02/10/2024
Jul
23
Wanneer vertrouwen wantrouwen wordt en de weg naar herstel 🫶
WANNEER VERTROUWEN,
WANTROUWEN WORDT,
en de weg naar herstel
in menselijke relaties..
Mede over:
kwetsbaarheid uiten, vertrouwen, authenticiteit, en bestaansrecht
(Uit Reeks Gesprekken uit de spreekkamer, Peter Segers, Psychotherapeut )
Een cliënte heeft geen zicht meer op wat ze nog voelt voor haar partner.
Ze voelt zich eenzaam en wil iets anders in haar leven maar weet niet wat, hoe, waar, waarheen.
De vrouw is 13 jaar samen met haar tweede man. Ze is huidig een zelfstandige hardwerkende zakenvrouw geworden. Haar man, volgens haar, is dat eveneens. De kinderen van 15 jaar en 17 jaar zijn, meermaals, moeilijk in de omgang. De vrouw is burn out geraakt en meldt zich op doorverwijzing van de huisarts aan.
"We spreken enkel naast elkaar", zegt ze. "Snel komt het tot ruzies…. Onze twee kinderen moeten hier toch niet onder lijden", vertelt ze.
Ze voelt zich schuldig, heeft angst, slaapt slecht..
De vrouw heeft eveneens seksuele misbruik ervaringen achter de rug, als kind.
Een oom die vaak bij moeder kwam, en die ze graag had, heeft haar vertrouwen misbruikt en uiteindelijk aangerand. Dat zit heel diep.
Toen ze dit vertelde ooit aan haar ouders, geloofden deze haar niet, erger nog, .. ze moest zwijgen en kreeg het verwijt dat het aanstellerij was…!
Vandaag ervaart deze vrouw, dat ze op jonge leeftijd, in haar hechtings noden zoals, veiligheid en bescherming, ernstig gekwetst is.
Uit overlevingsstrategie is deze vrouw zich gaan afschermen, van 'de onbetrouwbare buitenwereld'. Eveneens haalt ze onbewust haar negatief zelfbeeld in stand, als gevolg van te weinig erkenning gekregen te hebben.
In bijna elke zin zegt ze "..., maar dat zal wel niet juist zijn,.... maar ik leg dat niet goed uit,.... maar het fijne weet ik daar niet van….,..".
Als er gesproken werd tegen haar als kind dan was het eerder in niet-taal bv.: ‘ doe dat niet, je mag niet zus niet zo…, “ werden teveel gezegd tegen haar.
In haar spreken is ze, loyaal, in 'niet-taal' pratend geworden,.. over zichzelf.
Ze zegt wat ze niet wilt, niet denkt,.niet….
Ze zegt niet wat ze wél wil, wél voelt … Zooo moeilijk, blijkbaar. En daar wringt het schoentje, ook bij deze vrouw. Om te uiten wat je wel wil, wat je wel denkt,... moet je tonen, wie je bent, in alle facetten. Om dit te tonen dien je je kwetsbaar op te (durven) stellen. Dien je authentiek te zijn. Ik noem vaak authenticiteit, de bron van verkregen vertrouwen.
‘Écht zijn’, authentiek zijn geeft onbewust vaak vertrouwen van de ander.
Of nog, als
binnenkant = buitenkant, krijg je veel makkelijker geloof en vertrouwen.
Of nog, als ons (waarneembaar) gedrag overeenkomt met ons gedachten en gevoel, voelen mensen onbewust ‘vertrouwen’, geen ongeziene agenda, geen schijn, maar échtheid, authenticiteit. En door dit verkregen vertrouwen, meer veiligheid, meer verbinding.
En hiervoor moet je vaak getraind zijn in een bad van vertrouwen, meestal in uw gezin van herkomst. En dat is nu juist wat deze vrouw mist en miste.
Deze vrouw leerde dus ook de cultuur erven van ‘zwijgen is goud, spreken zilver’.
Eigenheid tonen, inclusief de persoonlijke noden, was taboe vroeger in een opofferend klimaat. Men sprak heel vaak over geven, ontvangen, of zelfzorg of jouw noden even vooraan stellen was eerder negatief gekleurd. Het was een soort negatief egoïsme.
