
12/01/2025
Mijn tastbare herinnering đź’
​
​Deze foto is moeilijk voor mij om te delen. Ik heb er heel lang over getwijfeld om deze te posten.
​
​Hier zie je een knuffel konijntje. Het is voor mij één van de belangrijkste dingen die ik in mijn huis heb. Het is het konijntje die ik mijn pepe (opa) gaf de eerste keer dat hij in februari 2020 opgenomen werd in het ziekenhuis door een val. Toen wisten we nog niet wat er ons te wachten stond de maanden nadien.
​
​Hij kwam terug naar huis. Een paar weken later viel hij opnieuw. Hij werd opnieuw opgenomen in het ziekenhuis met het grote verschil dat het plots lockdown was door Covid. We mochten niet meer mee, we mochten hem niet meer bezoeken. Het enige dat meemocht was het konijntje.
​
​Uiteindelijk is hij 3 maand opgenomen in het ziekenhuis zonder bezoek van ons, gelukkig kreeg hij onze warmte via het konijntje.
​
​Hij overleed juni 2020, we hebben nog afscheid van hem mogen nemen tijdens zijn laatste dagen en opnieuw was het konijntje constant bij hem in zijn bed.
​
​Toen we gingen groeten had de uitvaartondernemer ervoor gezorgd dat het konijntje bij hem lag. Ook tijdens de uitvaart kreeg het een plek naast zijn urne.
​
​Nu heeft het een mooi plekje in mijn huis bij mijn pepe zijn hoekje.
​Het is een tastbaar zachte knuffel en herinnering die ervoor zorgt dat ik troost vind op momenten dat ik het nodig heb.
​
​Heb jij een tastbare herinnering die jou troost geeft?
Vind jij herinneringen ophalen confronterend of moeilijk?
Vanaf 1 februari neem ik jou mee op een gratis virtuele herinneringsreis waarbij ik je 7 dagen meeneem via opdrachten, reflectiemomenten. Zodat je meer verbinding en troost voelt met jezelf, je dierbare en omgeving.
Wil je graag meedoen?
Reageer herinnering in de comments
📸