Wat zijn de openingstijden?

Maandag 09:00 - 21:00 Dinsdag 09:00 - 21:00 Woensdag 09:00 - 21:00 Donderdag 09:00 - 21:00 Vrijdag 09:00 - 21:00 Zaterdag 09:00 - 12:00

Psychologe Laura Mignolet

Startpagina
België
Oetingen
Psychologe Laura Mignolet

Een informatieve pagina over pre- en postnatale psychologische ondersteuning. Ik ben een erkende psychologe en kinderwensconsulente.

Afspraak maken kan via laura.mignolet@gmail.com of 0494/84.56.92

05/09/2025

En, hoe heb je de eerste schoolweek overleefd?
Chaos, overprikkeling, drukte en geween? No worries, we zitten er allemaal in.

Overstappen van gezellige drukte tijdens de vakantie met minder structuur naar deadlines, turnpantoffels kopen want de vorige zijn te klein, brooddozen maken, hobby’s die terug starten, kinderen met huiswerk helpen en huishouden. Dat is pittig.

Gun jezelf en je gezin tijd. Wees mild voor jezelf. Je hoeft niet altijd klaar in de startblokken te staan. Zoek voor jezelf momentjes van 10-15 minuten waar je even tot rust kan komen. Een boek lezen, in de tuin zitten, thee drinken, met de kinderen knuffelen, een wandeling.
De ene heeft nood aan actieve momenten, de andere aan rustigere. Sommige mensen laden op door contact te hebben met anderen, anderen willen liever even alleen zijn.

Als onze kinderen zeggen: ‘de juf wilt dat we dat leren, maar ik kan het nog niet’, dan zeggen wij: ‘alles op zijn tijd. Doet op uw gemak en het komt wel’
En dat is net hetzelfde voor jou ❤️

P.S. Take-away is altijd een optie als koken niet lukt 🥲

23/08/2025

7 jaar geleden werd dit het einde van jouw verhaal.
Een verhaal waar we nog maar net de eerste hoofdstukken van hadden geschreven.
Waar we uitkeken naar alle vervolgboeken en plottwisten.
Een verhaal dat veel te vroeg werd afgesloten, buiten onze wil en wens.

Ik mis je elke dag, maar deze periode nog meer. Het is oneerlijk dat zo’n mooi verhaal niet eens de kans krijgt om zich te ontplooien.

Ik heb de dagen voordien zo vaak gedacht: ‘blijf bij me’. Maar, het mocht niet zijn.
Ik zal nooit weten op wie jij het meeste lijkt, of je mijn koppigheid hebt geërfd of het doorzettingsvermogen van jouw papa.

Ik zal jouw verhaal nooit kunnen uitschrijven, maar ik heb er wel een deeltje van kunnen uitmaken.

Mijn lief lief kleintje, je bent voor altijd bij mij.
Zoals Eddie Vedder zegt: ‘See you on the other side’ ❤️
(Ik had ook iets van Taylor Swift kunnen kiezen, maar dat was hier de vibe niet echt, ik leg het je nog wel uit. Lang verhaal.)

Foto van de zee. Want als ik aan de zee ben, dan voel ik mij het dichtste bij jou.

03/07/2025

Ik werd vorige week aangesproken door een man van aanzienlijke leeftijd. Hij vroeg zich af, vrij boos en onbeleefd, hoe het toch kwam dat ouders nu nood hebben aan vaderschapsverlof, ouderschapsverlof, me-time,.. ‘Dat is toch allemaal niet nodig want wij hebben dat allemaal zonder gedaan?!’

Ewel hé Patrick (schuilnaam, sorry voor de Patricks), ik zal u mijn theorie eens meegeven, doe ermee wat je wilt.

