De grieten, Merchtem (2025)

04/08/2025

Soms zijn het de meest eenvoudige woorden die ineens zo aan kunnen komen.

Zo deed ik gisteren een kort babbeltje met één van de wat oudere (en wijze 😉) medebewoners op het cohousingproject waar we nu wonen.

Voor wie het gemist heeft.
Na 48 jaar in het centrum van Vlaanderen te wonen
woon ik nu, sinds een week, op 4 km van zee.
Ik ruik het zout, voel de wind, hoor de meeuwen en kijk uit op de polders.
Ik vind het heerlijk
én het voelt ook zo anders.
Het doet wat met me,
moeilijk te beschrijven,
iets van ‘out of the box’, het vertrouwde loslaten
én dat is fijn én voelt ook nog wat onwennig, soms even wiebelig, dan weer zo normaal als wat.

Ik vertelde haar hoe het nu was.

“Neem maar alle tijd om te landen nu”, zei ze.

Ik ademde uit, was er zelfs wat ontroerd van.
Die eenvoudige woorden,
‘Alle tijd nemen’.

Want mogen we dat nog in deze wereld van de ‘quick fixes’?
Voor iets heel fundamenteel in je leven ‘alle tijd’ nemen.
Veel tijd,
en dan nog wat meer.

Alle cellen van ons laten meebewegen.

Hèhè,
nu ik echt alle tijd ga nemen,
voel ik me ineens nog veel meer hier.

Met het zand tussen mijn tenen
en de wind in mijn haren
hier,
bij mezelf.

Waar mag jij alle tijd voor nemen?
Echt ‘alle tijd’ he 😉

Geplande activiteiten:
20/21 september: "Authentieke vrouwelijke sek*sualiteit" in Oostende
11/12 oktober: "Ik, mijn moeder en alle vrouwen voor haar" in Oostende
24 september: "Vrouwencirkel aan het vuur" in Loppem

check degrieten.be

21/07/2025

Terwijl er volop op reis gegaan wordt,
zit ons leven hier stilaan in dozen.

Een aparte fase,
zo tussen nu en straks,
tussen het binnenland en de zee,
tussen wat was en wat zal zijn.

Wat zijn het vele lagen, zo verhuizen.

Al zovele stapjes zijn er de voorbije 8 maanden genomen, van dromen, voelen, beslissen, bieden, wachten, springen, verkopen, uitzoeken, regelen, loslaten,…

Ook in onszelf,
oude dingen die we nog tegenkwamen en waar het heel scherp werd welke thema’s we nu echt wel mogen achterlaten.

We ruimen op,
laten gaan, pellen af,
het wordt lichter en lichter in ons.
Afscheidsspeelmomentjes zijn geweest, de laatste keren allerhande,
containerpark en kringloop gretig bezocht,
heel ons leven gepasseerd bij het inpakken,
we wissen onze sporen weg,
de oven, de diepvries worden nog eens gepoetst
kaartjes voor de buren liggen klaar…

Ondertussen kiezen we zachtjes aan nieuwe kleuren, leuke tegeltjes, verwisselen we meubels, plannen en dromen we…

Tussendoor vloek ik eens, pink een traan weg en maak vreugdedansjes.

‘Aan zee is er meer licht, dat is goed voor je ogen’, zegt de oogspecialist waar ik 25 jaar ging.

Ik glimlach, want zo voelt het ook,
naar een nog lichtere plek,
in onszelf,
met ons 3,
verbonden en vrij.
Benieuwd naar wat komen gaat.

🌿ondertussen staan er al 2 weekends gepland in Oostende!
20/21 september: "autenthieke vrouwelijke s*ksualiteit"
11/12 oktober: "ik, mijn moeder en alle vrouwen voor haar"
24 september: start vrouwencirkel aan het vuur in Loppem

check degrieten.be

18/07/2025

Zin in vakantie-podcast-inspiratie?

Bezield, ontroerend, hartverwarmend, inspirerend, verstild, vol vuur, wijs,...
ja, dat zijn de vrouwen die ik mocht interviewen ✨

Nog eens de laatste 5 podcasts op een rijtje:

🎧"Sjamanisme en levensenergie" met Carolien Peeters
🎧 "Als het leven danst" met Caroline S'Jegers
🎧 "Unschoolen, leren van het leven" met Annelies Van den Bleeken
🎧 "De vreugde van worden wie je werkelijk bent" met Geertje Benoit
🎧 "De kracht van zelfbeminning" met Mireille Verplancke

Stuk voor stuk prachtige vrouwen die hun eigen weg gaan en van daaruit iets te vertellen hebben. Nieuwe verhalen, verfrissende ideeën, ...

Voeding voor jullie ziel in deze tijd,
waar oude systemen afbrokkelen en we zoveel nood hebben aan een ander verhaal!

