De Troostzolder

13/08/2025

17 jaar geleden zag ik deze avond een vallende ster. Marthje* lag toen al 3 dagen op intensieve zorgen. Ik dacht dat die vallende ster me kwam vertellen dat alles goed zou komen.
Maar het kwam niet goed. Op 14/08, even voor middernacht, verliet onze kleine lieve schat deze wereld.
Totaal geen idee hoe mijn leven er had uitgezien met een bijna 18-jarige dochter of als onze volgende 3 schatten er toen ook waren geweest.

Ik heb het al vaak gezegd: we hebben niet de keuze wat ons overkomt, wel de keuze hoe we ermee omgaan, en dit is wat ik ook steeds meer ga voelen en in berust.

Het overlijden van Marthe duwde me richting rouwbegeleiding. Ik durfde de stap niet te zetten maar het leven gaf zo'n duidelijke signalen, dat ik niet meer anders kon als ik het mezelf niet nog lastiger wou maken.

Met het overlijden van mijn broer, ook al bijna 2 jaar geleden, duwt het leven me nu naast rouw, ook naar terug volop leven. En toont het me dat dit echt wel samen kan gaan, dat het ene misschien zelfs niet zonder het andere kan.

Maar het terug volop leven komt niet zomaar.
Rouwen is meer dan troost alleen. Het is erkenning, richting, bedding en beweging.

Reacties als 'veel sterkte' hoeven niet en heb ik noch nood, noch deugd aan. Ik probeer net zacht te zijn en toe te laten wat er is, gelijk wat het ook is.
Soms zijn het onverwachts tranen, soms blijven de verwachte tranen uit en gaat het goed.

Nooit gedacht dat dit ooit nog zou kunnen: maar het gaat echt terug goed en er zijn momenten nog van diep gemis en groot verlangen naar wat nooit meer zal zijn.

♡
Lief klein Marthje*, met geen woorden kan ik omschrijven wat jij me allemaal leerde en gaf. ♡
De liefde blijft, voor altijd.
♡
Love you for ever,
Je mama X

14/07/2025

Ik hoor en zie het terug gebeuren.
Mooie foto's op sociale media: de buitenkant die lacht, de binnenkant die ontzettend veel pijn heeft en huilt.

Die binnenkant is onzichtbaar, toch zeker voor wie niet écht kijkt en luistert. Probeer hier aandacht voor te hebben, en weet dat na een intens verlies, het leven daarna vaak een én-én verhaal wordt.

Het is een uitdaging voor ons als volwassenen om alles te durven voelen en toelaten. Wanneer we het onderdrukken zoekt het zoiezo een andere uitweg.
Daarna kunnen we verder mét die rugzak en hoeft onze buitenkant niet anders meer te zijn dan onze binnenkant.

Verlies je mensen op dat moeilijke, kwetsbare maar op termijn krachtigste pad? Ja, sowieso kan dit gebeuren.
Maar wie verlies je liever? Jezelf of een ander?
🌸

10/07/2025

Troostpopje voor alle klassen in de Poperingse basisscholen, zodat rouw en verlies geen taboe is/wordt bij onze kinderen. Prachtig initiatief voor Reveil Poperinge Troostgemeente. Wie haakt mee? 💜

‼️ Alle pakketjes zijn de deur uit ‼️
Hartelijk bedankt aan alle helpende handen!

26/06/2025

OPROEP VAN de makers van Vive le Vélo

De zomer komt eraan. Voor velen is dat een tijd van reizen, ontspanning en herinneringen maken.
Maar voor ouders van een overleden kind is het een periode waarin het gemis van hun kind extra voelbaar wordt.

Een vakantiefoto die niet meer compleet is.
Een leeg plekje op de achterbank.
Een bedje op kamp dat niet meer wordt opgemaakt.
Herinneringen die zouden moeten ontstaan, maar dat niet meer kunnen.

In dat gemis zijn er ouders die een heel bijzonder gebaar hebben bedacht: ze lieten stickers maken met de naam of het symbool van hun overleden kind.
Die stickers reizen mee, over grenzen heen, worden met liefde geplakt op muren, koffers, bidons, bergtoppen of wegborden — overal ter wereld.

Een klein, krachtig teken: jij wordt niet vergeten.

Dit jaar wil het programma Vive le Vélo (tijdens de Tour de France op VRT) een warm hart toedragen aan deze ouders.
Een gebaar van erkenning, van medeleven.
Daarom zoeken we mensen die zulke stickers willen insturen.

