"Ondersteunt volwassenen en kinderen met de hulp van paarden" https://www.paarden-coaching.be/opleiding-tot-paardencoach/
(1)
Molenstraat 100
Temse
9140
| Maandag | 09:00 - 17:30 |
| Dinsdag | 09:00 - 17:30 |
| Woensdag | 09:00 - 17:30 |
| Donderdag | 09:00 - 17:30 |
| Vrijdag | 09:00 - 17:30 |
| Zaterdag | 09:00 - 17:30 |
Wees de eerste die het weet en laat ons u een e-mail sturen wanneer Paard&Insight Coaching nieuws en promoties plaatst. Uw e-mailadres wordt niet voor andere doeleinden gebruikt en u kunt zich op elk gewenst moment afmelden.
Stuur een bericht naar Paard&Insight Coaching:
• Al van kleins af aan ben ik gefascineerd door paarden maar had ik ook een enorme angst voor deze grote elegante dieren. Want hoe ga je nu om met zo’n prachtige kolossen? Ik kom niet uit een thuis die kennis had van paarden en laat dat nu net de oorzaak zijn van die angst, de “onwetendheid”, geen ervaring, geen enkel besef van wat een paard eigenlijk voor een mens kan betekenen. Los van de kunst van het paardrijden of springen heeft het paard zoveel meer te bieden.
• De paardenwereld ging voor mij open op het moment dat mijn man besliste om op ons landbouwbedrijf paarden te stallen. Ik ging ondertussen overdag uit werken, en na een drukke stressvolle werkdag begaf ik mij naar de stallingen om tot rust te komen. Daar kon ik mijn ervaringen van de voorbije werkdag kwijt aan de paarden, en zij luisterden, zonder te oordelen, en dat gaf mij zo'n rustgevend gevoel! Uiteraard stond ik voor het hekken en niet bij de paarden, want mijn angst was nog véél te groot om die stap al te zetten. Maar meer en meer kreeg ik vertrouwen in deze begripvolle wezens door elke dag opnieuw ze een bezoekje te brengen. Op een dag trok ik mijn stoute schoenen aan en stond ik voor ik het zelf goed besefte in de weide met tien paarden om me heen. Mijn hart bonkte in mijn keel, ik stond daar, stokstijf, niet wetende wat er mij te wachten stond. Ze kwamen rustig op mij af, snuffelden aan mij van kop tot teen, even kijken welk vlees ze in de kuip hadden. Die eerste stap in de weide heeft mij gemotiveerd om dit alle dagen te gaan doen want dit ging héél gemakkelijk en het voelde comfortabel aan. De kudde observeren, de paarden paard laten zijn en mijn wil niet opdringen. Het werden intense knuffelmomenten en beetje bij beetje werd mijn angst kleiner tot ze voorgoed verdween. En toen dacht ik, waarom heb ik dit niet eerder gedaan!
• Als klein meisje wou ik altijd al mensen helpen, vooral die mensen die “zwak” bestempeld worden door de maatschappij. Ik kon niet verdragen dat er vriendjes op school werden gepest, of iemand werd uitgelachen, laat staan dat iemand voor zijn huidskleur uitgesloten werd, ik was er altijd om ze te beschermen. Dit was mijn keuze en dit voelde goed, ook al isoleerde ik mezelf op die manier van de rest, so what!?
• Mensen helpen zit nog steeds in mij gebrand en terwijl ik stond aan te pappen met de paarden ontstond het warme idee om mensen te gaan helpen met behulp van de paarden. Hoe mooi is dat ? Ik heb geen seconde getwijfeld om mij in te schrijven voor een cursus Equicoaching aan de Vives Hogeschool. Ik moest en zou mijn buikgevoel volgen. Nu ben ik gecertificieerde equicoach en kan ik eindelijk gaan doen wat ik graag doe, een soort van missie.
