Momentumz

29/09/2025

Soms kom je teksten tegen die je met beide voeten op de grond zetten, stil laten staan in plaats van maar te blijven rennen en vliegen....
Ik weet niet wie het geschreven heeft, maar voelde dat ik dit wilde delen met jullie.

Net begonnen en... het is al weer zes uur 's avonds.
Net aangekomen op maandag en het is al vrijdag... en de maand is al voorbij.. en het jaar is bijna voorbij... en al 40, 50 of 60 jaar van ons leven zijn voorbij... en we beseffen dat we onze ouders verloren hebben, vrienden.
en we beseffen dat het te laat is om terug te gaan...

Dus... laten we toch proberen te genieten van de tijd die we nog hebben...
Laten we niet stoppen met zoeken naar activiteiten die we leuk vinden...
Laten we wat kleur in ons grijze bestaan zetten...
Laten we lachen naar de kleine dingen van het leven.
En vooral rustig blijven genieten van de tijd die we nog hebben.

Laten we proberen de "na" te elimineren...
Ik doe het daarna...
Ik zeg daarna...
Ik zal er later over nadenken...
We laten alles achter voor later alsof "daarna" van ons is.
Want wat we niet begrijpen is:
daarna wordt de koffie koud...
daarna veranderen de prioriteiten...
daarna is de charme verbroken...
daarna gaat de gezondheid voorbij...
daarna worden de kinderen volwassen...
daarna worden de ouders ouder...
daarna worden de beloftes vergeten...
daarna wordt de dag de nacht...
daarna eindigt het leven...
En dan is het vaak te laat....

Dus... laten we niets achter voor later...
Want ondertussen kunnen we de beste momenten verliezen,
de beste ervaringen,
beste vrienden,
de beste familie...
De dag is vandaag...
Het moment is nu...

We kunnen en moeten ons niet langer veroorloven
om uit te stellen wat meteen gedaan moet worden.

Van hart tot hart, in vertraging, in het nu 🌻
Ilse

22/09/2025

ღ
“𝐼𝑘 𝘩𝑒𝑏 𝑔𝑒𝑒𝑛 𝑘𝑖𝑛𝑑𝑗𝑒 𝑣𝑒𝑟𝑙𝑜𝑟𝑒𝑛 𝘩𝑒́, 𝑧𝑒𝑖 𝑖𝑘 𝑑𝑎𝑛.”
𝐸𝑛 𝑣𝑜𝑜𝑟 𝘩𝑒𝑡 𝑒𝑒𝑟𝑠𝑡 𝑧𝑒𝑖 𝑒𝑟 𝑖𝑒𝑚𝑎𝑛𝑑
“𝐽𝑎𝑤𝑒𝑙 ***, 𝑗𝑖𝑗 𝘩𝑒𝑏𝑡 𝑒𝑒𝑛 𝑘𝑖𝑛𝑑𝑗𝑒 𝑣𝑒𝑟𝑙𝑜𝑟𝑒𝑛. 𝐽𝑒 𝑚𝑎𝑔 𝑑𝑎𝑎𝑟𝑜𝑚 𝑟𝑜𝑢𝑤𝑒𝑛 𝑒𝑛 𝑑𝑎𝑎𝑟𝑜𝑣𝑒𝑟 𝑣𝑒𝑟𝑡𝑒𝑙𝑙𝑒𝑛.”
♡
Voor velen voelt het niet juist om verdriet te hebben en te tonen om iets of iemand die er nooit is geweest.
Fysiek toch.
Wanneer er verdriet en pijn aanwezig is, dan is er ook liefde.
En wanneer er liefde is, dan is er ook plaats om te rouwen.
Om wat weg is en niet meer terugkomt, maar ook evenzeer om het verlangen dat niemand kan invullen.
♡
Zonder liefde geen verdriet.
Zonder liefde is er niets.
♡
Liefde. Always and Everywhere.
♡

Bron: COCON

15/09/2025

--- Innerlijke leegte ---

Herken je het gevoel dat je op zoek bent naar een leegte die je probeert te vullen in jezelf?

Wanneer je dit zoekt buiten jezelf zal het nooit genoeg zijn om een blijvend gevoel van 'gevuld zijn' te ervaren. Mensen zoeken het in spanning, (verkeerde) vriendschappen, verslavingen, materialisatie,... De leegte zal tijdelijk gevuld worden, maar is nooit van lange duur. Zoekend naar nog meer, nog beter, nog groter.

Om de dorst naar heelheid te lijf te gaan, is er maar één weg. Dat is de weg naar binnen. De weg naar geloven in jezelf, kiezen uit liefde voor jezelf, jezelf waardig voelen, er mogen zijn... Het is een weg die je veel inzichten, balans en passie zal brengen.

Wil je samen een traject rond persoonlijke groei aangaan om in de leegte op zoek te gaan naar (jouw) heelheid? Voel je dan heel welkom om te komen landen bij Momentumz. 🌱

Van harte,
Ilse

10/09/2025

10/09/2025

Vandaag is het Werelddag Suïcidepreventie.

Een dag waarop we aandacht vragen voor iedereen die met suïcidale gedachten zit, voor hun familie en vrienden, voor zij die een poging ondernamen en om alle dierbaren te gedenken die uit het leven stapten en hun nabestaanden die dagelijks moeten leven met dit verlies.

