24/10/2024
Vanuit ons team bekeken we de reportage van Pano begin deze week.
Een reportage over diagnosticeren van ADHD en ASS.
Graag kaarten we enkele puntjes aan vanuit onze groepspraktijk naar aanleiding van deze reportage.
We spreken liever over diagnosticeren ipv over labelen.
Een diagnose stellen is bij ons nooit een doel op zich.
Er wordt overgegaan tot onderzoek om tegemoet te komen aan de noden van het kind.
Om de moeilijkheden, maar zeker ook de sterktes, in kaart te kunnen brengen en ons hier binnen de therapie op af te stemmen.
Zo gaan we na onderzoek met het ene kind of jongere vooral aanleren om planmatig te werk te gaan, bij een ander werken we eerder rond emoties leren herkennen bij zichzelf en anderen of zichzelf leren reguleren, bij een ander zetten we vooral in op sociale vaardigheden, bij nog een ander kind leggen we de focus op executieve functies,…
Dat is ook onze kracht binnen de groepspraktijk, we hanteren een multidisciplinaire aanpak (psycho, relaxatie, logo, diëtiek, kiné) waarbij we ook school en ouders sterk betrekken in de begeleiding.
We wegen ook steeds binnen ons team af wat de meerwaarde is van onderzoek en of onderzoek ook effectief nodig is.
We merken dat het stellen van een diagnose wel degelijk een meerwaarde heeft, dit zowel voor school, ouders, als het kind zelf. We kunnen hulpmiddelen en educatie inzetten en heel belangrijk het kind/de jongere leert zichzelf kennen, met zijn sterktes en moeilijkheden.
Om het met de woorden van één van onze cliënten te zeggen: ‘Ik begin sinds het onderzoek en alle educatie mezelf eindelijk te begrijpen. Ik kan mezelf nu beter aanvaarden.’
We zijn het volledig eens met de te lange wachtlijsten om over te gaan tot onderzoek, alsook het ontbreken van een terugbetalingssysteem wat diagnostiek in de privé betreft.
We werken elke dag vanuit ons hart met de kinderen/jongeren en hun omgeving en niet vanuit een verdienmodel en zullen dit steeds blijven doen.
-Team De Geluksboom-