Tijdens de uitzending krijgen de stickers een symbolische plek onder de tafel van Karl Vannieuwkerke.
Ze staan niet alleen voor de kinderen van wie er een sticker bestaat, maar voor élk kind dat deze zomer gemist wordt. 💛

Heb je als ouder geen sticker?
Dan is dat helemaal oké. Jouw kind reist mee in gedachten en in het hart van dit gebaar. Ook zonder sticker wordt jouw verlies gezien en mee gedragen.

Zo wordt de tafel een plek waar verbondenheid groeit. Waar verlies zachtjes mag meereizen, en waar herinneringen mogen blijven bestaan.

🌿 Ken jij ouders die hun kind op deze manier herdenken? Of ben je zelf zo’n ouder die een sticker graag wil laten meereizen door de Tour?

Stuur dan je sticker vóór 4 juli naar:
Astrid Josten, Magdalenastraat 51 bus 401, 2018 Antwerpen

Initiatief van Kris Dekens, Eva Verheyen en Lore Van de Weyer

25/06/2025

WIN WIN WIN🎁
Triplette en Coiff’Em slaan de handen in elkaar, en 1 van jullie kan een make over winnen!
Je maakt kans op:
🛍️1 bon €50 bij Triplette Boutique
💇‍♀️1x snit+styling bij coiff_em

Wat moeten jullie doen?
-Volg de beide pagina’s
-Like deze post
-Deel deze openbaar op jullie tijdlijn

En wie weet ben jij de gelukkige winnaar van deze leuke prijs! 🥇🍀

24/06/2025

Reminder:
De winkel v/d Troostzolder is open op vrijdag van 14-18u, uitgezonderd in de schoolvakanties, dan is het enkel op afspraak.
DUS: nu vrijdag is de laatste vrijdag tot september dat de winkel zoiezo open is, de rest van de zomer enkel op afspraak.

Gezellig samen zijn en genieten v/h verlof en de zomer wanneer ziekte, relatiebreuk, ruzie, eenzaamheid, overlijden, ... heel dichtbij kwam, is niet zo evident.

Het zijn periodes waarin we heel zorgzaam met onszelf dienen om te gaan, willen we terug een manier vinden om verder te leven.

💐Daarom deze actie: bij aankoop van een vaas of setje, vul ik deze graag gratis met bloempjes! 💐

Een bloempje voor jezelf, om aan iemand te geven, voor bij een herinneringsplekje of zomaar...🌸💐🌸

23/06/2025

Vanavond is het Krombeke kerremesse. Een groot dorpsfeest in het dorp Krombeke hier wat verderop.

17 jaar geleden bestond dit ook al. Ik was toen met ons Marthje* in Leuven. Ze zat tussen haar 1ste en 2de chemokuur.
Toen Marthe overleden was op 14 augustus en ik terug naar huis kwam na enkele maanden bijna constant in UZ Leuven, was ik boos, had ik onnoemelijk veel pijn en voelde ik me heel eenzaam. Boos op iedereen die naar Krombeke kerremesse was geweest en gewoon verder deed met het leven alsof er niets aan de hand was. Ontgoocheld in iedereen die feestjes organiseerde in die zomer en die zelfs nog het lef hadden om ons ook uit te nodigen, alsof wij iets te vieren hadden!

Straks ga ik ook eens naar Krombeke kerremesse, al verschillende jaren trouwens. Zonder boosheid, maar dankbaar dat er nog zo’n dorpsfeesten zijn die zorgen voor samenhorigheid en verbinding tussen mensen. Het is een uitdaging om met zoveel verdriet en een rollercoaster aan emoties terug een weg te vinden in het leven, een weg te vinden tussen boosheid en verdriet, tussen eenzaamheid en verbinding.

Daarom werk ik in mijn praktijk enkel nog in trajectvorm. Omdat jarenlange ervaring met losse gesprekken me heel duidelijk heeft gemaakt dat tussen de sessies door, er soms heel prangende zaken zijn die op dat moment feedback en support nodig hebben, waar er bij losse sessies geen ruimte voor is.

Ik heb 2 trajecten: het ‘rouwtraject’ wanneer de rouw heel recent is, of het ‘volop leven traject’, voor mensen die er genoeg van hebben om het leven te leiden dat ze eigenlijk niet meer willen.

Een klant die vorige week instapte verwoordde zo mooi wat ik zelf ervaren had in therapie wanneer er met losse sessies wordt gewerkt:
“ de eerste drie kwartier is ventileren en vertellen wat er gebeurd is sinds de vorige sessie, en dan is er nog een kwartiertje over om to the point te komen."

Met de tussentijds begeleiding die ik aanbied gedurende gans het traject hebben we dit niet, en kun je, wanneer jij er nood aan hebt, uitreiken naar mij.