Light a candle vanavond om 20u 🕯 💖💫

#1813

08/09/2025

Je denkt... je denkt zoveel na een groot verlies, er gaat van alles door je hoofd.
Het wil niet altijd zeggen als een ander niets zegt over je dierbare dat hij of zij er niet aan denkt. Maar zo kan het wel voelen. 🪶🌾

We staan er té weinig bij stil hoe graag mensen praten over hun dierbare, over hun gemis.
Niet praten geeft voor nabestaanden vaak het gevoel alsof hij/zij nooit bestaan heeft.

Een warme oproep:
Vraag maar aan je vriend(in), collega, familielied,... hoe hij/zij zich voelt. Of ze erover willen praten. Ook als het verlies al vele jaren geleden is.

Warme groet,
Ilse

01/09/2025

Vandaag begint een nieuw schooljaar.
Voor veel gezinnen is dat een dag vol spanning, boekentassen en nieuwe plannen.
Maar voor sommige harten voelt deze dag vooral leeg.

Geen brooddoos die klaarstaat.
Geen eerste schoolfoto.
Geen verhalen om straks te horen.

Aan alle mama’s, papa’s, broers, zussen en grootouders die vandaag extra hard voelen wat er ontbreekt:
jullie verdriet is écht, jullie liefde is groot en jullie kind wordt niet vergeten.

Vandaag mag er plaats zijn voor tranen, herinneringen én trots.
Want jullie blijven mama en papa, ook als jullie kind niet meer naast jullie loopt. ❤️

31/08/2025

Lieve papa,

Vandaag sta ik stil. 🤍
Want het is 25 jaar geleden dat jij besloot te gaan.
Een kwart eeuw al zonder jou. Dat klinkt lang, oud, antiek, voorbij, vervlogen... en toch voelt het soms alsof de tijd me heeft ingehaald.

Je afwezigheid is verweven met wie ik geworden ben.
Ik heb geleerd te leven met vragen zonder antwoord.
Te voelen zonder te begrijpen.
Te missen zonder ooit echt afscheid te hebben genomen.

Er zijn dagen dat ik je lach probeer terug te halen.
Je stem. Je geur.
En soms... is er een glimp. Een droom. Een gevoel.

Dan ben je er weer even. 🌟

Voor altijd mijn papa 🪶
Voor altijd een stukje van mij 🤍

25/08/2025

Ik deel graag enkele zachte gedachten voor jou. 🪶

In zachtheid,
Ilse

18/08/2025

WIL JE...
Even mijn hand vasthouden?

Ik heb jou niet nodig om me te redden
Je hoeft niets te repareren
Je hoeft mijn pijn niet vast te houden
Maar wil je gewoon mijn hand vasthouden?

Ik heb je woorden niet nodig
Je gedachten
Noch je schouders om me te dragen

Maar blijf je hier even bij mij zitten?
Terwijl mijn tranen stromen
Terwijl mijn hart breekt
Terwijl mijn gedachten me parten speelt

Wil jij met jouw aanwezigheid me laten weten dat ik niet alleen ben,
terwijl ik dwaal in mijn innerlijke onbekende?

Want mijn duisternis is van mij om onder ogen te zien
Mijn pijn is van mij om te voelen
En mijn wonden zijn van mij om te helen

Maar wil je hier bij me zitten,
terwijl ik moedig opdaag voor alles mijn liefste?

Ik ben helder door mijn duisternis
Mooi door mijn gebrokenheid
En sterk door mijn tedere hart

Maar neem je mijn hand liefdevol aan,
wanneer ik soms het donker in reis?
Ik vraag je niet om mijn duisternis weg te nemen

Ik verwacht niet dat jij mijn dag opfleurt
En ik geloof niet dat je mijn pijn kunt herstellen

Maar ik zou het zeker fijn vinden als je een tijdje zou kunnen zitten en mijn hand zou vasthouden, totdat ik mijn weg uit mijn schaduwland vind!

Dus.. wil je mijn hand vasthouden tot ik weer terugkom?

~Zoe Johansen ~

15/08/2025

--- MOEDERDAG ---

Voor de moeder...., voor de vrouw..., voor het kind...
Voor al wie deze dag een rouwrand heeft.

voor de moeder die haar kind mist
en moet leven met de pijn
voor de vrouw die kinderloos is
maar wel moeder wilde zijn

voor het kind dat haar niet kennen mag
en worstelt met de vragen
voor de moeder die moest afstaan
en een leegte mee moet dragen

voor het kind dat nog moet denken
aan haar zachte warme schoot
voor het kind dat altijd kind blijft
ook al is het allang groot

voor wie deze dag een rouwrand heeft
door een wezenlijk verdriet
door de leegte en de stilte
die het afscheid achterliet

voor wie niet meer vast kan houden
voor wie liefde tastbaar is
in herinneren en koesteren
en een diepgevoeld gemis

Auteur: Tanja Helderman

19/05/2025

Sinds hij ging, is mijn leven een zee,
Van golven die komen, weer weg en gedwee.
Ze rollen op mij af, soms wild, soms stil,
Tijd heeft geen macht meer, geen enkele wil.

Voor elke mijlpaal groeit de vloed,
Met diepe pijn en weinig moed.
Melancholie vult mijn hart,
Lang voordat de dag weer start.

En als de dag dan eindelijk daagt,
Een golf van verdriet die alles vraagt,
Voel ik hem dichtbij, een warme gloed,
Alsof hij nog hier is, zoals het moet.

Maar wanneer de golven weer vervagen,
Blijft er een moeheid in mijn dagen,
De stilte na de storm is zwaar,
De rust die volgt, voelt onwaar.

Zo beweegt mijn rouw als de zee,
Golven van verlies, van dichtbij en ver mee.
In elke golf een stukje kwijt,
Maar ook een vonk die nooit verdwijnt.

Auteur niet gekend.