24/06/2025
SYMBIOSE
Een symbiotische relatie lijkt mooi als je het bekijkt vanuit de relatie moeder-kind. Moeder en kind zijn één in het begin. Het kind kan geen onderscheid maken tussen zichzelf en de buitenwereld. Het kind heeft nog geen ik-besef. Een kind heeft mama nodig voor zijn ontwikkeling (en later ook papa). Het kind leert zo vertrouwen te hebben in anderen, zijn zelfregulatie te ontwikkelen en een gevoel van eigenwaarde te vormen. Zo kan ook een veilige hechting ontstaan.
Het wordt een ander verhaal als je dit bekijkt in een volwassen relatie (bv. een vriendschap). Een symbiose is dan niet meer gezond. Het hoeft zich niet altijd fysiek voor te doen want in de energie is het ook zeer goed voelbaar. Laat dit nu net een valkuil zijn voor alleengeboren tweelingen (AT). Een AT is onbewust op zoek naar zijn/haar tweelinghelft. Er is een groot verlangen naar een diepe verbinding. Dit verlangen komt vanuit de baarmoeder. Het willen samensmelten met je tweelinghelft. Het is dan belangrijk om je als AT bewust te worden dat dit gevoel vanuit de baarmoeder nooit ga terugkomen. En dat is dan ook een stukje rouwen. Het is een proces van herkennen, erkennen, veranderen, accepteren, bewust worden en doorvoelen. En dit elke keer opnieuw als het zich voordoet tot er een verzachting mag komen en dit verlangen kan overgaan. Niet gemakkelijk want het is een proces dat gepaard gaat met pijn, gevoel van afwijzing, verdriet, angst, eenzaamheid,...
Ik zelf ben een AT en ben al verschillende keren in de valkuil van de symbiose terecht gekomen. Ik ken het proces dat ik hierboven heb omschreven heel goed. En ik kan bij mezelf voelen dat ik dit proces al beter doorkom, door er namelijk de ruimte voor te nemen om alles te doorvoelen. Ik heb dit o.a. gedaan via opstellingen en systemisch werk. Dit is het innerlijk werk dat er nodig is om te kunnen groeien en vooral proberen om zacht voor mezelf te zijn in dit proces.
"Nothing ever goes away until it teaches us what we need to know. " - Pema Chodron