Ik heb nog enkele plekjes beschikbaar deze zomer, wie dit wenst, geef me gerust een seintje, dan kijken we even samen of dit iets voor jou kan zijn.

Om in de sfeer te komen, kreeg ik daarnet een heerlijke Mojito van mijn zoon. Hoe zalig kan PC werk zijn op die manier! 🧡🙏🍸

20/06/2025

14/06/2025

Voila si, de rijselstraat in Ieper is er klaar voor.
Organisatie van HoofdZaak Nana .
De dag gestart met ontbijtje van Levensbalans .😋
Merci Katrijn Top voor de hulp! 🙏

Van 🩷 welkom: vandaag gans de dag en morgen van 12u-18u! 🌸

19/05/2025

Rouw- en verliescafé in Poperinge? Zou super zijn!

Zaterdag is er een gratis info moment voor iedereen die interesse heeft om als vrijwilliger mee de café's te ondersteunen!

👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇

17/05/2025

Deze tekst omschrijft zo mooi waar het dikwijls over gaat in gesprekken.
De start van de begeleiding is vaak een ingrijpende gebeurtenis die heeft plaats gevonden. En net dit kan na een tijd ook de start zijn van het leven te leiden dat je écht wil. Zonder maskers, zonder pleasen, zonder jezelf in bochten te wringen en constant aan te passen. Een ganse shift, maar eenmaal deze weg ingeslaan, dan is er geen weg meer terug.

Vorige week nog zei iemand tijdens een gesprek: "is keihard werken om mezelf los te maken van denkkaders die me klein houden en het is constant de denk oefening maken of het wel klopt wat ik denk, maar ik merk dat het sinds lang is dat ik nog eens écht hartelijk kan lachen en tijd durf te nemen voor wat voor mij belangrijk is".

Zalig toch! 🩷

Voor ik brak

Er was een tijd
dat ik dacht dat kracht
betekende: alles dragen
en niets laten zien.
Het overleven van grote stormen,
en doen of het een kleine windvlaag was.

Ik heb lang geleefd
in een wereld
waarin ik mezelf niet herkende,
maar wel probeerde aan te passen.
En dat zelfs zonder dat ik het doorhad.

Al van jongs af aan
voelde ik me anders.
Op school, op werk,
in groepen waar ik
nooit echt bij hoorde.
En ik begreep niet waarom.
Ik deed zo mijn best.
Ik wilde gewoon
ook ‘normaal’ zijn.
Wat dat dan ook mocht betekenen.

Ik leerde kijken naar anderen
als beter, sterker, mooier.
En naar mezelf als iemand
die nog wat in te halen had.
Altijd niet genoeg.
Altijd op zoek naar goedkeuring
buiten mezelf.

Mijn lichaam riep het al jaren.
Vanaf kinds af aan,
buikpijn, slapeloze nachten,
gevoeliger dan de rest.
Maar ik luisterde niet. Ik hoorde het niet.
Want doorgaan,
dat was toch wat je deed?

Ik wist niet wie ik was,
dus ik werd wat anderen nodig hadden.
Of dachten te willen zien.
Een wandelende pasvorm.
Met een rugzak vol maskers.
Aanpasbaar, aan persoon of situatie.

Tot ik brak.

En pas toen ik brak,
zag ik wie ik werkelijk was.
Niet perfect. Niet afgestemd.
Maar echt, zacht en vol gevoel.

Nu weet ik:
anders zijn is geen fout.
En jezelf verliezen in een wereld
die je telkens wil vormen
naar iets dat je niet bent,
is geen zwakte.

Het is de prijs van trouw zijn
aan je overlevingsdrang.

Maar ontwaken…
dat is de keuze om opnieuw
voor jezelf te kiezen.

En dat is pas kracht.

Bron: Zielsverteller

16/05/2025

Het weekend staat voor de deur. Samen lachen, uitgaan, pintje of een cava'tje drinken is meestal iets wat ons vlotjes lukt.
Heel wat ongemakkelijker wordt het wanneer mensen pijn en verdriet voelen. Dan weten we vaak niet meer zo vlotjes wat zeggen en hoe we ons kunnen gedragen.

Ik hoop dat jij in een omgeving zit waar dit wel kan. Waar mensen zowel samen kunnen lachen als huilen, zowel plezier kunnen maken als herinneringen ophalen. Waar je gewoon kan zijn wie je bent én met wat je voelt.

Wil je graag even wat tijd maken voor jezelf en jouw verlies, dan ben je van harte welkom aan de troosttafel donderdag 22/5/2025.
Inschrijven vooraf is wel noodzakelijk. 🌸

alle info op https://www.detroostzolder.be/troosttafel/