Misschien Patrick, gaan wij verpletterd onder de constante en aanzienlijke druk van de maatschappij? Neen?
Misschien moeten wij voor onze kinderen zorgen alsof we niet werken en werken alsof we geen kinderen hebben?
Misschien willen we ook een beetje voor onszelf zorgen zodat we ook beter voor onze eigen kinderen kunnen zorgen?
Misschien maken we ons ook constant zorgen over waar de wereld naartoe gaat, waarom zo’n kleindenkende mensen als jij altijd maar aan de macht staan en alleen maar aan zichzelf denken?
Misschien speelt sociale media zo’n enorme rol in onze maatschappij dat wij er constant mee geconfronteerd worden hoe een ander het anders, beter en efficiënter doet?
Misschien beseffen we niet altijd dat ook dat een deeltje maar is van de realiteit en in scène gezet is?
Misschien is er meer in het leven dan alleen maar racen (haha mijn gsm maakte er eerst raven van 😎) tegen de klok om daarna energieloos in uwe zetel te ploffen, te Neflixen en naast elkaar te leven ipv met elkaar (soms mag dat)
Misschien mogen we ook gewoon gebruik maken van de mogelijkheden die de regering ons biedt ?
Misschien zoekt een enorm hoog percentage aan volwassenen tussen 25 en 40 jaar oud psychologische hulp omdat de maatschappij wil dat we sprinten terwijl we in een ultraultraultramarathon zitten
Misschien is de gedachte dat de opwarming van de aarde geen probleem zal zijn voor dino’s zoals jij, maar wel voor ons, onze kinderen en kleinkinderen iets dat ons wakker houdt ‘s nachts? Of ben ik alleen?

Dus ik weet niet hè Patrick, maar ik zie wel wat mogelijkheden. Dus neem een chill-pill, laat ons doen en zeg af en toe eens aan een ouder: ‘ge zijt goe bezig manneke’. Schrap dat: zeg het maar aan iedereen.

Foto: de dag overleefd met 3 kleuters. Ik heb nood aan me-time.

28/04/2025

Je wist dat het ging komen toch?
24 november 2023 ben ik beginnen lopen. Dat ging letterlijk voor geen meter. Oh man, ik heb echt afgezien die eerste maanden. Er was weinig ‘tof’ aan. Maar ik voelde wel dat ik mij fysiek maar vooral mentaal er beter van voelde.

November 2024 legde ik mij het doel op om 16km te lopen. Ik heb veel gelopen, hard gewerkt, gerekend op de steun van mijn gezin. Ik loop traag, maar gestaag. Ik ben consistent en gemotiveerd. Of toch 7/10 keer gemotiveerd.

Week na week zie ik mijn lichaam veranderen, mijn spieren sterker worden en mijn hartslag lager. Ik voel mij mentaal veel beter en sterker. Want amai, het vraagt veel doorzettingsvermogen.

Gisteren was de grote dag. Ik had er superveel zin in! De hitte maakte het zeer zwaar, ik werd omver gelopen door snelle lopers, maar ik bleef consistent mijn tempo behouden aan een helaas veel te hoge hartslag. Door de spanning en de hitte vermoed ik. Eerlijk: op 11km had ik het erg zwaar. Mijn rug deed zoveel pijn, ik had het erg warm en ik had mentaal even een knakje. Mijn man vulde mijn drinkfles bij, nam mij vast en zei: maakt niet uit of je toekomt of niet, ik ben al zo trots op jou ❤️.

Ik heb het uitgelopen. Ik heb andere lopers aangemoedigd, ik ben mijn slakkengangetje blijven behouden en heb uiteindelijk mensen voorbijgestoken die te snel zijn gegaan en nu leeg waren. Ik ben daar wel trots op. Trots dat ik gewoon naar mezelf gekeken heb, naar mijn lichaam heb geluisterd. Trots dat ik die 86kg 16km verder heb gebracht. Want zoals ik tegen mijn man, beetje paniekerig, zei aan de start: ‘dat zijn hier allemaal smallekes! Ik ga dat nooit kunnen!’

