De website is nog onder constructie, so bare with me! In 2016 ontdekte ik na een (neurodivergente) burn-out, dat ik wel eens ADHD kon hebben... Alles paste in het plaatje, alleen niet het standaard beeld dat we hebben van ADHD, namelijk ''het drukke jongetje dat niet stil kan zitten en niet luistert''
Ik was braaf, haalde goede punten op school, leek super kalm van buiten af... maar binnenin he
erste er een oorlog. Mijn ware zelf die in de schaduw werd gedrongen door het masker dat ik opzette om in de maatschappij te kunnen functioneren. De constante schaamte die ik voelde omdat ik me zo anders voelde dan de rest, zulke andere behoeftes had dan de rest. Dan was ik toch wel fout? Een slecht mens? Want de rest deed het blijkbaar wel ok, die leken allemaal geen problemen te hebben met het leven. Dus creëerde ik dan maar perfectionisme als coping mechanisme. Want als ik alles perfect probeerde te doen, dan zou het toch wel ooit goedkomen zeker? Op mijn 40ste kreeg ik een officiële ADHD diagnose. Door mezelf en mijn behoeften keer op keer te verloochenen, geraakte ik steeds verder in het slop. Enorme zelf kritiek was dagelijkse kost in mijn hoofd. Een gespannen lichaam en verstoorde slaap het gevolg. Tot ik een hele lieve shiatsu therapeute bezocht die mijn verhaal aanhoorde en me heel serieus vroeg: "Hoe lang praat je eigenlijk al zo tegen jezelf?" Waarop ik antwoorde dat dat mijn heel leven al zo was. Ze vroeg me hoe oud ik was en antwoorde me: "En wil je jezelf de komende 42 jaar nog zo gaan behandelen?"
Er klikte iets in me.. Ik voelde alsof alles in me schreeuwde: "NEEEEEEE"
Sinds toen is het mijn missie geworden om mijn leven met ADHD op een andere manier aan te pakken. Ik heb eerst gerouwd om het leven dat ik zou willen maar niet had. Dan ben ik me gaan focussen op WAT WERKT WEL voor mij. En wat zijn MIJN waardes. En leef ik hier eigenlijk naar? Zo niet.. Hoe kan ik dat veranderen. Door mijn mindset te veranderen van wat ik niet wou naar wat ik wel wou, voel ik me langzaam maar zeker sterker worden in mezelf. Ik ben milder geworden en de stem van het perfectionisme en de schaamte is minder luid geworden. Via deze weg wil ik met jullie de tips en tricks delen die me hebben geholpen op mijn weg. Er is ook een praatgroep opgestart in Tongeren voor vrouwen (+30) met ADHD. Op termijn zou ik graag workshops organiseren, maar dat is nog onder constructie. Ik hoop dat ik jullie wat licht kan geven op de soms donkere weg naar het vinden en accepteren van jezelf
