Equi Spirit Horses

14/02/2025

06/12/2024

Onrust, paniek,

05/12/2024

Met hun voeten stevig in de aarde, hun hart vol compassie en hun hoofd verankerd in het Nu.
Ze tonen ons de weg om ons te openen voor Spirit, de zon.

Wil je je verbinden met deze energie?

Zet dan: "Paardenbewustzijn" in de comments en deel dit bericht.
Zo brengen we dit gealigneerd zijn mee de wereld in.

Wordt het oog van de storm!

04/12/2024

Paarden zijn meesters in het volledig aanwezig zijn in het NU en het onthechten. Elke emotie laten zij toe, ze doen iets met haar informatie en ze schudden dit van zich af en gaan weer verder grazen.
Als nomaden zijn ze niet gehecht aan grond of eigendom. Ze blijven gewoon stappen er van uit gaand dat er altijd voldoende is voor wat er nodig is.

Angsten, paniekaanvallen, onrust, stress? Geniet van de rust van de kudde!

Wil je ook graag verbinden met de innerlijke rust van de paarden?
Zet onderaan in de comments: "paardenbewustzijn" en je gaat instant de verbinding voelen met de rust van de kudde.

Dit bericht delen wordt gewaardeerd zodat ieder mens kan meegenieten van de kudde

28/10/2024

Mijmeringen van mijn Oorsprong

Ik ben de grote kuis aan het doen in mijn stal, met verder niets op de agenda. Een ideale tijd voor reflectie. Terwijl ik zo wat aan het mijmeren ben over het afgelopen jaar, komen allerlei gedachten naar boven. Hoe mijn zoon eerst volledig uitviel op school. Hoe dat mijn leven ook helemaal op zijn kop zette. Want ja, hoe doe je dat als zelfstandige met een kudde paarden onder je hoede? Vorige winter gingen we met ons beiden volledig op in het niets. Geen zin meer in iets, geen zin meer in het leven. Maar toen bracht het voorjaar toch wat meer licht en besloten we een nieuwe richting in te slaan.

Waar er eerst onzekerheid was over waar mijn zoon zou gaan wonen (bij mij of zijn vader), kwam er uiteindelijk een heel nieuwe weg. We vonden een school die helemaal op zijn noden was afgestemd. Het leek erop dat we ook een nieuwe plek hadden gevonden, of dat er alleszins ruimte voor ons was. Beslissing genomen: we gaan richting Diest.

Maar naar Diest gaan betekende ook alles achterlaten wat ik hier had opgebouwd—familie, vrienden, huisje, werkplek. En toch voelde het helemaal als thuiskomen. De school voelde als thuis, de nieuwe plek voelde als thuis. Dus ik sprong, niet wetende wat er zou komen. Maar toen kwam de praktische kant. Want hoewel het leek alsof er veel plek was, bleek er eigenlijk niet veel ruimte voor mij en mijn gezin. Ik paste er niet in. Dit bracht me terug naar mijn oorspronkelijke moment met de aarde: hoe ik als ziel me zo allesomvattend voelde, en hoe ik ineens in een klein, aards celletje moest passen. Ik voelde de wortel, de oorsprong van mijn kwaadheid.

En hoewel dit proces intens en mooi was geweest, bleef er de laatste maanden nog iets dat gezien mocht worden. Wat eerst als de ideale weg leek, nam ineens een heel andere wending. Wat eerst stroomde, stokte ineens. En zoals bij alles in het leven, komt dan de echte uitdaging: trouw blijven aan jezelf, ook in de momenten van niet-weten. Gewoon opstaan en blijven stappen. En dat deed ik—stappen en vertrouwen dat het leven iets anders voor me in petto heeft.

Gisteren ochtend, tijdens het mijmeren, werd het me ineens helder. Ik dacht altijd dat kwaadheid mijn oorsprong was. Maar dat was slechts mijn eerste kennismaking met het aardse, mijn aardse oorsprong. Plots kon ik voelen en zien hoe ik als ziel stond te popelen om naar de aarde te komen. Hoeveel zin ik had om hier te leven. Ik zag hoe prachtig deze planeet was en kon niet wachten om ervan te proeven, om het leven hier te beleven. Ik vond de aarde zo intens en machtig mooi. Ik wilde alles voelen wat er te beleven viel. Dat was mijn hemelse oorsprong.

En tegelijk ontsloeg het me van de opdracht om levensvreugde te zijn voor een ander of om kwaadheid op te lossen of te voorkomen bij een ander. Want de schoot waarin ik groeide, was hier niet graag; die was ook kwaad op het leven.


"Samhain Loslaat- en Welkomstritueel bij de Paarden met klankenparels"

Dankzij deze mijmering voel ik een sterke roep om een ritueel te doen, een krachtig moment van klank en verbinding tussen de paarden.

Op donderdagavond, met Samhain en de kracht van de nieuwe maan, nodig ik je uit voor een loslaat- en welkomstritueel met vuur. en water tussen de kudde. We zakken diep in ons onderbewuste om te verwelkomen wat wil gezien worden. Samen laten we het oude los door het symbolisch te verbranden, waarna we het ook letterlijk uit ons lichaam klanken. We maken we ruimte voor het nieuwe dat mag ontstaan.

