10/02/2024
Dag Françoise,
Het nieuws van jouw overlijden raakt ons. Enkele weken geleden konden we jou nog een gelukkige verjaardag wensen. Je was toen in het ziekenhuis en zei met zwakke stem dat je weer op krachten zou komen. Met de goede en warme zorgen van je kinderen kwam je weer thuis in je vertrouwde omgeving met zicht op je zo geliefde zee. Samen met Jef genoot je veel jaren van elke schakering die de zee toonde. De foto hierbij is er één die Jef enkele jaren geleden nam. Jullie hielden van wat Jef toen “Ensoriaanse kleuren” noemde, van de muziek van de zee, van het lied van de wind, de harde westenwind en de zachte zuidenwind.
Voor jou moest een lied bruisen en ritmisch zijn. En ritmisch was jij zeker, klein maar dapper, onvermoeibaar tot op hoge leeftijd.
Je stond altijd paraat voor je man, je gezin, kinderen en kleinkinderen. Je omringde hen met de beste zorgen en warme liefde. De tegenslagen in je dichte familiekring deden je pijn en maakten je droevig, maar nooit bleef je bij de pakken zitten. Je bleef staande en keek vol vertrouwen naar de toekomst. Je genoot ten volle van “je bende”, je zag ze graag groeien en bloeien met jou in hun midden als stammoeder.
Veel generaties leerlingen heb jij sportief gevormd. Een gezonde geest in een gezond lichaam bleef je motto. Touwklimmen, dansen, lopen, koprollen, handenstand, yoga, zwemmen, handbal, volleybal, springen over paard en bok ... we hebben het allemaal van jou geleerd met wisselend resultaat. Bij de ene leerling ging het vlotter dan bij de andere.
Je organisatietalent was fenomenaal. Je voorzag alles en loste alle problemen op. Je huishouden, je lessen, je vele hobby’s en nevenactiviteiten, het leek allemaal van een leien dakje te lopen. Je hield steeds een doel voor ogen en je ging erop af, vastberaden, kordaat, overtuigd en overtuigend. Je kon met iedereen overweg.
Je brede belangstelling voor sport, cultuur en natuur gaf je door aan je kinderen en (achter)kleinkinderen, je leerlingen, je vele vrienden en je collega’s
Als collega konden we op je rekenen. Zelf oud-leerlinge van Sint-Andreas bleef je de pedagogische principes van de school trouw. Je paste je aan aan talloze pedagogische veranderingen. Je was als oud-collega ook altijd aanwezig op elke activiteit van Club Andreas. In november 2023 kwam je fit en vrolijk meegenieten van ons etentje in het Koninginnehof. Samen met Cecile Nollet en Betty Dasseville genoot je van het samenzijn en van een babbel in vertrouwd gezelschap.
Françoise, we zullen je missen, maar niet vergeten. Je blijft bij ons als de kleine grote dame die je was. Je bent en blijft voor velen een stukje jeugd dat we nu een plaatsje geven. We denken met respect en dankbaarheid aan jou terug.
We bieden je familie ons meeleven aan nu zij van jou afscheid moeten nemen. Als mater familias zit je al genesteld op de warmste plaats van hun hart.
Zoals jij zullen ook zij er altijd zijn voor elkaar. Die band heb jij gesmeed.
Bedankt, Françoise, dat we een boeiend stuk levensweg met jou mochten delen.
Kathleen Vandepitte, oud-leerlinge en oud-collega