Ik heb niet gelet op mijn tijd, ik wou niet voor een bepaald uur binnen zijn, ik wou mijn man zien aan de finish en roepen: ‘jaaa, het is mij gelukt!’ En dat heb ik gedaan.

Want zoals mijn beste vriendin Taylor Swift zou zeggen: ‘so take the moment and taste it, you got no reason to be afraid.’

08/03/2025

Sinds een aantal weken geleden heb ik plots door dat het leven een eindigend verhaal is. Dat het ooit stopt, plots of na een lange weg.
Dat er meer is dan alleen werken, racen tegen de klok en mezelf letterlijk rimpels te geven omdat ik zo’n bezorgde blik 24/7 heb.

Dat de jongens nu nog 3 en 5 jaar zijn, maar dat ze elke dag een beetje ouder, wijzer en anders worden.
Dat er meer is dan elk weekend standaard boodschappen doen, de lokale speeltuin bezoeken en iets teveel tijd voor tv/ipad zodat wij ook even kunnen ademen.

Dus vertrokken we vandaag onverwacht naar de zee. Enfin, we hebben dat de dag ervoor beslist. En het was alles wat ik ervan verwachtte en ook totaal niet.

Er was geen file, we vonden gemakkelijk parking, er was volk maar net genoeg. De oudste was echt in zijn nopjes. De kleinste ook, maar met een laagje drama over.
Want, wie wilt er nu maar 30 minuten op de go cart? Wie wilt er nu tijd verspillen aan het eten van een croque monsieur als je kan gaan racen met de go cart? Wie wilt er zandkastelen bouwen als er… juist ja. Gocarts zijn.
Middelkerke zal het geweten hebben.

Maar we aten een ijsje, we gingen in het te koude water met onze voetjes, we rolden in het zand, we knuffelden onder een stralende zon. Ik kies ervoor om dat te onthouden.

En om meer out of the box te denken, om de standaard los te laten en om herinneringen te maken die we voor altijd in ons hartje sluiten ❤️. Ja, ook de mevrouw die ‘rohlalala’ zei en met haar ogen rolde toen ik op de grond ging zitten en de kleinste zijn keel opentrok en ik rustig bleef (extern he).
Gij hebt zeker nog nooit op een coole go cart gezeten verzekerst?!?!?

03/03/2025

Mannekes, ik ben uitgegaan. Met mijn liefste vriendin waarmee ik jaren gedanst heb en nu zijn we samen mama. En dansen we niet meer. Wel in ons hoofd.

Maar goed, het is gegaan zoals je het echt zou verwachten van 2 mama’s die samen weggaan.
We zijn vroeger opgegaan zodat we konden gaan shoppen. We hebben geld opgedaan aan dingen die we niet p***e nodig hadden.
Pluim voor onszelf: we hebben niks gekocht voor de kinderen, wel voor ons!
We hebben ook bizar genoeg weinig gegeten en we hebben het sjieke restaurant verkeerd ingeschat qua porties (twas te weinig).

Het feestje begon pas om 22u, wat in mijn principes wel heel laat is. Ik piek vroeg, heel vroeg.
Om 21u lagen we comateus in onze hotelkamer. Serieus aan het overwegen om te douchen en te gaan slapen.

Om 22u20 verlieten we de hotelkamer om te gaan feesten.
We positioneerden ons aan de nooduitgang, angstige mensen unite. We beschermden onze drankjes, we dronken geen alchohol en we eyebalden elke gast dat te dicht kwam bij ons. Mom’s gonna mom dus.

Maar, wat hebben wij gedanst. 4u aan een stuk het beste van onszelf gegeven, heupbewegingen die we niet meer dachten te hebben, kwamen naar boven. Armen in de lucht, springen, en roepen. Onze bekkenbodemspieren werden nog beter getraind dan bij de kine. We hebben het er 24u van gepakt met pijnlijke knieën, rug en lijf tot gevolg. Maar dat nemen we er met plezier bij, alsook de: ‘ik kijk er wel naar uit om de kindjes terug te zien!’

