18/04/2024
Wat een mooi en duidelijk verhaal kreeg ik van een mama. Haar cognitief sterke zoon kwam bij mij in de praktijk omdat hij vast liep op school. Lees hoe vermoedelijke labels niet paste en hoe MNRI reflexintegratie zorgde voor een mooie ontwikkeling, mede door thuis trouw de oefeningen te doen!
We zijn nu bijna een jaar aan de slag met Sabine rond reflexintegratie. Wat een verschil! Van ‘er zijn bezorgdheden en we zijn nog niet zeker dat hij over zal mogen.’ naar ‘ de resultaten zijn top! Hij is helemaal klaar voor het 4e!’
Wat zorgde ervoor dat we bij Sabine zijn terechtgekomen?
Ondanks dat onze zoon cognitief sterk is (dat kwam uit één van de vele testings tijdens onze zoektocht naar wat er gaande was), lukte het maar niet op school. Concrete voorbeelden - pengrip: hij wist hoe het moest. Paste zijn grip meteen als hij erop gewezen werd maar hij automatiseerde niet. Lispelen en slikken - hij kende de correcte positie van zijn tong en paste dit prima toe tijdens de logo-therapie maar automatiseerde niet. Leerstof - plots leek het of eerder gekende leerstof verdwenen was.
Alle labels hebben we weten te passeren - dyslexie, dyscalculie, DCD, ADHD, … - maar hij vertoonde wel enkele signalen van de labels maar enkel bij momenten en niet in alle contexten.
We hadden geen zin om onze zoon 2 keer per week logo en daarbovenop 2 keer per week kiné te laten ondergaan terwijl we merkten dat het toch niet echt het gewenste resultaat opleverde ondanks zijn inzet. Dus we waren duidelijk niet de oorzaak aan het aanpakken maar we probeerde symptomen te bestrijden.
Tijdens onze zoektocht botsten we op reflexintegratie. Blijkbaar slaan heel wat cognitief sterke kinderen stappen in hun ontwikkeling over. Ze leren door te kijken en te beredeneren en niet door te doen. En ook onze zoon leerde op die manier. Hij gaf aan dat hij ging kunnen fietsen aan 5 jaar en niet eerder. Weigerde te oefenen. En inderdaad - hij was 5 en fietste vrolijk weg. Hetzelfde met veters strikken. Wij als ouder maar aandringen dat hij dit moest oefenen maar op een dag kon hij het gewoon. Hij had de poster op ‘t school bekeken en snapte hoe het moest. En zo kunnen we heel veel voorbeelden geven… maar we begrepen dus dat hij inderdaad minder zijn lichaam heeft leren kennen dan kinderen die leren door te doen. Denk maar aan evenwicht tijdens het fietsen,…
Maar daardoor zien we dat vooral zijn lateralisatie wat vertraging heeft opgelopen. En dit is blijkbaar cruciaal voor het automatiseren van tafels, oogvolgbeweging voor vlot lezen, gebruik van vingers (pengrip) tijdens schrijven, kloklezen, …
Waarom Sabine?
We zijn allebei nogal analytische ouders. En over reflexintegratie kun je heel wat tegenstanders vinden op internet. Maar deze tegenstanders bieden geen werkende alternatieven voor onze zoon. En hoe meer we ons inlazen, hoe meer we ons besefte dat het menselijk brein nog een groot mysterie is. Vandaar dat we reflexintegratie een kans wilden geven maar dan liefst bij een coach die verschillende methoden kon toepassen. Want we beseften dat one-method-fits-all net te simpel is voor het menselijk brein.
Elke dag hebben we trouw onze oefeningen gedaan. Het werd een deel van ons avondritueel. En de resultaten mogen er zijn!
Achteraf bekeken had ons kind gewoon een heel asynchrone ontwikkeling. Neurologisch liep hij wat achter omdat hij anders leert. En hiervoor had hij wat extra oefeningen nodig om de nodige connecties te maken tussen de linker en rechter hersenhelften… hadden we dit maar eerder geweten…. Vandaar dat we dit verhaal graag delen.
Bedankt Sabine voor deze heerlijke tocht in de wereld van reflexintegratie!
Mama en papa van een prachtzoon van bijna 9 jaar