Ondertussen is de slinger van het opofferend geven al een tijdje overgeslagen naar egocentrisme, zelfs naar narcistische manieren van zijn. Het IK heeft nooit zoo sterk centraal gestaan. Ik geloof dat we de ander blijvend nodig hebben. Omdat we nu eenmaal als mens graag geven, maar ook graag ontvangen. Deze drives zijn aanwezig vanaf geboorte. Als je geluk hebt blijft de balans tussen geven en nemen in evenwicht. Als je minder geluk hebt, en je niet het vertrouwen, de veiligheid ervaren hebt, kan ontvangen e/o geven zelfs.
afgebouwd. Al bouwt men sneller ontvangen af dan geven.
Omdat geven de bron is van bestaansrecht, niet ontvangen.
We voelen ons maar iemand betrouwbaar, slim, vaardig , . gerechtigd om te bestaan als we mogen geven. Hierover meer in andere artikels.
Bij deze vrouw werd het natuurlijk aangeboren vertrouwen van een kind in een ander (eerste ervaring is tav. de ouder vaak) blijvend geschaad.
Fundamentele bouwstenen en ervaringen zoals Vertrouwen in, verwachting naar ‘geholpen worden’, ‘veiligheid', ‘kunnen rekenen op..' , etc. werden omgezet naar ‘angst om een (hulp-)vraag te stellen’, ‘angst om u te tonen aan’.., ‘angst om te ontvangen", etc.
Deze vrouw werd een gever, een pleaser,..naar de ander toe,...echter ten koste van zichzelf.
Door eigen kwetsbaarheid op te bergen, obv ingeprente traumatische kind ervaringen en de angst daarvan op herhaling, heeft ze "verbinding" met een ander opgegeven, onbewust.
Ze kan geen hulp meer vragen of gezond afhankelijk zijn van de ander zijn/haar betrouwbare hulp.
Ze leerde dit nooit..! Eerder, ze leerde het ‘aangeboren vertrouwen in de ander’, af !..
Daarbij herhaalt ze wat ze kent, daarbij generaliseerde ze wat ze kent, ieder werd te wantrouwen. Haar model tekende haar huis.
De ander is te wantrouwen, zoals ingeprent.
De ander wordt meer projectie ( ‘projectie’ staat hierbij voor het onbewust eigen minder gewaardeerde eigenschappen, buiten zichzelf te leggen, te projecteren naar de ander, en de ander daar met te identificeren, projectieve identificatie) platform voor een beeld van eigen traumatische ervaringen.
Een 'IK-HET beeld' relatie ontstaat. Alles ( het beeld ‘over..’) ligt al vast, vooraf bij dergelijke projectie.
De ander zal wantrouwen veroorzaken…denkt ze,... zonder de ander écht te kennen, zonder ze door heeft dat ze zelf, de ander a priori invult.
Dit denkt men vaak totaal foutief. Uw man is uw vader niet, uw vrouw is uw moeder niet,.. ze Zijn dat niet, ze doen ons misschien aan hen denken (triggers).., niets meer.
Deze vrouw verwerft in psychotherapie vooreerst grondige inzichten in de communicatie, cognitieve kaders, verbanden tussen een zogezegd zelfbeeld ( ik noem zelfbeeld ,contextueel bekeken, eerder een resultaat van een overgenomen beeld vaak van (een) ouder(s) ..) Inzicht krijgen, met dát start het vaak. Mensen willen weten waarom zus of zo is.
Nadat de rouwverwerking ook meer plaats gekregen heeft voor oa. divers misbruik traumata, starten we met pogen, de ander écht te leren ontmoeten.
DURVEN OPNIEUW TE ONTMOETEN
Communicatie wordt pas dialoog als ze gedreven wordt door ideeën, gevoelens en gedrag die kwetsbaarheid en authenticiteit, toelaten, en dat wederzijds.
Co-evolutie liefst, met zijn tweeën graag omhoog !
Die kwetsbaarheid uiten geeft vertrouwen, veiligheid en rust aan beide zijden, stillaan groeiend in haar relatie.
Ontmoeten is de ' ik-het relatie' opgeven voor de 'ik-jij relatie'.
Ontmoeten in elkaars Eigenheid, in toegelaten, verschillend mogen zijn . Dat vraagt veel durf.
Dat is het doel, ook in dit traject van deze vrouw.
Tot de volgende
Peter Segers
Contextueel Psychotherapeut
Nb : Delen in uw netwerk is uiteraard mogelijk