Ik kan het iedereen aanraden: pakt uw vriendinneke mee, boekt u een hotel en ga dansen. 1 avond, 1 nacht weer alles even loslaten.

06/01/2025

Mama of papa zijn doe je niet met een blanco blad. Ieder van ons heeft een rugzak die hij of zij meedraagt. Ik ben ervan overtuigd dat elke ouder zijn best wilt doen. Maar dat ook elke ouder botst op zijn grenzen, angsten, trauma’s,.. de rugzak dus.

Beginnen we anders met de totebag? Dé reeds geleegde zak. Je hebt als ouder al heel wat innerlijk werk geleverd. Je bent op de hoogte van jouw kwetsbaarheden en je kan errond werken. De totebag wordt af en toe gedragen, maar kan ook gerust in de berging worden gezet.

De eastpak rugzak die wat laag hangt over je rug. 00’s tiener forever. Maar ook een rugzak waar er nog heel wat uit te pakken valt. Sommige gedragingen van je kind triggeren jou vb. roepen. Je voelt je in dezelfde, niet werkende patronen vallen als die van je ouders. Er zijn nog heel wat kwetsuren die hun plekje nog niet hebben gekregen. Erover praten werkt wel voor jou. Je voelt dat de rugzak steeds minder zwaar begint aan te voelen.

De trekkersrugzak inclusief hangende accessoires. Pfoe, fantastisch dat jij hier nog staat. Jouw Rugzak is een onontgonnen terrein waar er nog (intergenerationele) trauma’s in te ontdekken vallen. Welke het zijn, daar ben je nog niet aan uit. Het ouderschap is momenteel voor jou een enorme uitdaging en eentje waar je vaak op je grenzen botst.
Het zou fijn zijn moest je de kans krijgen om je rugzak af en toe eens neer te zetten en een doosje te openen. Ken je een persoon bij wie je dit kan doen?

En, welke rugzak typeert jou? Waar kan jij je in vinden? Neem ik jullie de komende weken eens dieper mee in de rugzakken ? (Patent in afwachting!)

01/01/2025

Hallo en welkom in 2025 en op mijn pagina!
Geen Netlog of Skyrock zoals we in de begin jaren 2000 hadden, maar een semi-wannabe professionele pagina.

Wat kan je hier terugvinden?

👶 Posts over alles wat pril is: zwangerschap, ouderschap, moederschap, … en de psychologie erachter

🥹 eerlijke berichten over mijn ouderschap: soms dashjteren zoals alle ouders, de moeilijkheden, de mooie momenten, de hopen en de wensen

🚶‍♀️mijn eigen weg zoeken in het weer Laura zijn en niet enkel mama zijn. Beweging, hobby’s zoeken en vinden, datenights,… al ben ik hier allesbehalve een experte in. Ik wil jullie vooral aanmoedigen om ook op zoek te gaan naar die grenzen

💼 de evolutie van mijn praktijk naar iets holistischer: niet enkel meer de geest, maar ook het lichaam gaan betrekken in herstel

Allé blijf je nog even dan? Of alleszins, welkom! Laten we er samen een gezellig iets van maken, waar groei en warmte centraal staan ❤️

Hier zouden hashtags moeten staan, maar ik heb daar geen flauw benul van. Dus als iemand vrijwillig dat stuk van mijn praktijk wilt overnemen, graag! 😂

31/12/2024

✨2024 uitgespeeld, level up naar 2025! Let’s go met minder negatieve vibes, meer positiviteit, genialiteit en eten. ✨

11/12/2024

In 2025 bestaat mijn praktijk al 10 jaar! Gestart als juist afgestudeerde, onzekere psychologe met bijzonder weinig ervaring naar een psychologe dat al enorm veel opleidingen achter de rug heeft en zich veel zelfzekerder voelt.
Zo’n bedrijfje uit de grond stampen is niet van de poes: marketing, cliënten, verslagen opmaken, boekhouding,…

Maar.. ik hou ervan om mezelf uit te dagen. Dus 2025 wordt hier ook het jaar van veranderingen. Een meer holistische aanpak (wadde?), een aanpak waarbij niet alleen het mentaal welzijn centraal staat maar ook het fysiek welzijn.