Linkje in comments of ga naar Spotify podcast 'de grieten'.

14/07/2025

Soms komen dromen gewoon uit!

Een vrouwencirkel aan een echt vuur...
het is voor mij zo'n verlangen dat ik eigenlijk al heel lang heb.

In reizen met de drum zie ik mezelf ook altijd weer aan het vuur zitten... .. in een cirkel...
ooit was het zo
en nu mag het weer.

Ineens is het daar en geef ik dit najaar een vrouwencirkel aan het vuur in het Wildernestbos in Loppem. 4 woensdagavonden in het najaar, samen naar de donkerste periode van het jaar.
Als het echt regent kunnen we nog altijd in de tipi.

Voor meer info ga naar de site van wildernest.org

📷 fotootjes van deze droge tijden waarin we tijdelijk geen vuur mogen maken... dat zal in het najaar wel anders zijn 😉

11/07/2025

🎧 nieuwe podcast! 🎧
"Sjamanisme als een weg om pure levenskracht te laten stromen"
met

Benieuwd naar wat sjamanistisch werk juist inhoudt?
Carolien vertelt zo bevlogen over
🌿 haar eigen weg
🌿wat het sjamanistisch werk je kan brengen
🌿wat een verruimd bewustzijn juist is
🌿hoe het ook weer kan doorstromen naar het groter geheel..

Luister hier:
https://open.spotify.com/episode/4mohOXhporjn26WOvc3ZqG?si=6teWQ-FTT1KsEj3CB93CoQ

Zoek zeker ook haar aanbod eens op:
Als psychotherapeute en sjamanistisch heler kiest Carolien er bewust voor om vanuit een spiritueel en sjamanistisch helend perspectief samen te werken met volwassenen die bezig zijn met bewustzijnsontwikkeling, innerlijke groei, natuurlijke spiritualiteit, heling en transformatie. En meer specifiek voor wie een no nonsense en ervaringsgerichte aanpak in het hier en nu zoekt. Ze heeft een gevarieerd groepsaanbod om te leren en te verdiepen in het trancereizen, de jaarfeesten te vieren, “surfing the flow of life”, menopower,…

03/07/2025

Wist je dat jouw talent vaak iets is waar je als kind wat voor bent afgestraft?

“All the way gaan”, met alles van mij, met al mijn emoties... was zo eentje van mij.

Ik ben er soms wel in gezien… zo mocht ik bij de gevorderde lezers (omwille van mijn intonatie 😉) en zag mijn eerste pianoleraar wel een talent in mij (terwijl mijn techniek alles behalve was)
maar even goed voelde ik ook dat dat “all the way gaan” niet helemaal de bedoeling was,
dat ik het ‘te vele’ van mij best wat leerde te beheersen,
dat er eigenlijk wat mee gegniffeld werd.

Later in een theatercursus bij een opdracht waarin we volop voor de overgave moesten gaan kreeg ik als feedback “overgave is niet jouw werkpunt”… Ik kon wel door de grond zakken.

Ik heb dat “all the way” gaan dus ook mogen leren hanteren uiteraard.
Maar ooit stopte ik het heel erg weg
en nu kan ik ook weer zien dat het een kracht is.

Wat was een kwaliteit van jou als kind?
Waar ben je misschien wat voor afgestraft?
En die weer tevoorschijn mag komen?

In het onlinetraject "Steek je vrouwelijk vuur aan" 🔥nemen we ons innerlijk kind er ook weer bij. Het kind in ons dat misschien nog zorg nodig heeft en het kind dat onze krachten laat zien!
We starten op 9 juli! 🔥
Link in comments (fb) ⬇
of in bio (insta) ⬆

📷 toen ik in het tweede leerjaar zat... iets met 'haar' en 'too much' zijn

01/07/2025

Spontaan begon ik te zingen “May you know in your bones that this tribe is your home”. Ik was op weg naar een zweethut zaterdag… ja, tijdens dit weer 😜 . Het was een verjaardagshut, waar ik enkele vrouwen van kende en een hoop ook weer niet…
en toch,
het voelde meteen als mijn tribe,
tevoren al,
en helemaal toen ik daar was.

Ik heb het de laatste tijd vaak,
plekken waar ik ben, waar ik thuiskom,
die als mijn ‘tribe’ voelen,
waar er altijd weer iemand is die ik ken,
die ik ook van andere plekken ken…
We vinden elkaar online, in cirkels, festivals, spargroepjes, kampeertrippen, zweethutten, opleidingen,…
Het is niet één groepje mensen, het voelt als een web,
waar ik in kan rusten
en kan springen als een trampoline.

Ik kan bijna niet uitdrukken hoe dankbaar ik hiervoor ben.
Het zijn de mensen waarbij ik ongesensureerd kan voelen wat er gevoeld wil worden,
waarbij ik kwetsbaar kan delen waar ik tegenaan loop
én die mee blij worden van mijn (of iemands anders) geluk.

