 14.00 is er de vrouwen sauna cirkel te Heusden. https://www.facebook.com/share/1HHyaFpgQ2/

Fluisterfestival https://www.fluisterfestival.be/
1, 2 en 3 mei hoed ik voor de tweede maal een cirkel op het fluisterfestival. Er zijn nog tickets beschikbaar, dus als je er graag bij bent, boek er eentje.

Zomerfestival yoga, muziek, meditatie en dans https://fb.me/e/6iWfDzxHO
7, 8 en 9 juni vindt dit heerlijke festivalletje plaats in Erwetegem; dit jaar geef ik een dag de kinderworkshop en een yogaworkshop

Filia https://www.filia-festival.com/
3, 4, 5 en 6 juli werk ik mee met dit heerlijke vrouwenfestival begeesterd door Sara Demaret.

Tussendoor kan je bij me langskomen voor een helingssessie op maat. Ik werk met energetische massage en lomi lomi en stem me helemaal af op jou in het moment. Je krijgt een bad van onvoorwaardelijke Liefde.
https://www.lineclauslovesyoga.com/massage

Heel graag tot ergens onderweg!

Alleen maar Liefde,

❤️

Line