Want soms kom je er niet met alleen maar gesprekken. Want soms houdt het lichaam dingen vast dat de geest niet weet of beseft.

Het wordt een uitdaging, een uitbreiding van de praktijk en van het aanbod. Door yours truly natuuurlijk want ik heb geen geld noch ruimte om andere mensen aan te nemen hiervoor 😂.

Want weet je waar ik stiekem van droom? Een plek waar alle ouders: wensouders, sterrenouders, pasgeboren ouders, ouders met al heel wat ervaring achter de rug, hun ding kunnen doen en vinden. Waar iedereen geholpen kan worden en zich omarmd voelt. Een plaats waar ook kwetsbare gezinnen gratis geholpen kunnen worden, waar praatgroepen ruimte krijgen en waar iedereen zich thuis kan voelen.

Dus… 2025 wordt dé stap in die richting. Dromen jullie mee? ❤️

22/11/2024

Zal ik anders weer eens iets neerschrijven waar jullie mij oorspronkelijk voor zijn beginnen volgen? 🙃

Deze ochtend ging het op de radio over De Warmste Week en het thema eenzaamheid. Dat deed hier bij mij wel een poëtisch belletje rinkelen en zoveel herkenbare momenten bij mezelf, maar ook cliënten uit de praktijk.

Voor de mama die reeds vanaf 6 weken zwangerschap thuis zit. Wiens wereldje verkleint naarmate de maanden verstrijken.

Voor de pasgeboren mama die niet buiten durft te komen in de winterperiode uit angst om haar kleintje ziek te maken. Wiens vier muren op haar afkomen, maar toch kiest voor de gezondheid van haar baby’tje.

Voor de mama die de herinnering aan een overleden kindje levend probeert te houden. Die er elke dag aan denkt, elke dag een kaarsje brandt en data onthoudt, ook wanneer anderen er niet over spreken.

Voor de mama die haar buikgevoel volgt, ook als het betekent dat je tegen de stroom in zwemt.

Voor de mama dat alles verloren is, omringd wordt door anderen, maar het na verloop van tijd alleen lijkt te dragen.

Voor de mama die een pion lijkt in de ratrace. Nauwelijks tijd voor zichzelf, voor vriendinnen, om te sporten, om op adem te komen.

Voor de mama die zichzelf verloren lijkt te zijn.

Voor al al al die mama’s in welke vorm dan ook, die geconfronteerd worden op één of andere manier met eenzaamheid ❤️. Wees een lichtpuntje voor elkaar, in deze donkere periode, maar ook wanneer de zon schijnt. Want eenzaamheid komt elk seizoen voor, elke maand en elke dag.

01/09/2024

Dag zomer met mijn beste vrienden. Samen door de schoolpoort morgen.
Ik ga jullie zo hard missen, maar morgen ook zo hard genieten van de rust in huis ❤️!

Adres

Schavolliestraat 62
Oetingen
1755

Openingstijden

Maandag	09:00 - 21:00
Dinsdag	09:00 - 21:00
Woensdag	09:00 - 21:00
Donderdag	09:00 - 21:00
Vrijdag	09:00 - 21:00
Zaterdag	09:00 - 12:00

Telefoon

+32494845692

Website

http://www.lauramignolet.be/

Meldingen

Wees de eerste die het weet en laat ons u een e-mail sturen wanneer Psychologe Laura Mignolet nieuws en promoties plaatst. Uw e-mailadres wordt niet voor andere doeleinden gebruikt en u kunt zich op elk gewenst moment afmelden.