09/07/2025
Geachte redactie,
Met stijgende verbazing las ik de analyse van Peter Mijlemans over de artsenstaking ("De staking was een sof", 8 juli). Dat een journalist met de titel senior writer zo luchtig voorbijgaat aan de inhoud en context van de staking, is op z’n zachtst gezegd verrassend. Feitencontrole lijkt steeds minder populair, zelfs bij wie pretendeert te duiden.
Volgens Mijlemans was de staking een blamage. Slechts 20% van de huisartsen zou gestaakt hebben. Waar dat cijfer vandaan komt? Geen bron, geen nuance, geen context. In realiteit sloten in bepaalde regio’s tot een kwart van de praktijken. Nog belangrijker: duizenden artsen werkten bewust door, maar gaven wél symbolisch steun, stuurden brieven, overlegden lokaal. Want huisartsen laten hun patiënten niet vallen, zelfs als ze zich niet gehoord voelen. Dat heet beroepsethiek — maar die nuance lees je niet in de column.
De suggestie dat het enkel “rijke specialisten” waren die staakten, is intellectueel gemakzuchtig. Spoedartsen, anesthesisten, geriatrie, intensieve zorgen… velen van hen geven tot 80% van hun ereloon af aan het ziekenhuis, net om de zorg te laten draaien. Als die inkomsten wegvallen zonder alternatief, vallen afdelingen om. Maar dat soort complexiteit past niet in het narratief dat Mijlemans opbouwt.
Het “desinformatie”-label dat op de stakingscommunicatie wordt geplakt is ronduit fout. De wetsontwerpen geven de minister effectief de mogelijkheid om via KB te bepalen wie nog een RIZIV-nummer krijgt, zonder tussenkomst van een onafhankelijke erkenningscommissie. Dat is geen opruiing, dat is letterlijk wat er in de teksten staat. Vreemd dat iemand die met zoveel aplomb oordeelt, daar blijkbaar overheen gelezen heeft.
Ondertussen is duidelijk geworden dat het protest wél effect had:
– Binnen de eigen meerderheid klinkt openlijke kritiek op de aanpak van minister Vandenbroucke.
– De gelekte interne nota van Solidaris toont de werkelijke agenda: méér macht voor de mutualiteiten, minder vrije keuze voor arts én patiënt.
– En het “rap rap voor het zomerreces doorduwen” van het wetsontwerp? Die piste lijkt nu bijzonder onrealistisch geworden.
Tot slot dit: artsen staken niet graag. Huisartsen al zeker niet. De vorige grote staking? Meer dan 25 jaar geleden. Wat zegt dat over de ernst van hun bezorgdheid?
Mijlemans noemt de staking een “sof”. Ik noem zijn stuk een gemiste kans. Want als zelfs de “duiding” zich beperkt tot karikaturen, wie brengt dan nog het échte verhaal?
Met vriendelijke groet,
Dr. Anseeuw Karel (huisarts)
, , , , , , , ,
Het gebeurt zelden dat een staking uitdraait op winst voor wie wordt geviseerd. Het artsensyndicaat BVAS is er wel in geslaagd. De historische staking waar alle middelen in de strijd zijn gegooid, werd een sof. Op zich is dat goed nieuws. Het geeft overleg een nieuwe kans.