Na het loslaten richten we ons op het verwelkomen van wat we graag willen meenemen. We doen een ritueel om helder te krijgen welke kwaliteiten, dromen en intenties we willen omarmen voor de tijd die voor ons ligt. Dit wordt een avond van verbinding en versterking van de band met onze voorouders, waarbij hun kracht en wijsheid ons begeleiden in het vinden van ons eigen nieuwe pad.

Ben jij klaar om het oude los te laten en het nieuwe voluit te verwelkomen?

🦄 Donderdagavond 31/10: van 19u tot 21u
💎 Tussen de kudde van Equi Spirit
💜 Bijdrage: 45€
💎 Inschrijven: pb of ruth@equispirit.be
🦄 Meenemen: laarzen, aangepaste buitenkledij, flesje water (er is
veel modder tussen de paarden, houdt hier rekening mee)

16/10/2024

Ze was uitgeblust. Na een burn-out was ze weer aan het werk, maar het voelde niet goed. Er moest iets veranderen, maar wat?

Ze startte een traject bij mij, en al snel kwamen de antwoorden. Ze kreeg inzicht, verlichting en heling, en kon eindelijk weer ontspannen. Ze leerde het oude los te laten om ruimte te maken voor het nieuwe. En wat leverde dat haar op?

• Een nieuwe, hogere functie in haar bedrijf waar ze eindelijk voor durfde te solliciteren • Meer zelfvertrouwen • Ze overwon haar angsten • Ze durfde weer auto te rijden, iets wat ze door paniekaanvallen jaren niet meer had gedaan

Verandering kan alleen komen als we moedig genoeg zijn om stappen te zetten en het oude vertrouwde los te laten.

Beide keuzes zijn goed. Je kunt ervoor kiezen om in je vertrouwde stal te blijven, of je kunt ervoor kiezen om de staldeur open te gooien en
ontdekken wat het leven voor jou in petto heeft.

14/10/2024

Burned Out

Vorig schooljaar zag ik mijn jongste in een burn-out terechtkomen. Hij wilde niet meer naar school en kroop weg onder zijn dekentje. Hij had nergens meer zin in en geen energie. Zijn systeem onderging een verandering. Zijn lichaam begon te veranderen en hij had er geen greep meer op. De transformatie richting puberteit was ingezet. Waar hij zich eerst nog wel kon vinden in het schoolsysteem, kon dit nu niet meer. Het gevolg was dat hij bijna een jaar lang thuisbleef. Een soort sabbatjaar, zou je kunnen zeggen.

En wonder boven wonder openden zich de velden van oneindige mogelijkheden en... vonden we een school in Diest. Maar zo eentje die niet afhankelijk is van wat de overheid oplegt. Een school waar echt wordt gekeken naar de interesses van het kind. En ja, je voelde het weer stromen. Zijn wereld ging open, en de mijne ook. Want ik werd uitgedaagd om richting Limburg te trekken. Waar het eerst volop stroomde, kwam er plotseling een einde aan die stroom. Wat eerst leek te gaan als een fluitje van een cent, kwam abrupt tot stilstand.

We werden allebei goed door elkaar geschud, omdat het leven ons blijkbaar nog iets wilde laten doorvoelen. Weer eens moest ik mijn planning aanpassen. Weer eens moest mijn hoofd ‘het plan’ loslaten en op zoek gaan naar waar de stroom ons nu heen zou brengen.

Nu zit hij dus weer op een ‘gewone’ school. En opnieuw stokt het. En ik voel hoe ik met mijn handen in mijn haar zit. Wat nu? Want die school richt zich volledig op kinderen met ASS, met een interesse in IT. Ze passen wekelijks hun planning aan, aan de behoeften van het kind. Omdat zij ook weten dat als je een vis vraagt om in een boom te klimmen, hij altijd zal falen.

En is dat nu wat we kinderen willen meegeven? Zovelen vallen uit, hebben het mentaal moeilijk. Zo krijg ik vaak kinderen bij mij over de vloer (en ook volwassenen 😉) die hetzelfde willen doen als ik. Waar ze kunnen bijleren, groeien en zich ontwikkelen, maar dan vanuit hun ziel en interesses.

En sluit ik daarmee het reguliere systeem uit? Nee, helemaal niet. Voor sommigen is de traditionele school precies wat ze nodig hebben, en dat is prima. Maar voor anderen niet.

Uitgeblust? Ergens diep in jou brandt er een vuurtje, is er iets in jou dat graag wil leven. Het wil daglicht zien, groeien en bloeien. En ik doe niets liever dan vuurtjes van brandstof voorzien. Dat gaat zo natuurlijk en ik word daar zo enthousiast van. Ik zoek dan mee naar waar jouw ogen weer van beginnen te twinkelen. En daar twinkelen de mijne dan ook van, hihi.

En zo zal ik ook alles doen wat ik kan om de twinkeling in de ogen van mijn zoon groter te maken.

To be continued...