Het zijn mijn cheerleaders, mijn uplifters, mijn achterban,
diegenen die me elke keer weer bij een fijne energie brengen ,
zonder te ontkennen dat het leven ook uitdagingen kan inhouden.

Het zijn diegenen die gaan voor liefde, voor plezier,
voor zelfliefde ook,
voor je eigen waarde zien,
voor groei,
voor ‘komen opdagen’ en ‘jezelf inbrengen’
voor mogen leven in overvloed!

Want sommige dingen kan je gewoon niet alleen,
daar heb je een cirkel mensen voor nodig,
een tribe.

Wat heerlijk dat we elkaar weer vinden!

Verlang jij ook naar nog meer tribe?
Zelfs online kan dat voor een deel gecreëerd worden, heb ik al ervaren.
Welkom om deze zomer mee op pad te gaan met het online-traject 🔥'Steek je vrouwelijk vuur aan!'🔥 dat op 9 juli start!
link in comments (fb) ⬇️

Het lijkt dat het geen giga groep gaat worden, dus veel kans dat je echt persoonlijk kan verbinden!

“May you know in your bones that this tribe (eigenlijk is het ‘earth’ 😉) is your home
May you feel in your soul you are worthy and whole
May you know in your bones that this tribe is your home"
May you feel that you belong.”

📷 dit waren niet de zweethutters van zaterdag, maar andere heerlijkerds van 'mijn tribe'

30/06/2025

“Probeer af en toe een beetje sneller te werken, want je krijgt sommige opdrachten niet af tijdens de les en dan raak je wat achter.”
Gus is nu 9 jaar en het is één van de eerste evaluaties in zijn jonge leven.
Door zijn thuisonderwijstraject en slechts enkele maanden eerste leerjaar zijn evaluaties en rapporten gewoon geen deel van ons leven.

Maar blijkbaar krijgen ze bij ‘audiovisueel beeldatelier’ een evaluatie. En dat vindt ‘men’ heel belangrijk. (met alle respect voor de mooie evaluatie die de leraar maakte hoor).
Voor mij ontwikkelt hij gewoon, zal hij wel ontdekken waar hij sterk in is en waar minder, zolang hij maar drive en goesting heeft om te leren op zoveel terreinen.

Enfin,
ik vroeg hem of hij graag hoorde wat de leraar geschreven had en ’t was ok.
Dus ik lees voor (aan een kind die dit gegeven dus niet zo kent) en hij
“ah, ja inderdaad, zo ben ik he, dat is in alles zo, dat ik traag ben. Ik heb er ook het meest plezier aan als ik iets traag kan doen, anders word ik heel zenuwachtig.”

Ik dacht het ook meteen,
al van kleins af aan is hij gewoon traag,
wordt er een startschot bij een loopwedstrijd gegeven, hij vertrekt een seconde trager,
in een groep komt hij vaak als laatste aan gebengeld, pratend of mijmerend,
willen we vertrekken of ergens op tijd zijn, moeten we echt véééél tijd nemen voor schoenen, jas, nog iets vergeten,…

Beginnen we te forceren, te trekken,
of worden we boos (ja dat overkomt ons wel eens 🙈 )
dan zijn we nog verder van huis,
dan blokkeert hij
en gaat het vooral nog trager.

Hoeft er niets tegen de tijd,
dan flowt hij door de dag,
komt hij met het ene initiatief na het andere
en huppelt hij bijna letterlijk door het leven.

Wat kunnen we veel leren van jouw traagheid in deze ‘snelle’ samenleving,
waar sommigen een heel leven over doen
om terug hun eigen tempo te vinden
en te mogen volgen.

Dus van mij hoef je niet sneller te werken,
ja, het is soms handig (dat zal je zelf wel merken en wie weet motiveert dat je een beetje en groei je hier ook nog wat in)
maar wij (de omgeving) vinden het vooral soms lastig,
wij hebben het vooral te aanvaarden,
wat jij voor jezelf al lang aanvaard hebt.

By the way: hij vond het ook opmerkelijk dat de leraar niets had geschreven over het feit dat hij soms een lesuitleg onderbrak 😊
en dat hij goed kon samenwerken, mwoi, af en toe, maar soms wil ik toch graag dat ze mijn ideeën volgen en ben ik niet zo’n goede samenwerker…
De evaluatie mocht nog wat strenger?! 😉
Of doet er misschien gewoon helemaal niet toe.

De grieten

04/08/2025

21/07/2025

18/07/2025

14/07/2025

11/07/2025

03/07/2025

01/07/2025

30/06/2025

Adres

Website

Meldingen

Contact De Praktijk

Snelkoppelingen

Delen

Type